Welpataswir, Velpatasvirum - Zastosowanie, działanie, opis

Wskazaniem do stosowania preparatu welpataswir jest leczenie pacjentów z przewlekłym zapalaniem wątroby typu C w szczególności z genotypami 1-6. Zastosowanie znalazł również w współistniejącym zakażeniu ludzkim wirusie upośledzającym odporność (HIV) oraz w wirusowym zapaleniu wątroby (HCV).

Zwykle stosowana dobowa dawka welpataswiru zależna jest od wieku, masy ciała, jednostki chorobowej, a także skojarzeniu z innymi preparatami. Czas trwania oraz schemat pełnej terapii zależny jest od przebiegu choroby oraz odpowiedzi klinicznej na zastosowany lek. Rozpoczęcie terapii oraz pełna kontrola powinna być prowadzona przez lekarza, który posiada kompetencje w leczeniu osób z wirusowym zapaleniem wątroby typu C.

Welpataswir podawany jest doustnie. Preparat z substancją macierzystą należy podawać wraz z pokarmem lub bez pokarmu.

Substancję czynną welpataswir stosuje się wyłącznie w skojarzeniu z substancją sofosbuwir. Zwykle stosowana dawka dobowa u osób dorosłych to 400 mg welpataswiru. Dawka dobowa 200 mg welpataswiru zalecana jest u osób, których masa ciała mieści się w przedziale 17-30 kg.

Przeciwwskazaniem do stosowania welpataswiru jest nadwrażliwość na zastosowaną substancję czynną.

Preparat z welpataswirem podawany jest zawsze w terapii skojarzonej wraz z sofosbuwirem, dlatego nie należy podawać jednocześnie innych produktów zawierających sofosbuwir.

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów, u których występował wcześniej wirus zapalenia wątroby typu B. Należy przed leczeniem wykonać badania przesiewowe, które potwierdzą występowanie tego wirusa. Pacjenci, którzy równocześnie są zakażeni wirusem zapalenia wątroby tupu B oraz C są narażeni na reaktywację wirusowego zapalenia typu B. Z tego powodu należy monitorować pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono występowanie tego wirusa oraz postępować wedle wytycznych klinicznych. Reaktywacja wirusa niekiedy doprowadzała do śmierci pacjenta.

Pacjenci leczeni za pomocą antagonistów witaminy K, powinni ściśle kontrolować wartość INR.

Nie należy stosować preparatu z welpataswirem u dzieci poniżej 6 roku życia oraz o wadze poniżej 17 kg, ponieważ nie określono bezpieczeństwa stosowania u tych grup.

Osoby, które były poddane terapii za pomocą inhibitora NS5A oraz leczenie się nie powiodło, mogą rozważyć leczenie za pomocą welpataswiru, jeżeli nie ma dostępu do innej opcji terapeutycznej, a także zaliczają się do grupy, u której możliwy jest wysoki wzrost ryzyka postępu choroby.

Należy poinformować osoby, u których wystąpiły wymioty w ciągu trzech godzin od otrzymania preparatu, by zażyli dodatkową dawkę preparatu skojarzonego. Natomiast jeżeli wymioty wystąpiły późniejszym czasie, tj. po 3 godzinach, przyjęcie następnej dawki preparatu nie jest niezbędne.

W przypadku pominięcia dawki preparatu z welpataswirem po 18 godzinach należy zawiadomić pacjenta, żeby przyjął następną dawkę substancji czynnej o porze, o której zwykle przyjmuje lek. W przypadku pominięcia dawki, w momencie gdy nie minęło jeszcze 18 godzin od zwykłej pory przyjmowania preparatu, należy zawiadomić pacjenta, żeby jak najszybciej przyjął odpowiednią dawkę preparatu, a kolejną dawkę przyjął już o porze, o której zwykle przyjmuje lek.

Należy zachować szczególną ostrożność u osób, u których doszło do przeszczepu wątroby. Lekarz prowadzący na podstawie stanu zdrowia oraz wywiadu, ocenia stosunek korzyści do ryzyka i decyduje czy preparat może być stosowany.

Należy zachować ostrożność u pacjentów, których chorują na cukrzycę. Należy monitorować stężenie glukozy, w szczególności przez okres pierwszych trzech miesięcy i w razie jakichkolwiek nieprawidłowości, należy modyfikować dawkę substancji stosowanej w leczeniu cukrzycy. Powinno się poinformować lekarza odpowiedzialnego za leczenie cukrzycy, o rozpoczęciu terapii preparatem przeciwwirusowym, który działa w sposób bezpośredni.

Należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia preparatami przeciwwirusowymi o działaniu bezpośrednim z lekami, które mogą oddziaływać na farmakokinetykę innych leków, które metabolizowane są w wątrobie. Należą do nich przykładowo leki immunosupresyjne.

Nie należy łączyć welpataswiru wraz z substancjami, które są silnymi induktorami cytochromu CYP450(np.efawirenz) oraz glikoproteiny P-gp(np.digoksyna), ponieważ może to spowodować zmniejszenie stężenia substancji czynnej w osoczu, co może spowodować zmniejszenie skuteczności terapii. 

Należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia preparatami przeciwwirusowymi o działaniu bezpośrednim z lekami, które mogą oddziaływać na farmakokinetykę innych leków, które metabolizowane są w wątrobie. Należą do nich przykładowo leki immunosupresyjne(np.takrolimus, kwas mykofenolowy).

Jednoczesne stosowanie obydwu substancji czynnych może generować działanie niepożądane statyny, w szczególności niebezpieczne jest uszkodzenie mięśni, co może doprowadzić do niewydolności nerek.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Fluwastatyna (Fluvastatin)	statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Lowastatyna (Lovastatin (monacolin k, mevinolin))	statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Prawastatyna (Pravastatin)	statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Rosuwastatyna (Rosuvastatin)	statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Simwastatyna (Simvastatin)	statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA

Jednoczesne stosowanie obydwu substancji czynnych może zwiększyć lub zmniejszyć działanie przeciwzakrzepowe warfaryny.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Warfaryna (Warfarin)	leki przeciwzakrzepowe - antagoniści witaminy K

Jednoczesne stosowanie obydwu substancji czynnych może zwiększyć działanie sartanu, a co za tym idzie powodować zmniejszenie ciśnienia krwi oraz wzrost ilości potasu we krwi. Doprowadzając do złego funkcjonowania nerek.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Olmesartan (Olmesartan)	ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II
Walsartan (Valsartan)	ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II

Jednoczesne stosowanie obydwu substancji czynnych może zwiększyć działanie repaglinidu, a co za tym idzie jego działań niepożądanych. Efektem tego może być zbyt duże obniżenie stężenia glukozy.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Repaglinid (Repaglinide)	doustne leki przeciwcukrzycowe - glinidy

Jednoczesne stosowanie obydwu substancji czynnych może zmniejszyć działanie przeciwwirusowe substancji macierzystej.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Dabrafenib (Dabrafenib)	inhibitory kinazy białkowej
Deksametazon (Dexamethasone)	glikokortykosteroidy
Doksorubicyna (Doxorubicin)	antybiotyki cytostatyczne
Efawirenz (Efavirenz)	nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy
Enzalutamid (Enzalutamide)	inne leki przeciwnowotworowe
Eslikarbazepina (Eslicarbazepine)	leki przeciwpadaczkowe - blokujące kanały sodowe
Etrawiryna (Etravirine)	nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy
Fenobarbital (Luminal) (Phenobarbital)	inne leki przeciwpadaczkowe
Fenytoina (Phenytoin)	leki przeciwpadaczkowe - blokujące kanały sodowe i stabilizujące błony neuronów
Karbamazepina (Carbamazepine)	leki przeciwpadaczkowe - blokujące kanały sodowe
Klobazam (Clobazam)	BZD - benzodiazepiny
Mitotan (Mitotane)	inne leki przeciwnowotworowe
Newirapina (Nevirapine)	nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy
Ozymertynib (Osimertinib)	inne leki przeciwnowotworowe
Prymidon (Primidone)	barbiturany i pochodne
Ryfampicyna (Rifampicin (rifampin))	antybiotyki - INNE
Winblastyna (Vinblastine)	alkaloidy barwinka (Vinca) i analogi

Jednoczesne stosowanie obydwu substancji czynnych może zwiększyć działanie przeciwzakrzepowe dabigatranu, a co za tym idzie zwiększa się ryzyko krwawień.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Dabigatran (Dabigatran)	leki przeciwzakrzepowe-inhibitory trombiny

Jednoczesne stosowanie obydwu substancji czynnych może nasilać działanie niepożądane seleksypagu. Objawia się to zaczerwienieniem twarzy, przyspieszonym rytmie serca, biegunką, wymiotami, nadmiernym obniżeniem ciśnienia krwi, zmianami na skórze oraz bólami mięśni.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Seleksypag (Selexipag)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek

Jednoczesne stosowanie obydwu substancji czynnych może nasilić objawy niepożądane temsyrolimusu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Temsyrolimus (Temsirolimus)	inne leki przeciwnowotworowe

Jednoczesne stosowanie obydwu substancji czynnych może nasilić objawy niepożądane atorwastatyny.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Atorwastatyna (Atorvastatin)	statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA

Jednoczesne stosowanie obydwu substancji czynnych może nasilić objawy niepożądane topotekanu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Topotekan (Topotecan)	inne leki przeciwnowotworowe

Jednoczesne stosowanie obydwu substancji czynnych może nasilić objawy niepożądane digoksyny.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Digoksyna (Digoxin)	glikozydy nasercowe

Jednoczesne stosowanie obydwu substancji czynnych może nasilić objawy niepożądane lapatynibu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Lapatynib (Lapatinib)	inne leki przeciwnowotworowe

Jednoczesne stosowanie obydwu substancji czynnych może generować działanie niepożądane ze strony irynotekanu, co powodować może występowanie biegunki, zatorów naczyń krwionośnych, a także zwiększa ryzyko infekcji grzybiczych, wirusowych oraz bakteryjnych.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Irynotekan (Irinotecan)	inne leki przeciwnowotworowe

Jednoczesne stosowanie obydwu substancji czynnych może zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, do których należą zmniejszenie ilości krwinek czerwonych, białych oraz płytek krwi, a także mogą wystąpić zaburzenia w rytmie serca. Ponadto rośnie ryzyko wystąpienia krwawień, anemii oraz groźnych infekcji.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Idarubicyna (Idarubicin)	antybiotyki cytostatyczne

Jednoczesne stosowanie obydwu substancji czynnych może nasilić objawy niepożądane takrolimusu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Takrolimus (Tacrolimus)	inhibitory kalcyneuryny

Jednoczesne stosowanie obydwu substancji czynnych może nasilić objawy niepożądane sulfasalazyny

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Sulfasalazyna (Sulfasalazine)	pochodne kwasu aminosalicylowego

Jednoczesne stosowanie obydwu substancji czynnych może nasilić objawy niepożądane sirolimusu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Syrolimus (Sirolimus)	selektywne leki immunosupresyjne

Jednoczesne stosowanie obydwu substancji czynnych może generować działania niepożądane, do których należą zmniejszenie ilości krwinek czerwonych, białych oraz płytek krwi, a także zwiększa się ryzyko uszkodzenia nerek oraz wątroby.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Metotreksat (Methotrexate)	antymetaboilty kwasu foliowego (inhibitory reduktazy kwasu dihydrofoliowego)

Jednoczesne stosowanie obydwu substancji czynnych może zmniejszyć wchłanianie substancji macierzystej z przewodu pokarmowego, co powoduje osłabieniem działania przeciwwirusowego.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Dekslanzoprazol (Dexlansoprazole)	IPP - inhibitory pompy protonowej
Esomeprazol (Esomeprazole)	IPP - inhibitory pompy protonowej
Famotydyna (Famotidine)	antagoniści receptorów histaminowych H2
Omeprazol (Omeprazole)	IPP - inhibitory pompy protonowej
Pantoprazol (Pantoprazole)	IPP - inhibitory pompy protonowej
Ranitydyna (Ranitidine)	antagoniści receptorów histaminowych H2

Stosowanie welpataswiru nie wpływa na możliwość obsługi maszyn oraz prowadzenie pojazdów mechanicznych.

Nie należy stosować jednocześnie welpataswiru wraz z zielem dziurawca zwyczajnego, ponieważ może osłabiać działanie przeciwwirusowe substancji czynnej. 

Jednoczesne stosowanie welpataswiru z wodorotlenkiem potasu bądź magnezu może powodować spadek wchłaniania substancji macierzystej z przewodu pokarmowego, co za tym idzie zmniejszeniem działania przeciwwirusowego.

Jednoczesne stosowanie welpataswiru z węglanem wapnia bądź tlenkiem magnezu może powodować spadek wchłaniania substancji macierzystej z przewodu pokarmowego, co za tym idzie zmniejszeniem działania przeciwwirusowego.

Brak wystarczających danych dotyczących bezpiecznego stosowania welpataswiru podczas ciąży. Badania wykonywane na zwierzętach pokazują, że substancja czynna nie wykazuje szkodliwego działania na reprodukcję. Pomimo to nie zalecane jest stosowanie welpataswiru podczas ciąży.

Brak badań wykonywanych na ludziach, które potwierdzają bezpieczeństwo stosowanego preparatu oraz możliwość przenikania welpataswiru do mleka matek karmiących. Badania na zwierzętach pokazały, że welpataswir ma zdolność do przenikania do mleka. Na tej podstawie nie można wykazać bezpieczeństwa zastosowanego preparatu oraz jaki wpływ może wywierać na karmione dziecko. Z tego powodu nie powinno się karmić piersią podczas stosowania tej substancji czynnej.

Brak badań klinicznych potwierdzających bezpieczeństwo stosowania u ludzi. Badania wykonywane na zwierzętach wykazały brak szkodliwego działania na płodność.

Welpataswir jest to drobnocząsteczkowy lek przeciwwirusowy o działaniu bezpośrednim, stosowany jest w terapii skojarzonej podczas leczenie przewlekłego zapalenia wątroby typu C (HCV). Substancja czynna zapobiega replikacji wirusa. Mechanizm działania polega na hamowaniu niestrukturalnego białka 5A. Działanie welpataswiru jest prawdopodobnie podobne do działania innych inhibitorów NS5A. Welpataswir skierowany jest na białko NS5A, którego znaczenie opiera się głównie na replikacji RNA oraz tworzeniu wirionów. Dodatkowo hamowanie białka NS5A powoduje redystrybucję białka do postaci kropelek tłuszczu.

Dostępność biologiczna po podaniu doustnym substancji czynnej to 25-30%.

Objętość dystrybucji welpataswiru to 1,4-1,6 litra na kilogram. Stopień wiązania substancji czynnej z białkami osocza wynosi powyżej 99,5%.

Metabolizm welpataswiru zachodzi przy pomocy cytochromu CYP2B6, CYP3A4 oraz CYP2C8.

Welpataswir wydalany jest głównie wraz z kałem w około 94%, natomiast wydalanie wraz z moczem szacuje się na około 0,4%. Welpataswir wydalany jest jako związek macierzysty w 77%.