Burosumab, Burosumabum - Zastosowanie, działanie, opis

Burosumab jest wskazany do leczenia dorosłych oraz dzieci powyżej 1 roku życia cierpiących na hipofosfatemię sprzężoną z chromosomem X (XLH z ang. X-linked hypophosphataemia), u których w obrazie radiologicznym stwierdzono objawy choroby kości.

Dawkowanie burosumabu wynosi 0,8 - 2 mg/kg masy ciała z maksymalną dawką jednorazową 90mg. Obliczoną dawkę zaokrągla się do najbliższej wielokrotności 10-ciu. Dawki podaje się co 2-4 tygodnie. Schemat dawkowania zależy od wieku pacjenta i odpowiedzi organizmu mierzonej poprzez oznaczanie stężenia fosforanów w surowicy na czczo.

Burosumabu nie można stosować jeżeli pacjent wykazuje nadwrażliwość na lek. Nie można go również podawać gdy aktualne stężenie fosforanów w surowicy na czczo jest większe niż górna jego granica dla określonego wieku. Pacjenci ze schyłkową niewydolnością nerek lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek nie powinni przyjmować tego leku.

Pacjenci leczeni dotychczas aktywnymi analogami witaminy D i doustnymi fosforanami powinni je odstawić co najmniej jeden tydzień przed rozpoczęciem terapii burosumabem.

Zaleca się aby podawane dawki zapewniały poziom fosforanów na czczo utrzymujący się w dolnej granicy prawidłowych stężeń odpowiednich do wieku pacjenta.

Podczas stosowania burosumabu należy okresowo monitorować objawy wapnicy nerek, aktywność fosfataz alkalicznych w osoczu, stężenia wapnia, fosforanów, parathormonu i kreatyniny.

Burosumabu nie powinno się stosować gdy pacjent przyjmuje doustne fosforany i aktywne analogi witaminy D.

Burosumab może powodować zawroty głowy. Jeśli u danego pacjenta występuje to działanie, należy odstąpić od prowadzenia pojazdów oraz obsługi maszyn w ruchu.

Brak danych dotyczących wpływu na przebieg ciąży u ludzi. Stosowanie burosumabu w ciąży nie jest wskazane. Nie zaleca się stosowania burosumabu u kobiet niestosujących skutecznej antykoncepcji.

Nie wiadomo czy burosumab przenika do mleka matek i nie można wykluczyć jego negatywnego wpływu na karmione potomstwo. Należy zadecydować o przerwaniu leczenia burosumabem lub odstawieniu dziecka od karmienia piersią opierając się na bilansie strat i korzyści dla matki i dziecka.

W badaniach na zwierzętach zaobserwowano szkodliwy wpływ stosowania burosumabu na męskie narządy płciowe i reprodukcję. Obserwowano też przedwczesne porody u małp, którym podawano burosumab.

Skutki uboczne stosowania u dzieci i młodzieży

Bardzo często może wystąpić ropień zęba, ubytki i próchnica zębów, ból głowy, nudności, wymioty, biegunki lub zaparcia, wysypka, ból mięśni, ból dłoni i stóp, kaszel, odczyny w miejscu podania jak: zaczerwienienie, zasinienie, obrzęk, ból, swędzenie, wysypka, krwawienie. Reakcje występujące w miejscu wstrzyknięcia przeważnie przebiegają łagodnie i ustępują w ciągu doby od podania nie pozostawiając śladu po trzech dniach. Ponadto bardzo często pojawia się gorączka oraz niskie stężenie witaminy D we krwi. Często pojawiają się zawroty głowy.

Skutki uboczne stosowania u dorosłych

Bardzo często pojawia się ropień zęba, ból i zawroty głowy, zespół niespokojnych nóg - zwłaszcza przed snem lub w nocy, ból pleców, skurcze mięśni, niskie stężenie witaminy D we krwi. Często występują zaparcia i podwyższone stężenie fosforanów we krwi.

Nie znane są przypadki przedawkowania burosumabu.

Burosumab łączy się z czynnikiem wzrostu fibroblastów 23 (FGF23), przez co blokuje jego aktywność. W wyniku tego zwiększa się kanalikowe wchłanianie zwrotne fosforanów w nerkach oraz poziom aktywnej witaminy D w surowicy.

Wchłanianie z tkanki podskórnej do krwioobiegu jest prawie całkowite.

Lek dystrybuuje się głównie w osoczu. Pozanaczyniowa dystrybucja jest ograniczona.

Jest mało prawdopodobne aby burosumab metabolizował się wątrobowo. Podlega raczej, jak inne immunoglobuliny rozpadowi do krótkich peptydów i aminokwasów.

Okres półtrwania wynosi 16-19dni.