Benzalkoniowy chlorek, Benzalkonii chloridum - Zastosowanie, działanie, opis

Chlorek benzalkoniowy posiada właściwości antyseptyczne.

Substancja stosowana jest w leczeniu zakażeń bakteryjnych gardła i jamy ustnej z towarzyszącym bólem gardła, chrypą i nieświeżym oddechem. Ponadto lek stosowany jest miejscowo w leczeniu i profilaktyce zakażeń towarzyszących wypryskowym chorobom skóry. Chlorek benzalkoniowy wykorzystywany jest również do chirurgicznego i higienicznego odkażania rąk, przemywania otarć i drobnych ran oraz odkażania skóry po użądleniach i ukąszeniach owadów.

Chlorek benzalkoniowy stosowany jest doustnie oraz zewnętrznie na skórę. 

Dawka stosowana w leczeniu zależna od wskazań i wieku.

Podanie doustne

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u dzieci: 1−4,8 mg.

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: 6−9,6 mg.

Podanie zewnętrzne na skórę

W celu odkażenia niewielkich ran substancję należy stosować raz na dobę przez maksymalnie 5 dni.

Kąpiele z dodatkiem chlorku benzalkoniowego stosuje się raz na dobę. Czas trwania kąpieli powinien wynosić od 10 do 15 minut.

W celu odkażenia rąk roztwór chlorku benzalkoniowego należy wcierać w dłonie przez 30 sekund do 1,5 minuty, w zależności od rodzaju skażenia.

Chlorku benzalkoniowego nie należy stosować w przypadku występowania nadwrażliwości na substancję.

Mleko zmniejsza skuteczność przeciwbakteryjnego działania chlorku benzalkoniowego.

Należy zachować ostrożność stosując doustnie chlorek benzalkoniowy u kobiet w ciąży, ze względu na brak badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania w tym okresie. Substancja może być stosowana przez kobiety w ciąży miejscowo na skórę.

Należy zachować ostrożność stosując doustnie chlorek benzalkoniowy u kobiet karmiących piersią, ze względu na brak badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania w tym okresie. Substancja może być stosowana przez kobiety karmiące piersią miejscowo na skórę, z wyłączeniem skóry na piersiach.

Stosowanie chlorku benzalkoniowego zewnętrznie na skórę może powodować podrażnienie, zaczerwienienie, pękanie i łuszczenie się skóry, wysypkę, rumień, świąd, kontaktowe zapalenie skóry, zmianę zabarwienia skóry oraz uczucie pieczenia.

Przedawkowanie chlorku benzalkoniowego może powodować nudności, wymioty i biegunkę. Zbyt częste stosowanie substancji na skórę może powodować wysypkę i podrażnienie skóry.

Chlorek benzalkoniowy jest substancją z grupy czwartorzędowych związków amonowych o działaniu bakteriobójczym/bakteriostatycznym (zależnie od stężenia) w stosunku do wielu bakterii Gram−dodatnich i Gram−ujemnych (Corynebacterium xerosis, Staphylococcus epidermidis, Proteus vulgaris, Streptococcus pyogenes, Staphylococcus aureus (MRSA), Enterococcus faecalis (VRE)). Jest nieco bardziej skuteczny przeciwko bakteriom gram−dodatnim, przetrwalniki bakterii uznawane są za oporne na susbtnację. Ponadto substancja wykazuje aktywność grzybobójczą i słabą przeciwwirusową wobec wirusów z otoczką lipidową. Chlorek benzalkoniowy posiada właściwości powierzchniowo czynne. Powoduje depolaryzację i zwiększanie przepuszczalności błon cytoplazmatycznych drobnoustrojów.

Chlorek benzalkoniowy praktycznie nie wchłania się przez skórę oraz z przewodu pokarmowego. Stężenie substancji we krwi po podaniu doustnym oznacza się na granicy wykrywalności.

Chlorek benzalkoniowy wydalany jest z moczem.