Oktokog alfa, Octocog alfa - Zastosowanie, działanie, opis

Oktokog alfa przeznaczony jest do terapii oraz profilaktyki krwawień występujących u pacjentów z wrodzonym niedoborem czynnika VIII (hemofilia A). Substancja stosowana jest również w leczeniu choroby von Willebranda z niedoborem czynnika VIII.

Oktokog alfa podawany jest w postaci iniekcji dożylnej, pod kontrolą lekarza doświadczonego w terapii zaburzeń krzepnięcia krwi. 

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od jednostki chorobowej, wieku, stopnia niedoboru czynnika VIII, stanu ogólnego pacjenta, umiejscowienia oraz intensywność krwawienia itp.

Ustalanie dawki stosowanej w leczeniu wymaga monitorowania poziomu czynnika VIII w osoczu. 

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych oraz dzieci: masa ciała (kg) × pożądane stężenie czynnika VIII (% normy) × 0,5.

Dobowa dawka oktokogu alfa stosowana zwykle w:

• zapobiegawczym leczeniu podtrzymującym: 20–40 j.m./kg masy ciała;
• drobnym zabiegu chirurgicznym: 30-60% normy aktywności czynnika VIII (j.m./dl);
• dużym zabiegu chirurgicznym: 80-100% normy aktywności czynnika VIII (j.m./dl);
• wczesnym wylewie: 20-40% normy aktywności czynnika VIII (j.m./dl);
• bardziej nasilonym krwawieniu: 30-60% normy aktywności czynnika VIII (j.m./dl);
• ciężkim krwotoku zagrażającym życiu: 80-100% normy aktywności czynnika VIII (j.m./dl).

Przeciwwskazaniem do stosowania jest nadwrażliwość na oktokog alfa. 

Leczenie oktokogu alfa powinno być prowadzone z dostępną pomocą resuscytacyjną. W sytuacji wystąpienia reakcji anafilaktycznej lub alergicznej należy natychmiast przerwać przyjmowanie substancji. 

Pacjenci przyjmujący oktokog alfa wymagają obserwacji pod kątem pojawienia się inhibitorów czynnika VIII. Należy przeprowadzać odpowiednie badania laboratoryjne, w tym seryjne oznaczenia aktywności czynnika przeciwhemofilowego (AHF).

Pacjenci stosujący oktokog alfa w terapii choroby von Willebranda wymagają obserwacji pod kątem występowania objawów trombozy, ze względu na ryzyko występowania powikłań zakrzepowych. 

Oktokog alfa nie wywiera wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługę maszyn. 

Brak wystarczających danych klinicznych dotyczących wpływu stosowania oktokogu alfa w czasie ciąży. Ze względów bezpieczeństwa substancja może być stosowana w ciąży jedynie w przypadku wyraźnej konieczności. 

Brak wystarczających danych klinicznych dotyczących wpływu stosowania oktokogu alfa podczas laktacji. Ze względów bezpieczeństwa substancja może być stosowana w czasie karmienia piersią jedynie w przypadku wyraźnej konieczności. 

Iniekcja dożylna: dreszcze, nudności, zaczerwienienie twarzy, zmęczenie, wysypka, krwiaki, potliwość, drżenie mięśniowe, gorączka, bóle nóg, oziębienie kończyn, ból gardła i krtani, zapalenie ucha, nieprawidłowe wyniki badania słuchu, krwawienie z nosa, bladość, reakcje alergiczne, pokrzywka, wysypka, duszność, kaszel, ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech, niedociśnienie, anafilaksja, sinica, częstoskurcz, wymioty, dyskomfort jamy brzusznej, omdlenie, łuszczenie skóry.

Przypadki przyjęcia zbyt dużej dawki oktokogu alfa prowadzące do przedawkowania substancji nie zostały odnotowane. 

Oktokog alfa (czynnik VIII) jest białkiem osocza, niezbędnym do prawidłowego procesu krzepnięcia krwi. W osoczu występuje w kompleksie z czynnikiem von Willebranda (vWf). Działa jako kofaktor wewnątrzpochodnej kaskady krzepnięcia krwi, prowadzącej do przekształcania protrombiny w trombinę oraz fibrynogenu w fibrynę, tworząc skrzep. 

Oktokog alfa stosowany w terapii ma pochodzenie egzogenne (pochodzi z zewnątrz) - wytwarzany jest z wykorzystaniem metod inżynierii genetycznej lub pochodzi z osocza oddawanego przez dawców. 

Oktokog alfa podawany jest do krwioobiegu w bezpośredniej iniekcji dożylnej. 

Czas półtrwania oktokogu alfa wynosi około 15 godzin.