Węglan magnezu, Magnesium carbonatum - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o węglanie magnezu

Rok wprowadzenia na rynek
1990
Substancje aktywne
węglan magnezu
Działanie węglanu magnezu
uzupełnia niedobór magnezu, wspomaga leczenie nadkwasoty żołądka, zmniejszenie pobudliwości neuronów, bierze udział w procesie skurczu mięśnia
Postacie węglanu magnezu
tabletki, tabletki do ssania
Układy narządowe
układ kostny, układ mięśniowy, układ nerwowy i narządy zmysłów, układ pokarmowy (trawienny)
Specjalności medyczne
Gastroenterologia, Geriatria, Neurologia
Rys historyczny węglanu magnezu

Magnez jest jednym z mikroelementów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka. 

Węglan magnezu został wprowadzony do obrotu na terenie Stanów Zjednoczonych przez firmę United Guardian w roku 1990. Trzy lata później substancja czynna została wprowadzona na rynek szwajcarski przez firmę Doetsch Greather Ag,

Wzór sumaryczny węglanu magnezu

CMgO3

Spis treści

Wskazania do stosowania węglanu magnezu

Stosowanie węglanu magnezu jest zalecane podczas odczuwania długotrwałego stresu, bezsenności i przewlekłego bólu mięśniowego.

Węglan magnezu należy stosować profilaktycznie w przypadku schorzeń i sytuacji zwiększających ryzyko pojawienia się istotnych niedoborów tego pierwiastka. Prawdopodobieństwo niedoboru magnezu wzrasta w przypadku:

  • niewłaściwej diety;
  • przemęczenia fizycznego lub psychicznego;
  • współistniejących zespołów złego wchłaniania;
  • palenia tytoniu lub częstego spożywania alkoholu;
  • długotrwałej terapii środkami przeczyszczającymi.  

Węglan magnezu jest wykorzystywany w terapii objawów nadkwaśności występującej bez czynnych schorzeń przewodu pokarmowego. Lek jest również skuteczny w ograniczaniu objawów nadkwaśności występującej w wyniku chorób przewodu pokarmowego, do których zaliczamy:

  • stan zapalny błony śluzowej żołądka;
  • przepuklinę;
  • chorobę refluksową;
  • wrzody żołądka lub jelit. 

Dawkowanie węglanu magnezu

Schemat dawkowania substancji czynnej jest zależny od stopnia niedoboru magnezu, wieku pacjenta a także występujących schorzeń współistniejących.

Zalecana dawka dobowa węglanu magnezu podczas uzupełniania niedoborów jonów magnezu wynosi od 32 mg do 192 mg. Lek należy przyjmować po spożytym posiłku. 

Węglan magnezu został również zarejestrowany w postaci tabletek do ssania. W przypadku preparatu do ssania, substancja czynna występuje w postaci połączonej z wodorotlenkiem glinu. 
Podczas stosowania węglanu magnezu w terapii niestrawności lub zgagi zalecane jest stosowanie od 450 mg do 900 mg żelu składającego się z węglanu magnezu oraz wodorotlenku glinu.
Leczenie wrzodów dwunastnicy lub żołądka, choroby refluksowej, stanów zapalnych błony śluzowej żołądka i przepukliny przełyku wymaga stosowania od 450 mg do 3600 mg żelu.

Dawkowanie powinno zostać dostosowane w przypadku dzieci oraz występujących schorzeń współistniejących.

Przeciwskazania do stosowania węglanu magnezu

Stosowanie substancji czynnej jest przeciwwskazane w przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości podczas terapii.

Innymi ograniczeniami w wykorzystaniu węglanu magnezu w terapii niedoboru jonów magnezu są:

  • schorzenia nerek z upośledzoną filtracją;
  • spadki ciśnienia tętniczego;
  • miastenia;
  • anuria;
  • występujące bloki przedsionkowo–komorowe;
  • rozwijające się nowotwory złośliwe.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania węglanu magnezu

Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w przypadku pacjentów cierpiących na umiarkowaną postać niewydolności nerek ze względu na ryzyko wystąpienia hipermagnezemii. 

Przyjmowanie leku na czczo może spowodować pojawienie się biegunki.

Zaleca się zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego przyjmowania antybiotyków z grupy tetracyklin. W przypadku jednoczesnej terapii może być konieczne zastosowanie kilku godzinnego odstępu pomiędzy lekami.

Interakcje węglanu magnezu z innymi substancjami czynnymi

Ograniczenie wchłaniania substancji czynnej z przewodu pokarmowego podczas jednoczesnego przyjmowania z preparatami zawierającymi jony magnezu.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Ciprofloksacyna (Ciprofloxacin) fluorochinolony
Lewofloksacyna (Levofloxacin) fluorochinolony
Moksyfloksacyna (Moxifloxacin) fluorochinolony
Norfloksacyna (Norfloxacin) fluorochinolony
Ofloksacyna (Ofloxacin) fluorochinolony
Pefloksacyna (Pefloxacin) fluorochinolony
Ryzyko zwiększenia stężenia jonów magnezu w osoczu.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Alfakalcydol (Alfacalcidol) witamina D i jej pochodne
Zmniejszenie siły działania azytromycyny, ryzyko osłabienia działania przeciwbakteryjnego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Azytromycyna (Azithromycin) antybiotyki makrolidowe - makrolidy
Ograniczenie wchłaniania substancji czynnych z przewodu pokarmowego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Klodronian (Clodronate) bisfosfoniany
Kwas mykofenolowy (Mycophenolic acid) inne leki immunosupresyjne
Hydroksychlorochina (Hydroxychloroquine) substancje przeciwmalaryczne o zróżnicowanym mechanizmie działania
Nasilenie hipotensyjnego wpływu felodypiny podczas jednoczesnej suplementacji magnezem.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Felodypina (Felodipine) leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne

Interakcje węglanu magnezu z alkoholem

Częste spożywanie alkoholu może zwiększać utratę jonów magnezu z moczem. 

Wpływ węglanu magnezu na prowadzenie pojazdów

Węglan magnezu nie wywiera wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Inne rodzaje interakcji

Fosforany, znacząco ograniczają proces wchłaniania substancji czynnej w jelicie. 

Wysokie stężenie glukozy we krwi może zwiększać utratę jonów magnezu z moczem. 

Wpływ węglanu magnezu na ciążę

Nie potwierdzono bezpieczeństwa terapii węglanem magnezu podczas ciąży.

Lek można przyjmować jedynie w przypadkach wyraźnej konieczności, po wcześniejszej konsultacji lekarskiej.

Wpływ węglanu magnezu na laktację

Przyjmowanie węglanu magnezu podczas karmienia piersią jest dopuszczalne. Ze względu na niewielką biodostępność substancji czynnej po podaniu doustnym zmiana zawartości jonów magnezu w pokarmie matki karmiącej nie jest znacząca. 
Zapotrzebowanie kobiety karmiącej na jony magnezu mieści się w zakresie od 310 mg do 360 mg. W przypadku niedoboru magnezu w diecie, brakującą ilość jonów magnezu można dostarczyć do organizmu w ramach suplementacji.

Skutki uboczne

reakcje alergiczne
biegunka
nudności
senność
wymioty

Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)

Bardzo często
(≥1/10)
Często
(≥1/100 do <1/10)
Niezbyt często
(≥1/1000 do <1/100)
Rzadko
(≥1/10 000 do < 1/1000)
Bardzo rzadko
(<1/10 000)
Częstość nieznana
Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych

Objawy przedawkowania węglanu magnezu

W przypadku przyjęcia zbyt dużej dawki substancji czynnej istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń ze strony układu pokarmowego (biegunka, zaparcia, luźne stolce). U niektórych pacjentów odnotowano również pojawienie senności lub objawów zespołu mleczno–alkalicznego.

Mechanizm działania węglanu magnezu

Magnez jest jednym z najważniejszych makroelementów występujących wewnątrz organizmu. Substancja czynna warunkuje przebieg niektórych reakcji enzymatycznych, bierze udział w procesie skurczu mięśni (w tym mięśnia sercowego). Magnez zmniejsza przekaźnictwo nerwowo–mięśniowe ograniczając pobudliwość neuronów. Jony magnezu razem z jonami wapniowymi wchodzą w skład kości. 

Jony magnezu są również niezbędne do:

  • prawidłowej kontroli stężenia glukozy w osoczu;
  • utrzymania stabilnej gospodarki hormonalnej;
  • podtrzymania właściwego ciśnienia tętniczego;
  • produkcji białek.

Wchłanianie węglanu magnezu

Węglan magnezu stosunkowo słabo wchłania się z przewodu pokarmowego (na poziomie około  od 40% do 60%). Proces absorpcji jonów magnezu przebiega w dalszej części jelita cienkiego. 

Wchłanianie magnezu z przewodu pokarmowego może zostać przyspieszone przez obecność pirydoksyny, witaminy D, kwaśnego odczynu posiłku. Absorpcja zostaje spowolniona w zasadowym środowisku, w obecności fitynianów, błonnika, tłuszczów i fosforanów. 

Dystrybucja węglanu magnezu

Od 20% do 30% zastosowanej dawki magnezu występuje w osoczu w postaci sprzężonej z białkami. 

Obecność jonów magnezu potwierdzono w tkance kostnej, w przestrzeni pozakomórkowej oraz we wnętrzu większości komórek organizmu

Wydalanie węglanu magnezu

Większa część przyjętej dawki węglanu magnezu jest wydalana z moczem. Około 97% wydalonego magnezu ulega procesowi resorpcji zwrotnej. Jedynie niewielka część dawki ulega wydaleniu z kałem lub potem. 

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

logo Telemedi

Usługę zdalnej konsultacji z lekarzem świadczy Telemedi.
Regulamin świadczenia usługi dostępny jest tutaj.