Siarczan baru, Barii sulfas - Zastosowanie, działanie, opis

Siarczan baru jest stosowany do diagnostyki radiologicznej przewodu pokarmowego.

Siarczan baru stosuje się doustnie i doodbytniczo w formie wlewu.

Siarczan baru stosowany doustnie służy do diagnostyki przełyku, żołądka, dwunastnicy i jelita cienkiego. Substancja czynna podana doodbytniczo wskazana jest w diagnostyce jelita grubego.

Dawka stosowana w diagnostyce zależna od badanego odcinka przewodu pokarmowego, czasu trwania badania, masy ciała pacjenta.

Podanie doustne i doodbytnicze

Dawka zwykle stosowana u osób dorosłych (jedno badanie): od 80g do 200g.

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na siarczan baru, zapalenie otrzewnej, wstrząs septyczny, niedrożność jelit, wrzodziejące zapalenie okrężnicy oraz obecność przetoki tchawiczo–przełykowej. Wśród przeciwwskazań można wyróżnić również rozpoznanie perforacji w obrębie przewodu pokarmowego.

Siarczan baru należy stosować ostrożnie u pacjentów ze skłonnościami do zaparć.

Substancję czynną należy podawać ostrożnie pacjentom z astmą, chorobami serca w stadium zaawansowanym, alergią, mukowiscydozą, nadciśnienie tętniczym, z reakcjami nadwrażliwości na środki cieniujące, osobom we wieku podeszłym, pacjentom odwodnionym i wyniszczonym procesem chorobowym oraz z zaburzeniami przełykania.

Należy zachować szczególną ostrożność w czasie podania siarczanu baru dzieciom.

Siarczan baru nie powoduje objawów wpływających na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Wpływ siarczanu baru na ciąże nie został ustalony, ponieważ wykonywanie badań radiologicznych u kobiet ciężarnych jest przeciwwskazane, gdyż stanowią zagrożenie dla płodu.

Siarczan baru może być stosowany w okresie laktacji, o ile lekarz wyrazi zgodę na jego podanie.

Dane niekliniczne oparte na badaniach farmakologicznych nie wykazują wpływu na płodność.

Podanie doodbytnicze: przypadkowe dostanie się substancji do światła naczynia krwionośnego może powodować powikłania (zatrzymanie akcji serca, migotanie komór, bradykardia, asystolia, zaburzenia rytmu serca, rozsiane wykrzepianie węwnątrznaczyniowe, zator naczyń płucnych, niewydolność oddechowa, zaparcia, biegunki, kurczowe bóle brzucha, zapalenie wyrostka robaczkowego, ziarniniak barowy, zapalenie otrzewnej).

W zależności od przyjętej dawki może dojść do nasilenia działań niepożądanych.

Mechanizm działania siarczanu baru polega na tym, że substancja czynna ma zdolność pochłaniania promieniowania rentgenowskiego. Po przyjęciu przez pacjenta siarczanu baru – zarówno doustnie jak i doodbytniczo – w badaniu rtg można zaobserwować światło przewodu pokarmowego, co pozwala zidentyfikować ewentualne zmiany patologiczne.

Siarczan baru nie ulega wchłonięciu z przewodu pokarmowego.

Siarczan baru wydalany jest z kałem w postaci niezmienionej. U zdrowych osób substancja podana doustnie zazwyczaj wydalana jest z organizmu w ciągu 24 godzin. Szybkość wydalania siarczanu baru zależy od drogi podania i ruchliwości przewodu pokarmowego pacjenta.