Pyrantel, Pyrantelum - Zastosowanie, działanie, opis

Wskazania terapeutyczne pyrantelu obejmują glistnicę wywoływaną przez glistę ludzką (Ascaris lumbricoides), owsicę wywoływaną przez owiska ludzkiego (Enterobius vermicularis) a także leczenie chorób tęgoryjcowych spowodowanych tęgoryjcami dwunastnicy Ancylostoma duodenale i Necator americanus.

W glistnicy i owsicy oraz inwazjach mieszanych stosuje się dawkę 10 mg/kg mc (przy owsicy kurację powinna przejść cała rodzina). W zakażeniu tęgoryjcem: 10 mg/kg mc przez 3 kolejne dni. W masywnych inwazjach tęgoryjcem Necator americanus: 20 mg/kg mc przez 2 dni.

Lek przyjmuje się w czasie lub po posiłku.

Nadwrażliwość na pyrantel.

Pyrantel powinien być stosowany ostrożnie i pod nadzorem u pacjentów: niedożywionych, z niedokrwistością oraz z niewydolnością wątroby (może dojść do zwiększenia stężenia AspAT).

Nie stosować z piperazyną (ich działania są antagonistyczne). 

Nie przeprowadzano badań z udziałem kobiet ciężarnych, które dotyczyłyby bezpieczeństwa pyrantelu dla płodu. Z tego względu lek nie powinien być stosowany w ciąży, chyba, że korzyści zdrowotne dla matki będą przewyższały ryzyko zdrowotne dla płodu.

Nie zaleca się stosowania produktu u kobiet karmiących piersią. Jeśli zachodzi taka konieczność, pacjentka powinna przerwać karmienie piersią.

Po przedawkowaniu pyrantelu pacjent może odczuwać dezorientację, zmeczęnie, osłabienie lub wyczerpanie. Mogą pojawić się zaburzenia widzenia, drżenia mięśniowe i osłabienie mięśni, zaburzenia tętna, pocenie się, zawroty głowy i omdlenia (również przy zmianie pozycji ciała), trudności w oddychaniu i utrata przytomności.

Pyrantel działa na układ nerwowy pasożytów. Aktywuje receptory nikotynowe oraz hamuje enzym - esterazę cholinową, w wyniku czego dochodzi do zablokowania przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Porażony robak jest wydalany z przewodu pokarmowego bez konieczności podawania środków przeczyszczających. Pyrantel działa na formy w pełnie dojrzałe oraz na wczesnym stadium rozwoju, nie działa na larwy podczas ich migracji w tkankach.

Robaki obłe, na które działa pyrantel to: owsik ludzki Enterobius vermicularis, glista ludzka Ascaris lumbricoides; tęgoryjec dwunastnicy Ancylostoma duodenale i nekator amerykański Necator americanus a także nicienie z gatunków Trichostrongylus orientalis i Trichostrongylus colubriformis.

Pyrantel bardzo słabo wchłania się z przewodu pokarmowego.

Brak danych dotyczących rozmieszczenia produktu w tkankach i płynach ustrojowych (teoretycznie wchłanianie produktu jest minimalne). Brak danych na temat przenikania pyrantelu przez łożysko oraz przenikania do mleka kobiecego.

Metabolizm pyrantelu jest szybki i zachodzi częściowo w wątrobie, w wyniku czego powstaje N-metylo-1,3-propanodiamina.

Pyrantel wydala się z organizmu dwoma drogami: ponad połowa dawki doustnej jest eliminowana niezmieniona z kałem, natomiast mniej niż 15% leku usuwane jest z moczem (jako postać zmetabolizowana i niezmetabolizowana).