Salicylamid, Salicylamidum - Zastosowanie, działanie, opis

Salicylamid jest wskazany w łagodzeniu dolegliwości bólowych i gorączki w czasie przeziębienia, grypy, bólów głowy, nerwobóli.

Lek w przypadku osób dorosłych i dzieci powyżej 16 lat stosuje się maksymalnie w dawce dobowej 1800mg, najlepiej w czasie posiłku lub popijając szklanką wody lub mleka.

Przeciwwskazaniem do stosowania salicylamidu jest nadwrażliwość na inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ). Dodatkowo astma z polipami nosa, czynna choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy oraz stany zapalne przewodu pokarmowego. Salicylamid przeciwwskazany jest w ciąży oraz dla kobiet karmiących piersią i dzieci poniżej 16 roku życia z wyjątkiem szczególnych przypadków- choroba Kawasaki. Leku nie powinno się stosować w momencie zaburzeń równowagi kwasowo- zasadowej, w przypadku cukrzycy, mocznicy, tężyczki oraz przy zaburzeniach krzepliwości krwi- hemofilia, trombocytopenia. Dodatkowo przeciwwskazaniem do stosowania salicylamidu jest kamica nerkowa oraz genetycznie uwarunkowany niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej.

Salicylamid należy ostrożnie stosować u pacjentów cierpiących na astmę oskrzelową, ze względu na ryzyko nasilenia objawów choroby. Dodatkowo w przypadku niewydolności wątroby i nerek, po przebytej chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy i krwawieniach z przewodu pokarmowego.

Zwiększone ryzyko wystąpienia krwawień i krwotoków zwłaszcza z przewodu pokarmowego.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Ramucyrumab (Ramucirumab)	przeciwciała monoklonalne - przeciwnowotworowe i immunosupresyjne

Nasilenie przeciwzakrzepowego działania, zwiększenie ryzyka krwawień, powstawania siniaków i wydłużenia czasu krwawienia z wszelkich zranień.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Bemiparyna (Bemiparin)	leki przeciwzakrzepowe - heparyna, heparynoidy i pochodne
Klopidogrel (Clopidogrel)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek
Rywaroksaban (Rivaroxaban)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory czynnika Xa

Osłabieniem działania benazeprylu mającego na celu obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. Może również dojść do zwiększenia stężenia potasu we krwi, a także do wystąpienia objawów niewydolności nerek.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Benazepryl (Benazepril)	inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI

Podrażnienia, a nawet krwawienia błony śluzowej przewodu pokarmowego, zwłaszcza jeśli pacjent cierpi na chorobę wrzodową żołądka lub dwunastnicy.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Deksametazon (Dexamethasone)	glikokortykosteroidy

Podrażnienia, a nawet krwawienia błony śluzowej przewodu pokarmowego, zwłaszcza jeśli pacjent cierpi na chorobę wrzodową żołądka lub dwunastnicy. Zwiększa się także ryzyko wystąpienia innych działań niepożądanych: zmian na skórze, upośledzenia funkcji wątroby i nerek, zmniejszenia wydolności serca, zmniejszenia krzepliwości krwi.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Aceklofenak (Aceclofenac)	NLPZ hamujące silniej COX-2 niż COX-1
Deksibuprofen (Dexibuprofen)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Deksketoprofen (Dexketoprofen)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Ibuprofen (Ibuprofen)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Ketoprofen (Ketoprofen)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Naproksen (Naproxen)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Piroksykam (Piroxicam)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Diklofenak (Diclofenac)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol

Nasilenie działania przeciwzakrzepowego edoksabanu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Edoksaban (Edoxaban)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory czynnika Xa

Nasilenie działania przeciwzakrzepowego, zwiększenie ryzyka krwawień, powstawania siniaków i wydłużenia czasu krwawienia z wszelkich zranień.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Fondaparynuks (Fondaparinux)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory czynnika Xa

Zwiększone ryzyko wystąpienia zaburzeń w pracy nerek

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Gentamycyna (Gentamicin)	aminoglikozydy

Nasilenie działania przeciwcukrzycowego glimepirydu, zwiększając tym samym ryzyko wystąpienia zbyt niskiego stężenia glukozy we krwi.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Glimepiryd (Glimepiride)	doustne leki przeciwcukrzycowe - pochodne sulfonylomocznika

Osłabienie działania hydrochlorotiazydu, zarówno moczopędnego jak i polegającego na obniżaniu ciśnienia tętniczego krwi. Może także wzrosnąć ryzyko upośledzenia funkcji nerek.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Hydrochlorotiazyd (Hydrochlorothiazide)	leki moczopędne, diuretyk - tiazydy i tiazydopodobne

Osłabienia działania imidaprylu polegającego na obniżaniu ciśnienia tętniczego krwi. Może również zwiększyć się ryzyko wystąpienia zbyt wysokiego stężenia potasu we krwi, a także uszkodzenia nerek.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Imidapryl (Imidapril)	inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI

Osłabieniem działania lizynoprylu mającego na celu obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. Może również dojść do zwiększenia stężenia potasu we krwi, a także do wystąpienia objawów niewydolności nerek.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Cilazapryl (Cilazapril)	inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Lizynopryl (Lisinopril)	inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Ramipryl (Ramipril)	inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI

Krwawienia błony śluzowej przewodu pokarmowego, zwłaszcza jeśli pacjent cierpi na chorobę wrzodową żołądka lub dwunastnicy.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Prednizon (Prednisone)	glikokortykosteroidy

Zwiększone ryzyko wystąpienia nadciśnienia, obrzęków i upośledzenia funkcji nerek.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Cyklosporyna (Cyclosporine)	inhibitory kalcyneuryny

Alkohol może nasilać działania niepożądane salicylamidu.

Leku nie należy stosować u kobiet w ciąży ze względu na wyniki badań przeprowadzone na zwierzętach, które dowodzą o działaniu teratogennym.

Leku nie należy stosować u kobiet karmiących ze względu na wyniki badań przeprowadzone na zwierzętach, które dowodzą o działaniu teratogennym.

Dostępne wyniki badań przeprowadzone na zwierzętach świadczą o tym, że toksyczność salicylamidu i salicylanów jest podobna, a dawka śmiertelna leku oscyluje w granicach 0,5-5 g/kg masy ciała. Do głównych objawów przedawkowania leku należą: depresja ośrodkowego układu nerwowego, hipotensja, zatrzymanie oddechu, kwasica metaboliczna oraz hipoprotrombinemia.

Salicylamid należy do niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Jego działanie można porównać do działania innych salicylanów. Wykazuje jednak silniejsze działanie przeciwbólowe, a słabsze przeciwgorączkowe i przeciwzapalne od kwasu acetylosalicylowego. Działanie salicylamidu opiera się na procesie hamowania cyklooksygenazy kwasu arachidonowego (hamowanie syntezy prostaglandyn). Przeciwbólowe działanie salicylamidu opiera się na hamowaniu wytwarzania prostaglandyn i działania innych substancji, które uwrażliwiają receptory bólowe na pobudzenie chemiczne i mechaniczne. Mechanizm działania przeciwzapalnego polega na hamowaniu syntezy prostaglandyn, w dużym prawdopodobieństwie przez hamowanie wytwarzania i działania innych mediatorów biorących udział w procesie zapalnym. Działanie przeciwgorączkowe opiera się na wpływie na ośrodek regulacji temperatury w podwzgórzu, rozszerzeniu naczyń krwionośnych obwodowych i zwiększeniu przepływu krwi w naczyniach skórnych, co w konsekwencji skutkuje utratą ciepła. 

Salicylamid po podaniu doustnym stosunkowo dość szybko i całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego.

Salicylamid po podaniu doustnym szybko przenika do mięśni, wątroby i mózgu. Badania przeprowadzone w warunkach in vitro wykazują, że w 40-55% wiąże się z białkami surowicy.

Salicylamid ulega efektowi pierwszego przejścia w wątrobie. Do głównym metabolitów leku należą: gentyzamid i glukuronid gentyzamidu- główne formy sprzężone z kwasem siarkowym i glukuronowym.

Okres półtrwania salicylamidu po podaniu doustnym wynosi 1-2 godziny. Salicylamid i jego metabolity wydalane są z moczem. W przypadku pacjentów z prawidłowym funkcjonowaniem wątroby i nerek po podaniu pojedynczej dawki doustnej lek i jego metabolity wydalane są z moczem po upływie dwudziestu czterech godzin.