Teryparatyd, Teriparatidum - Zastosowanie, działanie, opis

Teryparatyd znajduje zastosowanie w leczeniu osteoporozy u kobiet po menopauzie oraz u mężczyzn z tendencją do złamań kości, a także w przypadku osteoporozy wynikającej z długotrwałego stosowania glikokortykosteroidów o ogólnym działaniu. 

Dawka dobowa teryparatydu wynosi 20mcg na dobę. 

Teryparatydu nie należy stosować w przypadku nadwrażliwości na substancję czynną, u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, hiperkalcemią, metabolicznymi chorobami kości, takimi jak choroba Pageta, nowotworami złośliwymi kości, po radioterapii kości oraz w przypadku zwiększonej aktywności fosfatazy zasadowej, o nieznanej przyczynie. 

Teryparatyd należy stosować ostrożnie u pacjentów z kamicą moczową oraz z umiarkowaną niewydolnością nerek. Teryparatyd może powodować przejściowe niedociśnienie ortostatyczne. Nie należy przekraczać 24-miesięcznego okresu leczenia teryparatydem. 

Teraparyd może powodować zawroty głowy oraz niedociśnienie ortostatyczne, z tego względu pacjenci odczuwający te objawy nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn w ruchu, aż do ustąpienia objawów. 

Teryparatydu nie należy stosować w okresie ciąży.

Teryparatydu nie należy stosować w okresie karmienia piersią, ponieważ nie wiadomo, czy przenika on do mleka matki. 

Badanie na zwierzętach wykazało negatywny wpływ teryparatydu na reprodukcję, nie wykonano jednak takich badań na ludziach. 

Po podaniu parenteralnym teryparatydu mogą wystąpić następujące działania niepożądane. Występujące bardzo często: bóle w kończynach. Występujące często: nadmierna potliwość, skurcze mięśni, zmęczenie, bóle w klatce piersiowej, osłabienie, odczyny w miejscu podania, takie jak ból, obrzęk, rumień, zasinienie, swędzenie i krwawienie, nudności, wymioty, przepuklina przełyku, refluks, duszności, niedociśnienie, kołatania serca, depresja, zawroty i bóle głowy, zesłabnięcie, rwa kulszowa, hipercholesterolemia oraz anemia. Występujące niezbyt często:  hiperkalcemia powyżej 2,76 mmol/l, zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi, tachykardia, guzy krwawnicze, bóle mięśni, bóle stawów, bóle mięśni pleców, nietrzymanie moczu, nadmierna produkcja moczu, parcie na pęcherz, kamica nerkowa, rumień i reakcje w miejscu podania, tycie, szmery w sercu oraz zwiększona aktywność fosfatazy zasadowej. Występujące rzadko: hiperkalcemia powyżej 3,25 mmol/l, wstrząs anafilaktyczny, niewydolność nerek, zaburzenia czynności nerek, reakcje alergiczne w krótkim czasie po podaniu, takie jak ostre duszności, obrzęki w okolicy ust i twarzy, pokrzywka, bóle w klatce piersiowej oraz obrzęki obwodowe. 

Objawy przedawkowania teryparatydu to nudności, hiperkalcemia, niedociśnienie ortostatyczne, wymioty, bóle oraz zawroty głowy. 

Teryparatyd jest aktywnym fragmentem endogennego ludzkiego parathormonu, który odpowiada za gospodarkę wapniowo-fosforanową w organizmie. Działa na osteoblasty, prowadząc do zwiększonego wchłaniania wapnia w jelitach, zwiększonego zwrotnego wchłaniania wapnia w nerkach oraz usuwania fosforanów przez nerki.

Biodostępność teryparatydu po podaniu parenteralnym wynosi 95%.

Objętość dystrybucji teryparatydu wynosi ok. 0,12 l/kg.

Teryparatyd jest metabolizowany najprawdopodobniej w wątrobie oraz nerkach. 

Teryparatyd jest wydalany z moczem.