Cyklosporyna, Ciclosporinum - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o cyklosporynie

Rok wprowadzenia na rynek
1983
Substancje aktywne
cyklosporyna
Działanie cyklosporyny
immunosupresyjne (zmniejsza odporność)
Postacie cyklosporyny
kapsułki miękkie, koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji, krople do oczu, roztwór doustny
Układy narządowe
układ immunologiczny (odpornościowy)
Specjalności medyczne
Dermatologia i wenerologia, Immunologia kliniczna, Nefrologia, Okulistyka, Reumatologia, Transplantologia kliniczna
Rys historyczny cyklosporyny

Cyklosporyna to związek wyizolowany z grzyba Tolypocladium inflatum w toku badań próbki ziemi z terenów norweskich, które przeprowadzała firma Sandoz w Bazylei. Pierwszym  zastosowaniem cyklosporyny w lecznictwie było wykorzystanie właściwości immunosupresyjnych leku do zmniejszanie ryzyka odrzucenia przeszczepionego narządu.

Wzór sumaryczny cyklosporyny

C62H111N11O12

Spis treści

Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające cyklosporynę

Wskazania do stosowania cyklosporyny

Cyklosporyna jest stosowana w transplantologii w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepionego narządu (wątroby, nerek, trzustki, serca, płuc) oraz w przypadku allogenicznego przeszczepu szpiku. Wskazaniem do stosowania leku jest ciężka postać łuszczycy, atopowe zapalenie skóry, zespół nerczycowy (gdy terapia steroidowa jest nieskuteczna), ciężkie reumatoidalne zapalenie stawów (gdy wprowadzenie leku modyfikującego przebieg choroby np. metotreksatu okazało się nieskuteczne). Cyklosporyna może być stosowana jako lek wywołujący remisję lub podtrzymujący efekt uzyskany po leczeniu kortykosteroidami, a także w leczeniu:

  • endogennego zapalenia błony naczyniowej oka;
  • ciężkiego zapalenia rogówki.

Dawkowanie cyklosporyny

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od jednostki chorobowej, wieku, masy ciała, chorób towarzyszących (zaburzona praca nerek, niewydolność wątroby) etc.
Cyklosporynę należy stosować w dwóch dawkach podzielonych o stałej porze dnia, zachowując równych odstęp czasowy (najlepiej rano i wieczorem). Lek można przyjąć doustnie niezależnie od posiłków. Ze względu na różnice w biodostępności nie jest zalecane stosowanie zamienników. Dawki zwykle stosowane w transplantologii to 10-15 mg/kg masy ciała przyjęte 12 h przed planowanym przeszczepieniem narządu. Dawki te kontynuowane są przez 1-2 tygodnie po operacji, a następnie stopniowo zmniejszane do dawki 2-6 mg/kg masy ciała.
W przypadku jednoczesnego stosowania innych leków immunosupresyjnych dawki cyklosporyny są zwykle mniejsze.
Podanie dożylne należy stosować tylko wtedy, gdy podanie doustne jest niemożliwe z powodu zaburzeń żołądkowo-jelitowych lub gdy wymagane jest podanie bardzo dużych dawek leku.
We wskazach pozatransplantacyjnych zwykle stosowane dawki początkowe to 2,5 mg/kg masy ciała z możliwością zwiększenia dawkowania do maksymalnie 5 mg/kg masy ciała.
Dawkowanie w przypadku podania miejscowego do worka spojówkowego to 1 kropla na dobę przed snem.
Leczenie cyklosporyną wymaga regularnego monitorowania stężenia leku we krwi, stężenia kreatyniny oraz ciśnienia tętniczego.

 

Przeciwskazania do stosowania cyklosporyny

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na cyklosporynę, zaburzenia czynności nerek, niewyrównane nadciśnienie tętnicze, nowotwory złośliwe, ryzyko rozwoju ciężkich zakażeń lub istniejące zakażenia, fotochemioterapia, radioterapia oraz terapia promieniowaniem UVB. Stosowanie cyklosporyny u dzieci i młodzieży z reumatoidalnym zapaleniem stawów jest przeciwwskazane, ze względu na brak wystarczających danych o bezpieczeństwie stosowania leku w tej grupie pacjentów.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania cyklosporyny

Stosowanie cyklosporyny wiąże się z ryzykiem rozwoju nowotworów (zwłaszcza skóry), szczególnie u pacjentów, którzy przyjmują lek długotrwale i w połączeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi. Należy ograniczyć ekspozycję na słońce, aby zminimalizować ryzyko nowotworu.
Cyklosporyna prowadzi do zwiększenia stężenia potasu w surowicy, dlatego należy unikać preparatów, które dodatkowo ograniczają jego wydalanie i przyczyniają się wystąpienia hiperkaliemii.
Pacjenci powinni szczególnie dbać o higienę jamy ustnej i regularnie kontrolować stan jamy ustnej u dentysty, aby zapobiec wystąpieniu przerostu dziąseł.
W przypadku stosowania szczepionek inaktywowanych i toksoidowych należy oznaczać miana przeciwciał.
Szczególną ostrożność powinni zachować pacjenci w podeszłym wieku, osoby ze zwiększonym stężeniem kwasu moczowego oraz lipidów.
Podczas stosowania leku może wystąpić przemijający wzrost stężenia kreatyniny i mocznika, który sugeruje zmniejszenie dawkowania.
Należy pamiętać o regularnym pomiarze bilirubiny i aktywności enzymów wątrobowych, aby wykluczyć uszkodzenie wątroby.
W trakcie leczenia cyklosporyną konieczne jest kontrolowanie skuteczności leczenia hipotensyjnego oraz stężenia magnezu we krwi. W sytuacji znaczne obniżenia poziomu magnezu należy wdrożyć suplementację.
Jeżeli u pacjenta pojawią się objawy wzrostu ciśnienia śródczaszkowego należy przerwać stosowanie leku ze względu na ryzyko nieodwracalnej utraty wzroku.
Brak jest wystarczających badań potwierdzających bezpieczeństwo stosowania leku poniżej 16 lat, dlatego stosowanie cyklosporyny w tej populacji należy ograniczyć do zespołu nerczycowego.
 

Przeciwwskazania cyklosporyny do łączenia z innymi substancjami czynnymi

Przeciwwskazane jest łączenie cyklosporyny z takrolimusem, z pochodnymi smoły węglowej (dziegciu) i innymi lekami immunosupresyjnymi.

Interakcje cyklosporyny z innymi substancjami czynnymi

Zmniejszenie stężenia cyklosporyny.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Doksorubicyna (Doxorubicin) antybiotyki cytostatyczne
Fenobarbital (Luminal) (Phenobarbital) inne leki przeciwpadaczkowe
Fenytoina (Phenytoin) leki przeciwpadaczkowe - blokujące kanały sodowe i stabilizujące błony neuronów
Karbamazepina (Carbamazepine) leki przeciwpadaczkowe - blokujące kanały sodowe
Orlistat (Orlistat) inhibitory lipazy
Ryfampicyna (Rifampicin (rifampin)) antybiotyki - INNE
Terbinafina (Terbinafine) inne substancje przeciwgrzybicze
Tiklopidyna (Ticlopidine) leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek
Winblastyna (Vinblastine) alkaloidy barwinka (Vinca) i analogi
Zwiększenie stężenia cyklosporyny.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Allopurynol (Allopurinol) substancje hamujące syntezę kwasu moczowego - inhibitory oksydazy ksantynowej
Amiodaron (Amiodarone) leki przeciwarytmiczne - klasa III
Amlodypina (Amlodipine) leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Azytromycyna (Azithromycin) antybiotyki makrolidowe - makrolidy
Danazol (Danazol) testosteron i pochodne
Dapoksetyna (Dapoxetine) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Dezogestrel (Desogestrel) progestageny
Diltiazem (Diltiazem) leki blokujące kanały wapniowe - działające na mięsień sercowy
Doksepina (Doxepin) TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Drospirenon (Drospirenone) progestageny
Duloksetyna (Duloxetine) SNRI - inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny, bez działania na receptory
Erytromycyna (Erythromycin) antybiotyki makrolidowe - makrolidy
Flukonazol (Fluconazole) przeciwgrzybicze pochodne triazolu
Fluoksetyna (Fluoxetine) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Gestoden (Gestodene) progestageny
Gliklazyd (Gliclazide) doustne leki przeciwcukrzycowe - pochodne sulfonylomocznika
Glimepiryd (Glimepiride) doustne leki przeciwcukrzycowe - pochodne sulfonylomocznika
Imatynib (Imatinib) inhibitory kinazy białkowej
Itrakonazol (Itraconazole) przeciwgrzybicze pochodne triazolu
Karwedilol (Carvedilol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Ketokonazol (Ketoconazole) przeciwgrzybicze pochodne imidazolu
Klomipramina (Clomipramine) TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Kolchicyna (Colchicine) substancje niewpływające na metabolizm kwasu moczowego (przeciw dnie moczanowej)
Kwas cholowy (Cholic acid) substancje stosowane w chorobach dróg żółciowych
Lacydypina (Lacidipine) leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Lewonorgestrel (Levonorgestrel) progestageny
Metoklopramid (Metoclopramide) prokinetyki o zróżnicowanym mechanizmie działania
Metyloprednizolon (Methylprednisolone) glikokortykosteroidy
Norelgestromin (Norelgestromin) progestageny
Opipramol (Opipramol) TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Paroksetyna (Paroxetine) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Propranolol (Propranolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Reboksetyna (Reboxetine) substancje przeciwdepresyjne o innym mechanizmie działania
Trazodon (Trazodone) SARI - selektyne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, dodatkowo blokujące receptor dla serotoniny
Wenlafaksyna (Venlafaxine) SNRI - inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny, bez działania na receptory
Werapamil (Verapamil) leki blokujące kanały wapniowe - działające na mięsień sercowy
Wortioksetyna (Vortioxetine) substancje przeciwdepresyjne o innym mechanizmie działania
Worykonazol (Voriconazole) przeciwgrzybicze pochodne triazolu
Testosteron (Testosterone) testosteron i pochodne
Wzrost działania nefrotoksycznego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Amfoterycyna B (Amphotericin b) antybiotyki przeciwgrzybicze
Ciprofibrat (Ciprofibrate) fibraty
Ciprofloksacyna (Ciprofloxacin) fluorochinolony
Famotydyna (Famotidine) antagoniści receptorów histaminowych H2
Fenofibrat (Fenofibrate) fibraty
Gentamycyna (Gentamicin) aminoglikozydy
Melfalan (Melphalanum) cytostatyki alkilujące
Metotreksat (Methotrexate) antymetaboilty kwasu foliowego (inhibitory reduktazy kwasu dihydrofoliowego)
Naproksen (Naproxen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Takrolimus (Tacrolimus) inhibitory kalcyneuryny
Tobramycyna (Tobramycin) aminoglikozydy
Trimetoprim (Trimethoprim) sulfonamidy i trimetoprim
Wankomycyna (Vancomycin) antybiotyki glikopeptydowe
Diklofenak (Diclofenac) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Haloperidol (Haloperidol) neuroleptyki klasyczne - pochodne butyrofenonu
Zwiększenie stężenia wymienionych leków i ich działania toksycznego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Aliskiren (Aliskiren) inne leki nasercowe
Atorwastatyna (Atorvastatin) statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Digoksyna (Digoxin) glikozydy nasercowe
Fluwastatyna (Fluvastatin) statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Kolchicyna (Colchicine) substancje niewpływające na metabolizm kwasu moczowego (przeciw dnie moczanowej)
Lowastatyna (Lovastatin (monacolin k, mevinolin)) statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Nystatyna (Nystatin) antybiotyki przeciwgrzybicze
Pitawastatyna (Pitavastatin) statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Prawastatyna (Pravastatin) statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Rosuwastatyna (Rosuvastatin) statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Simwastatyna (Simvastatin) statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Somatostatyna (Somatostatin) somatostatyny i analogi
Zwiększenie stężenia dabigatranu, wzrost ryzyka krwawień.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Dabigatran (Dabigatran) leki przeciwzakrzepowe-inhibitory trombiny
Wzrost stężenia wymienionych leków oraz wzrost stężenia kreatyniny.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Ewerolimus (Everolimus) inhibitory kinazy białkowej
Syrolimus (Sirolimus) selektywne leki immunosupresyjne
Zwiększenie ryzyka hiperkaliemii.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Atorwastatyna (Atorvastatin) statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Benazepryl (Benazepril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Chinapryl (Quinapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Cilazapryl (Cilazapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Enalapril (Enalapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Eplerenon (Eplerenone) leki moczopędne, diuretyki - oszczędzające potas - antagoniści aldosteronu
Fluwastatyna (Fluvastatin) statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Lizynopryl (Lisinopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Peryndopryl (Perindopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Prawastatyna (Pravastatin) statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Ramipryl (Ramipril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Rosuwastatyna (Rosuvastatin) statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Simwastatyna (Simvastatin) statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Somatostatyna (Somatostatin) somatostatyny i analogi
Spironolakton (Spironolactone) leki moczopędne, diuretyki - oszczędzające potas - antagoniści aldosteronu
Trandolapryl (Trandolapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Zofenopryl (Zofenopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI

Interakcje cyklosporyny z pożywieniem

Należy unikać łączenia cyklosporyny z sokiem grejpfrutowym ze względu na zmniejszenie metabolizmu leku i ryzyko nasilenia działań niepożądanych (bóle głowy, mięśni, drżenie kończyn, drgawki, wzrost ciśnienia).
Podczas leczenia cyklosporyną wskazane jest ograniczenie posiłków bogatotłuszczowych, ponieważ lek ten zwiększa stężenie lipidów we krwi. Należy również ograniczyć spożywanie produktów z dużą zawartością potasu, ponieważ może to prowadzić do hiperkaliemii, która objawia się bólem głowy, zaburzoną pracą serca, mrowieniem mięśni, brakiem koordynacji ruchowej.

Inne rodzaje interakcji

Ziele dziurawca może nasilać metabolizm cyklosporyny zmniejszając jej stężenie, a tym samym skuteczność terapeutyczną leku.
Zmniejszenie metabolizmu cyklosporyny i zwiększenie jej stężenia obserwowane jest przy jednoczesnym stosowaniu z ostropestem plamistym, jeżówką purpurową, żeń-szeniem oraz żurawiną.
Nadmierna ekspozycja na słońce podczas leczenia cyklosporyną może zwiększać ryzyko rozwoju nowotworu.
 

Wpływ cyklosporyny na ciążę

Badania wśród kobiet są ograniczone, ale na podstawie badań prowadzonych u zwierząt nie stwierdzono działania teratogennego cyklosporyny. Istnieją doniesienia o wpływie cyklosporyny na wystąpienie stanu przedrzucawkowego i przedwczesnego porodu noworodka z niską masą urodzeniową. Zastosowanie leku w ciąży jest dozwolone tylko w koniecznych przypadkach, gdy korzyści dla matki przewyższają ryzyko.

Wpływ cyklosporyny na laktację

Nie należy stosować cyklosporyny w okresie karmienia piersią, ponieważ lek ten przenika do mleka matki.

Wpływ cyklosporyny na płodność

Badania dotyczące wpływu cyklosporyny na płodność są ograniczone. Istnieją doniesienia, że lek ten może wpływać ujemnie na płodność.

Skutki uboczne

ból głowy
drżenie
hipercholesterolemia
zaburzenia czynności nerek
hirsutyzm
nadciśnienie tętnicze
jadłowstręt
Hiperlipidemia
hiperkaliemia
biegunka
bóle mięśniowe
nudności
parestezje
ból brzucha
skurcze mięśni
zaburzenia czynności wątroby
nadmierne owłosienie
przerost dziąseł
hipomagnezemia
Hiperurykemia
uczucie zmęczenia
splątanie
ataksja móżdżkowa
zaburzenia widzenia
zwiększenie masy ciała
dezorientacja
bezsenność
drgawki
niedokrwistość
obrzęki
trombocytopenia
pobudzenie
wysypka alergiczna
nowotwory złośliwe
niedowład
ginekomastia
zapalenie trzustki
miopatia
mikroangiopatyczna niedokrwistość hemolityczna
zespół hemolityczno-mocznicowy
osłabienie mięśni
hiperglikemia
polineuropatia ruchowa
zaburzenia menstruacyjne
obrzęk tarczy nerwu wzrokowego

Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)

Bardzo często
(≥1/10)
Często
(≥1/100 do <1/10)
Niezbyt często
(≥1/1000 do <1/100)
Rzadko
(≥1/10 000 do < 1/1000)
Bardzo rzadko
(<1/10 000)
Częstość nieznana
Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych

Inne możliwe skutki uboczne

Podanie miejscowe do oka: ból i podrażnienie oka, zaczerwienienie spojówki/powieki, nieostre widzenie, łzawienie i swędzenie oka, wydzielina z oka, zapalenie spojówki/tęczówki/rogówki/powieki, opuchlizna powiek, torbiel na powiece, bliznowacenie rogówki, bolesna wysypka wokół oka wywołana wirusem opryszczki, ból głowy.
Podanie dożylne: reakcje rzekomoanafilaktyczne, zakażenia uogólnione i miejscowe, rozwój nowotworów, pozostałe skutki uboczne takie same jak w przypadku podania doustnego.

Objawy przedawkowania cyklosporyny

Po przedawkowaniu cyklosporyny mogą wystąpić: senność, zawroty głowy, nudności, zaburzenia czynności nerek, przyśpieszenie pracy serca (tachykardia). Istnieją badania, które donoszą o zatruciu noworodków (wcześniaków) po przedawkowaniu leku podanego pozajelitowo.

Mechanizm działania cyklosporyny

Cyklosporyna jest lekiem o działaniu immunosupresyjnym, który hamuje odczyny odporności komórkowej. W momencie pobudzenia limfocytów T (komórki odpowiedzi immunologicznej) przez antygen (ciało obce, które pobudza układ odpornościowy do produkcji przeciwciał) wzrasta stężenie jonów wapnia w cytoplazmie komórki. Po przyłączeniu jonów wapnia do kalmoduliny dochodzi do zmiany jej konformacji i aktywacji, dzięki czemu zyskuje zdolność aktywacji białka kalcyneuryny. Kalcyneuryna łączy się z czynnikiem aktywującym limfocyty - NFAT, a następnie przedostaje się do jądra, gdzie łączy się z odpowiednikami jądrowymi NFAT. Powstały kompleks stymuluje w jądrze produkcję cytokin prozapalnych (interleukiny 2,3,4,5, czynnik martwicy nowotworów TNF-α, transformujący czynnik wzrostu TGF-β, czynnik pobudzający kolonie granulocytów i makrofagów). Na poziomie komórkowym cyklosporyna hamuje w sposób odwracalny opisaną kaskadę zdarzeń prowadzącą do powstania cytokin prozapalnych poprzez zahamowanie aktywacji kalcyneuryny. Lek ten hamuje również tworzenie przeciwciał zależnych od limfocytów T. Nie oddziałuje na układ krwiotwórczy i czynność fagocytów, co odróżnia go od leków cytostatycznych.

Wchłanianie cyklosporyny

Cyklosporyna ze względu na budowę lipofilową słabo wchłania się z przewodu pokarmowego. Biodostępność po podaniu doustnym mieści się w zakresie 20-50%. Może występować duża zmienność biodostępności leku nie tylko pomiędzy chorymi, ale także u jednego pacjenta. Stężenie maksymalne zostaje osiągnięte w ciągu 1-2 od podania, ale czas ten może ulec wydłużeniu, gdy lek zostanie przyjęty z posiłkiem bogatotłuszczowym. Osiągane stężenia leku we krwi mogą być różne w zależności od masy ciała. U osób z większą masą ciała może być konieczne podanie większej dawki leku w celu osiągnięcia takiego samego stężenia jak u osoby z normalną masą ciała, ze względu na silną kumulację cyklosporyny w tkance tłuszczowej.

Dystrybucja cyklosporyny

Cyklosporyna wiąże się w 33%-47% w osoczu, w 4% -9% w limfocytach, 5%-12% w granulocytach i 41%-58% w erytrocytach. W osoczu prawie całkowicie związana jest z lipoproteinami. Ze względu na swoją budowę koncentruje się głównie w tkankach bogatych w lipidy.

Metabolizm cyklosporyny

Metabolizm cyklosporyny zachodzi głównie przy udziale enzymu CYP3A4, w mniejszym stopniu przy udziale CYP3A5, które są zlokalizowane w wątrobie i w ścianie jelita cienkiego. Spośród około 15 metabolitów wyróżnia się te, które zachowują około 10% aktywności farmakologicznej związku macierzystego.

Wydalanie cyklosporyny

Drogą wydalania leku jest głównie żółć. Z moczem wydalane jest około 6% leku, większość w postaci metabolitów, a zaledwie 0,1% w postaci niezmienionej. Okres półtrwania leku w fazie eliminacji może znacząco różnić się między pacjentami (od 6,3 do 20,4 h). U dzieci wydalanie leku może zachodzić nawet 4 razy szybciej niż u osób powyżej 40 roku życia, dlatego po podaniu takiej samej dawki leku osiągane stężenia mogą być mniejsze.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij