Węglan magnezu, Magnesium carbonatum - Zastosowanie, działanie, opis
Podstawowe informacje o węglanie magnezu
- Rok wprowadzenia na rynek
-
1990
- Substancje aktywne
-
węglan magnezu
- Działanie węglanu magnezu
-
uzupełnia niedobór magnezu, wspomaga leczenie nadkwasoty żołądka, zmniejszenie pobudliwości neuronów, bierze udział w procesie skurczu mięśnia
- Postacie węglanu magnezu
-
tabletki, tabletki do ssania
- Układy narządowe
-
układ kostny, układ mięśniowy, układ nerwowy i narządy zmysłów, układ pokarmowy (trawienny)
- Specjalności medyczne
-
Gastroenterologia, Geriatria, Neurologia
- Rys historyczny węglanu magnezu
-
Magnez jest jednym z mikroelementów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka.
Węglan magnezu został wprowadzony do obrotu na terenie Stanów Zjednoczonych przez firmę United Guardian w roku 1990. Trzy lata później substancja czynna została wprowadzona na rynek szwajcarski przez firmę Doetsch Greather Ag,
- Wzór sumaryczny węglanu magnezu
-
CMgO3
Spis treści
- Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające węglan magnezu
- Wskazania do stosowania węglanu magnezu
- Dawkowanie węglanu magnezu
- Przeciwskazania do stosowania węglanu magnezu
- Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania węglanu magnezu
- Interakcje węglanu magnezu z innymi substancjami czynnymi
- Interakcje węglanu magnezu z alkoholem
- Wpływ węglanu magnezu na prowadzenie pojazdów
- Inne rodzaje interakcji
- Wpływ węglanu magnezu na ciążę
- Wpływ węglanu magnezu na laktację
- Skutki uboczne
- Objawy przedawkowania węglanu magnezu
- Mechanizm działania węglanu magnezu
- Wchłanianie węglanu magnezu
- Dystrybucja węglanu magnezu
- Wydalanie węglanu magnezu
Wskazania do stosowania węglanu magnezu
Stosowanie węglanu magnezu jest zalecane podczas odczuwania długotrwałego stresu, bezsenności i przewlekłego bólu mięśniowego.
Węglan magnezu należy stosować profilaktycznie w przypadku schorzeń i sytuacji zwiększających ryzyko pojawienia się istotnych niedoborów tego pierwiastka. Prawdopodobieństwo niedoboru magnezu wzrasta w przypadku:
- niewłaściwej diety;
- przemęczenia fizycznego lub psychicznego;
- współistniejących zespołów złego wchłaniania;
- palenia tytoniu lub częstego spożywania alkoholu;
- długotrwałej terapii środkami przeczyszczającymi.
Węglan magnezu jest wykorzystywany w terapii objawów nadkwaśności występującej bez czynnych schorzeń przewodu pokarmowego. Lek jest również skuteczny w ograniczaniu objawów nadkwaśności występującej w wyniku chorób przewodu pokarmowego, do których zaliczamy:
- stan zapalny błony śluzowej żołądka;
- przepuklinę;
- chorobę refluksową;
- wrzody żołądka lub jelit.
Dawkowanie węglanu magnezu
Schemat dawkowania substancji czynnej jest zależny od stopnia niedoboru magnezu, wieku pacjenta a także występujących schorzeń współistniejących.
Zalecana dawka dobowa węglanu magnezu podczas uzupełniania niedoborów jonów magnezu wynosi od 32 mg do 192 mg. Lek należy przyjmować po spożytym posiłku.
Węglan magnezu został również zarejestrowany w postaci tabletek do ssania. W przypadku preparatu do ssania, substancja czynna występuje w postaci połączonej z wodorotlenkiem glinu.
Podczas stosowania węglanu magnezu w terapii niestrawności lub zgagi zalecane jest stosowanie od 450 mg do 900 mg żelu składającego się z węglanu magnezu oraz wodorotlenku glinu.
Leczenie wrzodów dwunastnicy lub żołądka, choroby refluksowej, stanów zapalnych błony śluzowej żołądka i przepukliny przełyku wymaga stosowania od 450 mg do 3600 mg żelu.
Dawkowanie powinno zostać dostosowane w przypadku dzieci oraz występujących schorzeń współistniejących.
Przeciwskazania do stosowania węglanu magnezu
Stosowanie substancji czynnej jest przeciwwskazane w przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości podczas terapii.
Innymi ograniczeniami w wykorzystaniu węglanu magnezu w terapii niedoboru jonów magnezu są:
- schorzenia nerek z upośledzoną filtracją;
- spadki ciśnienia tętniczego;
- miastenia;
- anuria;
- występujące bloki przedsionkowo–komorowe;
- rozwijające się nowotwory złośliwe.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania węglanu magnezu
Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w przypadku pacjentów cierpiących na umiarkowaną postać niewydolności nerek ze względu na ryzyko wystąpienia hipermagnezemii.
Przyjmowanie leku na czczo może spowodować pojawienie się biegunki.
Zaleca się zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego przyjmowania antybiotyków z grupy tetracyklin. W przypadku jednoczesnej terapii może być konieczne zastosowanie kilku godzinnego odstępu pomiędzy lekami.
Interakcje węglanu magnezu z innymi substancjami czynnymi
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Ciprofloksacyna (Ciprofloxacin) | fluorochinolony |
Lewofloksacyna (Levofloxacin) | fluorochinolony |
Moksyfloksacyna (Moxifloxacin) | fluorochinolony |
Norfloksacyna (Norfloxacin) | fluorochinolony |
Ofloksacyna (Ofloxacin) | fluorochinolony |
Pefloksacyna (Pefloxacin) | fluorochinolony |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Alfakalcydol (Alfacalcidol) | witamina D i jej pochodne |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Azytromycyna (Azithromycin) | antybiotyki makrolidowe - makrolidy |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Klodronian (Clodronate) | bisfosfoniany |
Kwas mykofenolowy (Mycophenolic acid) | inne leki immunosupresyjne |
Hydroksychlorochina (Hydroxychloroquine) | substancje przeciwmalaryczne o zróżnicowanym mechanizmie działania |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Felodypina (Felodipine) | leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne |
Interakcje węglanu magnezu z alkoholem
Częste spożywanie alkoholu może zwiększać utratę jonów magnezu z moczem.
Wpływ węglanu magnezu na prowadzenie pojazdów
Węglan magnezu nie wywiera wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.
Inne rodzaje interakcji
Fosforany, znacząco ograniczają proces wchłaniania substancji czynnej w jelicie.
Wysokie stężenie glukozy we krwi może zwiększać utratę jonów magnezu z moczem.
Wpływ węglanu magnezu na ciążę
Nie potwierdzono bezpieczeństwa terapii węglanem magnezu podczas ciąży.
Lek można przyjmować jedynie w przypadkach wyraźnej konieczności, po wcześniejszej konsultacji lekarskiej.
Wpływ węglanu magnezu na laktację
Przyjmowanie węglanu magnezu podczas karmienia piersią jest dopuszczalne. Ze względu na niewielką biodostępność substancji czynnej po podaniu doustnym zmiana zawartości jonów magnezu w pokarmie matki karmiącej nie jest znacząca.
Zapotrzebowanie kobiety karmiącej na jony magnezu mieści się w zakresie od 310 mg do 360 mg. W przypadku niedoboru magnezu w diecie, brakującą ilość jonów magnezu można dostarczyć do organizmu w ramach suplementacji.
Skutki uboczne
- reakcje alergiczne
- biegunka
- nudności
- senność
- wymioty
Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)
- Bardzo często
- (≥1/10)
- Często
- (≥1/100 do <1/10)
- Niezbyt często
- (≥1/1000 do <1/100)
- Rzadko
- (≥1/10 000 do < 1/1000)
- Bardzo rzadko
- (<1/10 000)
- Częstość nieznana
- Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych
Objawy przedawkowania węglanu magnezu
W przypadku przyjęcia zbyt dużej dawki substancji czynnej istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń ze strony układu pokarmowego (biegunka, zaparcia, luźne stolce). U niektórych pacjentów odnotowano również pojawienie senności lub objawów zespołu mleczno–alkalicznego.
Mechanizm działania węglanu magnezu
Magnez jest jednym z najważniejszych makroelementów występujących wewnątrz organizmu. Substancja czynna warunkuje przebieg niektórych reakcji enzymatycznych, bierze udział w procesie skurczu mięśni (w tym mięśnia sercowego). Magnez zmniejsza przekaźnictwo nerwowo–mięśniowe ograniczając pobudliwość neuronów. Jony magnezu razem z jonami wapniowymi wchodzą w skład kości.
Jony magnezu są również niezbędne do:
- prawidłowej kontroli stężenia glukozy w osoczu;
- utrzymania stabilnej gospodarki hormonalnej;
- podtrzymania właściwego ciśnienia tętniczego;
- produkcji białek.
Wchłanianie węglanu magnezu
Węglan magnezu stosunkowo słabo wchłania się z przewodu pokarmowego (na poziomie około od 40% do 60%). Proces absorpcji jonów magnezu przebiega w dalszej części jelita cienkiego.
Wchłanianie magnezu z przewodu pokarmowego może zostać przyspieszone przez obecność pirydoksyny, witaminy D, kwaśnego odczynu posiłku. Absorpcja zostaje spowolniona w zasadowym środowisku, w obecności fitynianów, błonnika, tłuszczów i fosforanów.
Dystrybucja węglanu magnezu
Od 20% do 30% zastosowanej dawki magnezu występuje w osoczu w postaci sprzężonej z białkami.
Obecność jonów magnezu potwierdzono w tkance kostnej, w przestrzeni pozakomórkowej oraz we wnętrzu większości komórek organizmu
Wydalanie węglanu magnezu
Większa część przyjętej dawki węglanu magnezu jest wydalana z moczem. Około 97% wydalonego magnezu ulega procesowi resorpcji zwrotnej. Jedynie niewielka część dawki ulega wydaleniu z kałem lub potem.