Agalzydaza alfa, Agalsidasum alfa - Zastosowanie, działanie, opis

Agalzydaza alfa jest enzymem wykorzystywanym w leczeniu choroby Fabry'ego. Przyczyną schorzenia jest niedobór α–galaktozydazy – naturalnie występującego w organizmie enzymu rozkładającego glikosfingolipidy powstające w różnych komórkach ustroju. 

Schemat dawkowania substancji czynnej jest zależny od masy ciała oraz stopnia nasilenia jednostki chorobowej. 

Terapia zastępcza z wykorzystaniem agalzydazy powinna być prowadzona przez lekarza specjalizującego się w leczeniu pacjentów cierpiących na chorobę Fabry'ego. 

Agalzydaza alfa powinna być podawana w postaci trwającej czterdzieści minut infuzji dożylnej. 

Zalecana dawka (podawana co dwa tygodnie) wynosi 0.2 mg substancji czynnej na kg masy ciała pacjenta.

Badania nie potwierdziły konieczności dostosowania dawki w przypadku kuracji dzieci oraz osób w podeszłym wieku, a także pacjentów z upośledzoną czynnością wątroby lub nerek. 

Przeciwwskazaniem do stosowania substancji czynnej jest pojawienie się reakcji nadwrażliwości na agalzydazę alfa. 

Podczas terapii agalzydazą istnieje ryzyko pojawienia się objawów reakcji anafilaktycznej. W przypadku wystąpienia nadwrażliwości terapię należy przerwać i skonsultować się z lekarzem. 

W razie znacznego upośledzenia czynności nerek, efekt terapeutyczny może być niższy niż oczekiwany co wynika z nieodwracalnego uszkodzenia nefronów. 

W trakcie leczenia agalzydazą, ze względu na jej białkowy charakter, istnieje prawdopodobieństwo pojawienia się w osoczu przeciwciał IgE skierowanych przeciwko cząsteczce leku. Odsetek pacjentów z przeciwciałami w osoczu zmniejszał się w tracie trwania terapii. 

Podczas podawania infuzji z agalzydazy mogą wystąpić reakcje alergiczne. U pacjentów poddanych leczeniu substancją czynną odnotowano ryzyko wystąpienia objawów grypopodobnych, tachykardii, nudności, obrzęków. W niektórych przypadkach zgłaszano również duszności, zawroty głowy oraz nadmierne wydzielanie potu. W przypadku pojawienia się objawów o ciężkim przebiegu infuzję należy przerwać. Występujące dolegliwości można zniwelować przez wcześniejsze podanie leków przeciwhistaminowych lub kortykosteroidów.

Agalzydaza alfa nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. 

Dane odnośnie stosowania substancji czynnej podczas terapii kobiet w ciąży są ograniczone. Badania przeprowadzone na zwierzętach nie potwierdziły toksycznego wpływu agalzydazy na rozwój płodu . 

Ze względu na niepotwierdzone bezpieczeństwo leku u kobiet w ciąży, należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia tej grupy pacjentów.

Nie potwierdzono zdolności przenikania cząsteczki leku do pokarmu kobiety karmiącej. Wysoka wartość masy cząsteczkowej leku oraz białkowa struktura sprawiają, że transfer leku do mleka matki jest mało prawdopodobny. 

Nie zaleca się stosowania agalzydazy podczas laktacji. W przypadku konieczności zastosowania leku u kobiety karmiącej należy zachować szczególną ostrożność. 

Po przeprowadzeniu infuzji zawierającej roztwór agalzydazy istnieje ryzyko wystąpienia:

• bardzo częstego zaczerwienienia na twarzy oraz bólu głowy, zmęczenia, dyskomfortu, gorączki, uczucia dreszczy, nudności;
• częstych obrzęków oraz objawów ze strony:
  • układu sercowo–naczyniowego (przyspieszenia akcji serca, kołatania mięśnia sercowego, wzrostu ciśnienia tętniczego);
  • układu pokarmowego (bólu brzucha, wymiotów, biegunki);
  • układu oddechowego (duszności, stanu zapalnego gardła, kataru i kaszelu, zespołu cieśni gardła, zapalenia błony śluzowej nosa);
  • układu nerwowego (szumów usznych, łzawienia, ból u neuropatycznego, zaburzeń czucia, zawrotów głowy, drżenia. zmniejszenia odruchu rogówki);
  • układu ruchu (bólu mięśniowego, bólu kości);
  • powłoki ciała i tkanek podskórnych (świądu, sinicy marmurkowatej, rumienia, trądziku);
• rzadkich reakcji nadwrażliwości, wysypek, obrzęków angioneurotycznych, omamów węchowych.

W trakcie leczenia agalzydazą istnieje ryzyko pojawienia się częstych odczynów alergicznych w miejscu podania leku, a także bólu w klatce piersiowej, podwyższenia temperatury ciała, astenii, uczucia ucisku w klatce piersiowej. 

Podczas terapii z wykorzystaniem substancji czynnej mogą pojawić się zaburzenia o nieznanej dotąd częstotliwości występowania, do których należy: nadmierne wydzielanie potu, zmniejszenie ciśnienia tętniczego, zaburzenia rytmu serca. 

Substancja czynna zmniejsza ilość globotriaozyloceramidu (GL-3) pojawiającego się w nadmiarze w różnych typach komórek u pacjentów cierpiących na chorobę Fabry'ego. GL–3 nagromadzone w komórkach śródmiąższowych odpowiada za wiele objawów choroby, agalzydaza alfa zmniejszając stężenie globotriaozyloceramidu redukuje zarówno objawy podmiotowe i przedmiotowe choroby Fabry'ego.

Substancja czynna powoduje hydrolizę cząsteczki globotriaozyloceramidu – lek rozrywa wiązanie pomiędzy ostatnią cząsteczką galaktozy a łańcuchem głównym. 

Substancja czynna ma charakter białkowy, z tego względu nie występuje w osoczu w połączeniu z innymi białkami. 

Agalzydaza alfa ulega rozkładowi w wyniku działania proteaz. Cząsteczka leku zostaje podzielona na mniejsze peptydy, a następnie na aminokwasy. 

Aminokwasy pochodzące z rozkładu cząsteczki agalzydazy mogą zostać wykorzystane w syntezie innych peptydów w organizmie. Metabolity są również wydalane z moczem.