Tlenek bizmutu, Bismutum oxidatum - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o tlenku bizmutu

Rok wprowadzenia na rynek: około 1990

Substancje aktywne: tlenek bizmutu

Postacie tlenku bizmutu: kapsułki twarde

Układy narządowe: układ pokarmowy (trawienny)

Specjalności medyczne: Gastroenterologia

Wzór sumaryczny tlenku bizmutu: Bi₂O₃

Spis treści

Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające tlenek bizmutu
Wskazania do stosowania tlenku bizmutu
Dawkowanie tlenku bizmutu
Przeciwskazania do stosowania tlenku bizmutu
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania tlenku bizmutu
Interakcje tlenku bizmutu z innymi substancjami czynnymi
Wpływ tlenku bizmutu na prowadzenie pojazdów
Inne rodzaje interakcji
Wpływ tlenku bizmutu na ciążę
Skutki uboczne
Mechanizm działania tlenku bizmutu
Wydalanie tlenku bizmutu

Wskazania do stosowania tlenku bizmutu

Tlenek bizmutu przeznaczony jest do leczenia zakażeń Helicobacter pylori w skojarzeniu z innymi substancjami, a także zapobiegania nawrotowi wrzodów żołądka u pacjentów z aktywnym bądź przebytym zakażeniem H. pylori. Tlenek bizmutu stosowany jest również do produkcji substancji medycznych stosowanych w weterynarii, stomatologii oraz medycynie ogólnej.

Dawkowanie tlenku bizmutu

Tlenek bizmutu stosowany jest doustnie po posiłku.

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od wieku, schorzeń towarzyszących, zaleceń lekarza itp.

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: 480 mg.

Przeciwskazania do stosowania tlenku bizmutu

Przeciwwskazaniem do stosowania substancji jest nadwrażliwość na tlenek bizmutu, ciąża, laktacja, niewydolność nerek oraz wątroby. Substancji nie należy stosować u dzieci poniżej 12 roku życia.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania tlenku bizmutu

W nielicznych przypadkach długotrwałe przyjmowanie wysokich dawek tlenku bizmutu może prowadzić do encefalopatii.

Podczas stosowania tlenku bizmutu w celu zmniejszenia ryzyka owrzodzenia oraz podrażnienia przełyku zalecane jest spożywanie odpowiedniej ilości płynów.

Stosowanie tlenku bizmutu może powodować czasowe ściemnienie stolca.

Interakcje tlenku bizmutu z innymi substancjami czynnymi

Zwiększone wchłanianie tlenku bizmutu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Omeprazol (Omeprazole)	IPP - inhibitory pompy protonowej
Ranitydyna (Ranitidine)	antagoniści receptorów histaminowych H2

Wpływ tlenku bizmutu na prowadzenie pojazdów

Stosowanie tlenku bizmutu nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługę maszyn.

Inne rodzaje interakcji

Tlenek bizmutu absorbuje promieniowanie rentgenowskie co może mieć wpływ na badania diagnostyczne przewodu pokarmowego z zastosowaniem promieniowania rentgenowskiego.

Tlenek bizmutu może prowadzić do chwilowego ściemnienia stolca, które nie ma wpływu na badanie obecności krwi utajonej w kale.

Wpływ tlenku bizmutu na ciążę

Stosowanie tlenku bizmutu w czasie ciąży jest przeciwwskazane.

Skutki uboczne

biegunka
zaburzenia smaku
ból głowy
senność
wymioty
zawroty głowy
brak łaknienia
zmniejszenie apetytu
ból
Zakażenie pochwy
bezsenność

depresja
niepokój
owrzodzenie jamy ustnej
pokrzywka
świąd
zapalenie jamy ustnej
obrzęk języka
przebarwienie języka
rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego
neuropatia obwodowa
encefalopatia

Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)

Bardzo często: (≥1/10)
Często: (≥1/100 do <1/10)
Niezbyt często: (≥1/1000 do <1/100)

Rzadko: (≥1/10 000 do < 1/1000)
Bardzo rzadko: (<1/10 000)
Częstość nieznana: Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych

Mechanizm działania tlenku bizmutu

Tlenek bizmutu hamuje syntezę białka oraz ściany komórkowej. Blokując ureazę zapobiega przyleganiu do komórkowemu, hamuje syntezę ATP oraz wpływa na transport żelaza.

Wydalanie tlenku bizmutu

Czas półtrwania tlenku bizmutu wynosi od 21 do 90 godzin.