Węglan dihydroksyglinowo-sodowy, Aluminium natrium dihydroxycarbonicum - Zastosowanie, działanie, opis

Węglan dihydroksyglinowo-sodowy jest stosowany w leczeniu dolegliwości związanych z nadkwaśnością soku żołądkowego, w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, a także w celu ochrony błony śluzowej żołądka i dwunastnicy, która została uszkodzona na skutek działania czynników wrzodotwórczych (np. niesteroidowe leki przeciwzapalne).

Węglan dihydroksyglinowo-sodowy stosuje się doustnie u osób dorosłych i u dzieci powyżej 6 roku życia.
Dawka zwykle stosowana jednorazowa to 340-1020 mg węglanu dihydroksyglinowo-sodowego. Dawkę leku  można powtórnie przyjmować w ciągu doby po posiłkach, przed snem i w razie pojawienia się dolegliwości.
Przed przyjęciem zawiesiny doustnej należy pamiętać o jej wstrząśnięciu.

Przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na węglan dihydroksyglinowo-sodowy i ciężka niewydolność nerek.

Węglan dihydroksyglinowo-sodowy może wywołać zaparcia, dlatego lek należy stosować ostrożnie u osób z predyspozycją do zaparć.
Węglan dihydroksyglinowo-sodowy może prowadzić do obniżenia poziomu fosforu w organizmie na skutek wiązania fosforanów w jelicie cienkim i tworzenia z glinem nierozpuszczalnych związków.
U dzieci poniżej 6 roku życia wymagane jest dokładne ustalenie przyczyny objawów przed podjęciem decyzji o rozpoczęciu stosowania leku.
Brak poprawy lub nasilenie dolegliwości po 14 dniach stosowania węglanu dihydroksyglinowo-sodowego u osób dorosłych lub po 7 dniach stosowania u dzieci wskazuje na konieczność konsultacji z lekarzem.
Należy zwrócić uwagę na zawartość sodu, zwłaszcza u pacjentów, u których zalecane jest kontrolowanie w diecie zawartości sodu i u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Węglan dihydroksyglinowo-sodowy i wymienione leki należy przyjąć w odstępie co najmniej 30 min.-1 h.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Famotydyna (Famotidine)	antagoniści receptorów histaminowych H2
Ranitydyna (Ranitidine)	antagoniści receptorów histaminowych H2

Zmniejszenie wchłaniania fenytoiny (należy zachować 2-3 h odstęp między przyjęciem leków).

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Fenytoina (Phenytoin)	leki przeciwpadaczkowe - blokujące kanały sodowe i stabilizujące błony neuronów

Zmniejszenie wchłaniania fluorochinolonów (należy zachować 2 h odstęp między przyjęciem węglanu dihydroksyglinowo-sodowego i wymienionych leków).

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Ciprofloksacyna (Ciprofloxacin)	fluorochinolony
Lewofloksacyna (Levofloxacin)	fluorochinolony
Moksyfloksacyna (Moxifloxacin)	fluorochinolony
Norfloksacyna (Norfloxacin)	fluorochinolony
Ofloksacyna (Ofloxacin)	fluorochinolony
Pefloksacyna (Pefloxacin)	fluorochinolony
Prulifloksacyna (Prulifloxacin)	fluorochinolony

Zmniejszenie wchłaniania wymienionych leków (należy zachować kilkugodzinny odstęp między przyjęciem leków).

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Digoksyna (Digoxin)	glikozydy nasercowe
Metylodigoksyna (Metildigoxin)	glikozydy nasercowe

Zmniejszenie wchłaniania ketokonazolu (ketokonazol należy przyjąć po 3 h po podaniu węglanu dihydroksyglinowo-sodowego).

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Ketokonazol (Ketoconazole)	przeciwgrzybicze pochodne imidazolu

Wzrost wydalania salicylanów (należy rozważyć zwiększenie dawki salicylanów).

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Kwas acetylosalicylowy (Acetylsalicylic acid)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek
Salicylamid (Salicylamide)	NLPZ hamujące silniej COX-2 niż COX-1
Salicylan choliny (Choline salicylate)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol

Ryzyko nagromadzenia glinu w organizmie u osób z przewlekłą niewydolnością nerek. Zmniejszenie wiązania sukralfatu z błoną śluzową (należy zachować 30-minutowy odstęp między przyjęciem leków).

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Sukralfat (Sucralfate)	selektywne leki osłaniające stosowane w chorobie wrzodowej

Zmniejszenie wchłaniania tetracyklin (należy zachować 3-4 h odstęp między przyjęciem leków).

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Chlorotetracyklina (Chlortetracycline)	antybiotyki tetracyklinowe - tetracykliny
Doksycyklina (Doxycycline)	antybiotyki tetracyklinowe - tetracykliny
Oksytetracyklina (Oxytetracycline)	antybiotyki tetracyklinowe - tetracykliny
Tetracyklina (Tetracyline)	antybiotyki tetracyklinowe - tetracykliny

Zaburzenie wchłaniania żelaza (przyjęcie węglanu dihydroksyglinowo-sodowego i preparatów żelaza należy maksymalnie rozdzielić w czasie).

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Glukonian żelaza (Ferrous gluconate)	związki żelaza
Izomaltozyd 1000 żelaza (III) (Iron isomaltoside 1000)	związki żelaza
Kompleks wodorotlenku żelaza (III) z dekstranem (Ferric hydroxide dextran complex)	związki żelaza
Kompleks wodorotlenku żelaza (III) z sacharozą (Ferric hydroxide sucrose complex)	związki żelaza
Kompleks wodorotlenku żelaza z polimaltozą (Iron polymaltose)	związki żelaza
Proteinianobursztynian żelaza (Iron protein succinylate)	związki żelaza
Siarczan żelaza (Ferrous sulfate)	środki stosowane w niedokrwistościach
Maltol żelaza (Ferric maltol)	związki żelaza

Węglan dihydroksyglinowo-sodowy może być stosowany w ciąży, jeżeli wymaga tego stan pacjentki. Należy unikać stosowania leku długotrwale i w dużych dawkach.

Węglan dihydroksyglinowo-sodowy może być stosowany w okresie laktacji, jeżeli wymaga tego stan pacjentki. Należy unikać stosowania leku długotrwale i w dużych dawkach.

Wśród objawów przedawkowania węglanu dihydroksyglinowo-sodowego można wyróżnić biegunkę, obrzęk podudzi i stóp.

Węglan dihydroksyglinowo-sodowy zobojętnia nadmiar kwasu solnego w soku żołądkowym oraz wiąże kwasy żółciowe i pepsynę zmniejszając ich działanie drażniące na błonę śluzową żołądka. W efekcie węglan dihydroksyglinowo-sodowy redukuje objawy dyspeptyczne, takie jak odbijanie, niestrawność, zgaga, nudności i dolegliwości bólowe w obrębie jamy brzusznej.

Węglan dihydroksyglinowo-sodowy może być wchłaniany jedynie w minimalnym stopniu (poniżej 1%) do krążenia ogólnoustrojowego po podaniu doustnym.

Glin tworzy w jelicie cienkim kompleksy m.in. z fosforanami i jest wydalany z kałem. Sód i glin wchłonięty do krążenia ogólnoustrojowego jest wydalany z moczem.