Tazaroten, Tazarotenum - Zastosowanie, działanie, opis

Tazaroten przeznaczony jest do miejscowej terapii przewlekłej łuszczycy plackowatej (łuszczyca zwykła), która zajmuje nie więcej niż 10% powierzchni ciała. 

Tazaroten przeznaczony jest do stosowania zewnętrznego na zmiany skórne, które nie przekraczają 10% jej całkowitej powierzchni. Substancję należy stosować na osuszoną skórę. 

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od wieku, zaleceń lekarza, schorzeń towarzyszących, reakcji organizmu na substancję itp. 

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: raz na dobę bardzo cienka warstwa produktu na łuszczycowe zmiany skórne (2 mg/cm² powierzchni ciała).

Przeciwwskazaniem do stosowania jest nadwrażliwość na tazaroten, ciąża, laktacja, psoriasis exfoliativa, łuszczyca krostkowa. Tazarotenu nie należy stosować na owłosioną skórę głowy, w fałdach skórnych oraz na skórę twarzy.

Tazaroten nie powinien być stosowany u dzieci oraz młodzieży poniżej 18 roku życia ze względu na brak wystarczających badań klinicznych.

Stosując tazaroten należy unikać kontaktu substancji z oczami oraz skórą niezmienioną chorobowo.

Podczas terapii tazarotenem należy unikać ekspozycji na światło ultrafioletowe (światło słoneczne, solarium, terapia PUVA, leczenie promieniowaniem UVB). 

Pacjenci stosujący tazaroten równocześnie z lekami powodującymi nadwrażliwość na światło powinni zachować szczególną ostrożność. 

Tazaroten zwiększa wrażliwość skóry na czynniki środowiskowe takie jak zimno oraz wiatr. 

W przypadku wystąpienia objawów niepożądanych w obrębie skóry, takich jak świąd, pieczenie, zaczerwienienie oraz złuszczanie się naskórka, należy zaprzestać używania tazarotenu do momentu ustąpienia tych objawów. 

W celu uniknięcia rozprzestrzeniania się tazarotenu na skórze oraz zwiększenia wchłaniania, w obrębie miejsca objętego leczeniem nie należy stosować kosmetyków oraz produktów zmiękczających do godziny po aplikacji substancji. 

Tazarotenu nie należy stosować jednocześnie z lekami oraz środkami kosmetycznymi, które mogą silnie wysuszać lub podrażniać skórę. 

Tazaroten nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługę maszyn. 

Tazarotenu nie należy stosować w czasie ciąży ze względu na toksyczny wpływ na płód. Przed rozpoczęciem terapii substancją wymagany jest negatywny wynik testu ciążowego. 

Tazarotenu nie należy stosować w czasie karmienia piersią ze względu na możliwy szkodliwy wpływ na dziecko. 

Tazaroten przyjmowany przez kobiety w wieku rozrodczym powinien być stosowany wraz ze skutecznymi metodami antykoncepcyjnymi, ze względu na możliwość uszkodzenia płodu. Wpływ tazarotenu na zdolności reprodukcyjne mężczyzn nie jest znany. 

Podanie zewnętrzne (miejscowe): świąd, pieczenie, podrażnienie skóry, rumień, złuszczanie skóry, wysypka, zapalenie kontaktowe, ból oraz podrażnienie skóry, miejscowy obrzęk, pękanie skóry, pogorszenie objawów łuszczycy, wyprysk, zapalenie skóry, suchość skóry, przebarwienia skóry.

Zastosowanie zbyt dużej dawki tazarotenu może prowadzić do zaczerwienienia skóry, nadmiernego złuszczania oraz uczucia dyskomfortu. 

Tazaroten jest acetylenową pochodną retinoidów. Substancja w procesie deestryfikacji ulega przemianie z formy nieaktywnej w aktywny kwas karboksylowy tazarotenu. Aktywny metabolit wiąże się z receptorami kwasu retinowego (RAR). Dane kliniczne wykazują zdolność tazarotenu do hamowania procesu rogowacenia keratynocytów. Substancja zmniejsza również ekspresję markera zapalenia (MRP8) obecnego w wysokim stężeniu w naskórku pacjentów chorych na łuszczycę.