Witamina F, Vitaminum f - Zastosowanie, działanie, opis
Podstawowe informacje o witaminie f
- Substancje aktywne
-
witamina F
- Działanie witaminy f
-
łagodzi stany zapalne skóry, natłuszczające, wspomaga leczenie łuszczycy
- Postacie witaminy f
-
maść
- Układy narządowe
-
powłoka wspólna (skóra i błony śluzowe)
- Specjalności medyczne
-
Dermatologia i wenerologia, Medycyna rodzinna
- Rys historyczny witaminy f
-
Witamina F została odkryta w latach 20. XX wieku.
Witamina F nie jest "tradycyjną" witaminą - jest określana jako NNKT.
Spis treści
- Wskazania do stosowania witaminy f
- Dawkowanie witaminy f
- Przeciwskazania do stosowania witaminy f
- Wpływ witaminy f na prowadzenie pojazdów
- Inne możliwe skutki uboczne
- Mechanizm działania witaminy f
- Wchłanianie witaminy f
Wskazania do stosowania witaminy f
Witamina F jest stosowana zewnętrznie w niektórych zaburzeniach skóry jak zmiany troficzne, łuszczyca, wypryskowe zapalenie skóry, odleżyny, odparzenia.
Dawkowanie witaminy f
Witamina F jest stosowana zewnętrznie, miejscowo na skórę. Jest stosowana u dzieci, młodzieży i dorosłych.
Na oczyszczoną skórę stosuje się witaminę F (występuje jako krem, maść), zwykle 2 razy na dobę. W przypadku stanów ostrych stosuje się kilka razy na dobę.
Przeciwskazania do stosowania witaminy f
Witaminy F nie stosuje się jeśli występuje nadwrażliwość na tę substancję.
Wpływ witaminy f na prowadzenie pojazdów
Witamina F nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów.
Inne możliwe skutki uboczne
Wśród działań niepożądanych można wymienić: zapalenie skóry (kontaktowe) i reakcje uczuleniowe.
Mechanizm działania witaminy f
Witamina F to różne nienasycone kwasy tłuszczowe określane jako NNKT — są to związki egzogenne. W głównej mierze to kwas linolowy, linolenowy, arachidowy. NNKT biorą udział w licznych przemianach, m.in. w metabolizmie lipidów, prawidłowym funkcjonowaniu skóry. Niedobór tych związków m.in. w części lipidowej skóry i w części podskórnej prowadzi do zaburzeń czynności skóry.
Wchłanianie witaminy f
Witamina F w podaniu na skórę wykazuje miejscowe działanie.
Może wchłaniać się w miejscu, gdzie występuje przerwanie warstwy naskórka m.in. w okolicach mieszków włosowych, gruczołów potowych i łojowych.