Desmopresyna, Desmopressinum - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o desmopresynie

Rok wprowadzenia na rynek
1973
Substancje aktywne
desmopresyna, octan desmopresyny
Działanie desmopresyny
podwyższa ciśnienie krwi, sodopędnie (saluretyczne, zwiększa wydalanie sodu), zmniejsza wydalanie moczu
Postacie desmopresyny
aerozol do nosa, liofilizat doustny, roztwór do wstrzykiwań, tabletki
Układy narządowe
układ moczowy, układ krwionośny (sercowo-naczyniowy)
Specjalności medyczne
Urologia
Rys historyczny desmopresyny

Desmopresyna została wprowadzona na rynek w 1973 roku decyzją Swismedic (Swiss Agency for Therapeutic Products). Podmiotem odpowiedzialnym była firma Ferring AG. W 1978 roku desmopresyna została zatwierdzona przez US FDA (Food and Drug Administration). Podmiotem odpowiedzialnym była firma Ferring Pharms INC. W czerwcu 2018 roku FDA zatwierdziło octan desmopresyny podjęzykowo w preparacie Noqturina.

Wzór sumaryczny desmopresyny

C46H64N14O12S2

Spis treści

Wskazania do stosowania desmopresyny

Desmopresyna jest syntetycznym analogiem hormonu wazopresyny.

Desmopresyna stosowana jest  w terapii antydiuretycznej moczówki prostej centralnej (ośrodkowej). Podczas tej choroby ilość wytwarzanego moczu przekracza objętość 3 litrów na dobę. Jest to spowodowane zbyt małym wytwarzaniem hormonu antydiuretycznego ADH, zwanego wazopresyną lub też zaburzeniami w wydzielaniu wazopresyny. Moczówka prosta ośrodkowa jest najczęściej spowodowana uszkodzeniem struktur mózgowych odpowiedzialnych za wytwarzanie  hormonu antydiuretycznego (podwzgórze) i jego wydzielanie (przysadka). Uszkodzenie to może wynikać z przebytego urazu, zabiegu chirurgicznego lub mieć charakter wrodzony. Pozostałe wskazania do stosowania desmopresyny to nykturia (inaczej nokturia) czyli częste oddawanie moczu w nocy przez osoby dorosłe oraz pierwotne wrodzone moczenie nocne u dzieci (co najmniej 5 letnich) i dorosłych (przy braku zaburzeń w procesie zagęszczania moczu).  

Desmopresyna w postaci aerozolu do nosa i roztworu do wstrzykiwań jest stosowana podczas badań diagnostycznych nerek, do oceny zdolności procesu zagęszczania moczu przez nerki.

Najnowsze wskazania do podawania desmopresyny to leczenie łagodnej postaci hemofilii oraz choroba von Willebranda (skłonność do krwawień).

Dawkowanie desmopresyny

Zwykle stosowana dawka desmopresyny w postaci aerozolu do nosa to 5 - 20 mikrogramów. 

W przypadku badań określających prawidłowość zagęszczania moczu przez nerki podaje się z użyciem aerozolu donosowego dawki 10 - 40 mikrogramów  desmopresyny.

Doustny liofilizat desmopresyny umieszcza się pod językiem. Terapię w zależności od jednostki chorobowej, wieku pacjenta, odpowiedzi na leczenie desmopresyną rozpoczyna się od mniejszych dawek leku i zwiększa się je stopniowo  obserwując reakcje organizmu pacjenta. Zwykle stosowane maksymalne dawki leku  powinny mieścić się w zakresie 240 - 720 mikrogramów na dobę.

Desmopresyna w tabletkach stosowana jest w dawce 0,1 - 0,4 mg jednorazowo.

Desmopresyna w postaci wstrzyknięć bądź infuzji dożylnej podawana jest w ilości 1 - 4 mikrogramów.

Podczas badania zdolności nerek do zagęszczania moczu jednokrotnie wstrzykuje się domięśniowo bądź podskórnie 4 mikrogramy desmopresyny.

Pacjenci cierpiący na łagodną postać hemofilii A oraz chorobę von Willebranda przez zabiegami chirurgicznymi mogą mieć podane 0,3 mikrograma desmopresyny na kilogram masy ciała w postaci wstrzyknięć podskórnych lub wlewu dożylnego.

Przeciwskazania do stosowania desmopesyny

Desmopresyny nie można stosować u pacjentów z hiponatremią (obniżonym poziomem sodu), u osób cierpiących na niewydolność nerek (stopień umiarkowany bądź ciężki), przy niewydolności układu krążenia, przy występowaniu zespołu SIADH (zespół nieadekwatnego wydzielania wazopresyny) oraz w polidypsji (nawykowej, psychogennej). Desmopresyna w postaci wstrzyknięć nie może być podawana w chorobie von Willebranda typu II B.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania desmopresyny

Desmopresynę należy stosować ostrożnie u osób z zaburzeniami wodno-elektrolitowymi. Dotyczy to głównie pacjentów z zaburzeniami pracy nerek, chorobami sercowo-naczyniowymi oraz u osób z chorobami infekcyjnymi przebiegającymi z gorączką. W trakcie terapii desmopresyną należy u tych pacjentów regularnie oznaczać stężenie jonów sodowych we krwi. 

Podawanie desmopresyny w terapii ośrodkowej moczówki prostej i nokturii wymaga ograniczenia wypijanych płynów 60 minut przed  i 8 godzin po podaniu leku. 

Zaleca się przerwanie terapii desmopresyną, jeśli efekty jej podawania nie są zadowalające po miesiącu jej trwania. 

Pacjenci przyjmujący leki z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych oraz TLPD (trójcykliczne leki przeciwdepresyjne) muszą częściej oznaczać poziom sodu we krwi oraz ograniczyć podaż płynów podczas terapii desmopresyną. 

Podczas stosowania desmopresyny u pacjentów z łagodną postacią hemofilii A oraz chorobą von Willebranda poziom czynnika VIII C musi być  regularnie oznaczany. 

Interakcje desmopresyny z innymi substancjami czynnymi

zwiększenie stężenia leku we krwi przy terapii łączonej z desmopresyną
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Akarboza (Acarbose) doustne leki przeciwcukrzycowe - inhibitory alfa-glukozydazy
Allopurynol (Allopurinol) substancje hamujące syntezę kwasu moczowego - inhibitory oksydazy ksantynowej
Alprazolam (Alprazolam) BZD - benzodiazepiny
Amantadyna (Amantadine) antagoniści receptora NMDA
Amoksycylina (Amoxicillin) penicyliny wrażliwe na beta-laktamazę
Ampicylina (Ampicillin) penicyliny wrażliwe na beta-laktamazę
Baklofen (Baclofen) leki zwiotczające mięśnie o działaniu ośrodkowym o zróżnicowanym mechanizmie działania
Bisoprolol (Bisoprolol) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Bromazepam (Bromazepam) BZD - benzodiazepiny
Budezonid (Budesonide) glikokortykosteroidy
Buspiron (Buspirone) leki przeciwlękowe wpływające na przekaźnictwo serotoninergiczne
Chlorochina (Chloroquine) substancje przeciwpierwotniakowe
Cisplatyna (Cisplatin) inne leki przeciwnowotworowe
Witamina B12 (Cyjanokobalamina) (Cyanocobalamin) witaminy z grupy B
Dekstran (Dextran) substytuty osocza
Diazepam (Diazepam) BZD - benzodiazepiny
Digoksyna (Digoxin) glikozydy nasercowe
Dopamina (Dopamine) agoniści receptorów dopaminowych
Estazolam (Estazolam) BZD - benzodiazepiny
Fenobarbital (Luminal) (Phenobarbital) inne leki przeciwpadaczkowe
Fenofibrat (Fenofibrate) fibraty
Furosemid (Furosemide) leki moczopędne, diuretyk - pętlowe
Gentamycyna (Gentamicin) aminoglikozydy
Glipizyd (Glipizide) doustne leki przeciwcukrzycowe - pochodne sulfonylomocznika
Goserelina (Goserelin) inne leki hormonalne
Hydrochlorotiazyd (Hydrochlorothiazide) leki moczopędne, diuretyk - tiazydy i tiazydopodobne
Izoniazyd (Isoniazid) substancje stosowane w leczeniu gruźlicy
Izotretynoina (Izotretinoina) (Isotretinoin) retinoidy i pochodne
Ketamina (Ketamine) substancje do znieczulenia ogólnego, anestetyki - INNE
Klobazam (Clobazam) BZD - benzodiazepiny
Klonazepam (Clonazepam) leki przeciwpadaczkowe - analogi GABA
Klozapina (Clozapine) neuroleptyki atypowe
Kolchicyna (Colchicine) substancje niewpływające na metabolizm kwasu moczowego (przeciw dnie moczanowej)
Kwetiapina (Quetiapine) neuroleptyki atypowe
Lewocetyryzyna (Levocetirizine) antagoniści receptorów histaminowych H1 bez działania ośrodkowego
Lewofloksacyna (Levofloxacin) fluorochinolony
Lorazepam (Lorazepam) BZD - benzodiazepiny
Oksazepam (Oxazepam) BZD - benzodiazepiny
Pantoprazol (Pantoprazole) IPP - inhibitory pompy protonowej
Pindolol (Pindolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Piracetam (Piracetam) substancje psychostymulujące i nootropowe
Pyrantel (Pyrantel) substancje przeciwpasożytnicze do użytku ogólnego
Sukralfat (Sucralfate) selektywne leki osłaniające stosowane w chorobie wrzodowej
Sumatryptan (Sumatriptan) tryptany - selektywni agoniści receptora serotoninowego 5-HT1
Takrolimus (Tacrolimus) inhibitory kalcyneuryny
Tamsulozyna (Tamsulosin) antagoniści receptorów alfa-1 adrenergicznych
Tiapryd (Tiapride) neuroleptyki atypowe
Tiotropium (Bromek tiotropiowy) (Tiotropium bromide) antagoniści receptora muskarynowego
Tobramycyna (Tobramycin) aminoglikozydy
Wankomycyna (Vancomycin) antybiotyki glikopeptydowe
Warfaryna (Warfarin) leki przeciwzakrzepowe - antagoniści witaminy K
Wenlafaksyna (Venlafaxine) SNRI - inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny, bez działania na receptory
Werapamil (Verapamil) leki blokujące kanały wapniowe - działające na mięsień sercowy
Zaleplon (Zaleplon) niebenzodiazepinowe leki nasenne
Haloperidol (Haloperidol) neuroleptyki klasyczne - pochodne butyrofenonu
osłabienie siły działania leków przy terapii łączonej z desmopresyną
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Acebutolol (Acebutolol) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Aliskiren (Aliskiren) inne leki nasercowe
Amlodypina (Amlodipine) leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Atenolol (Atenolol) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Benazepryl (Benazepril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Chinapryl (Quinapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Cilazapryl (Cilazapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Diltiazem (Diltiazem) leki blokujące kanały wapniowe - działające na mięsień sercowy
Doksazosyna (Doxazosin) antagoniści receptorów alfa-1 adrenergicznych
Esmolol (Esmolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Felodypina (Felodipine) leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Fozynopryl (Fosinopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Imidapryl (Imidapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Indapamid (Indapamide) sulfonamidy
Karwedilol (Carvedilol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Lizynopryl (Lisinopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Minoksydyl (Minoxidil) substancje czynne stosowane w dermatologii
Nitrendypina (Nitrendipine) leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Peryndopryl (Perindopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Terazosyna (Terazosin) antagoniści receptorów alfa-1 adrenergicznych
Trandolapryl (Trandolapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Walsartan (Valsartan) ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II
Zofenopryl (Zofenopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
wzrost ryzyka hipernatremii i zatrucia wodnego
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Acemetacyna (Acemetacin) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Amitryptylina (Amitriptyline) TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Celekoksyb (Celecoxibum) NLPZ hamujące wybiórczo COX-2 - koksyby
Citalopram (Citalopram) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Deksibuprofen (Dexibuprofen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Deksketoprofen (Dexketoprofen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Escitalopram (Escitalopram) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Fentanyl (Fentanyl) agoniści receptora opioidowego
Fluoksetyna (Fluoxetine) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Ibuprofen (Ibuprofen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Indometacyna (Indomethacin) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Ketoprofen (Ketoprofen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Kodeina (Codeine) agoniści receptora opioidowego
Kwas acetylosalicylowy (Acetylsalicylic acid) leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek
Loperamid (Loperamide) leki przeciwbiegunkowe
Lornoksykam (Lornoxicam) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Mesalazyna (Mesalazine) pochodne kwasu aminosalicylowego
Nimesulid (Nimesulide) NLPZ hamujące silniej COX-2 niż COX-1
Paroksetyna (Paroxetine) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Piroksykam (Piroxicam) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Sulfasalazyna (Sulfasalazine) pochodne kwasu aminosalicylowego
Tramadol agoniści receptora opioidowego
Trazodon (Trazodone) SARI - selektyne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, dodatkowo blokujące receptor dla serotoniny
Diklofenak (Diclofenac) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
zmniejszenie skuteczności desmopresyny
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Acetazolamid (Acetazolamide) inhibitory anhydrazy węglanowej
Torasemid (Torasemide) leki moczopędne, diuretyk - pętlowe
Węglan litu (Lithium carbonate) neuroleptyki atypowe
zwiększone stężenie desmopresyny we krwi
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Amfoterycyna B (Amphotericin b) antybiotyki przeciwgrzybicze
Amikacyna (Amikacin) aminoglikozydy
Bacytracyna (Bacitracin) antybiotyki polipeptydowe
Cefadroksyl (Cefadroxil) cefalosporyny I generacji
Cefaklor (Cefaclor) cefalosporyny II generacji
Cyklosporyna (Cyclosporine) inhibitory kalcyneuryny
Kolistyna (kolistymetat sodowy) (Colistin) antybiotyki polipeptydowe
Acyklowir (Acyclovir) przeciwwirusowe nukleozydy i nukleotydy
wzrost ciśnienia tętniczego krwi
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Atropina (Atropine) antagoniści receptora muskarynowego
Bromokryptyna (Bromocriptine) agoniści receptorów dopaminowych
Dihydroergokrystyna (Dihydroergocristine) alkaloidy sporyszu
Dihydroergotamina (Dihydroergotamine) inne substancje przeciwmigrenowe
Ergotamina (Ergotamine) alkaloidy sporyszu
Finasteryd (Finasteride) substancje hamujące aktywność reduktazy testosteronu
Formoterol (Formoterol) agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych
Klonidyna (Clonidine) agoniści receptora imidazolowego
Linezolid (Linezolid) inne leki przeciwbakteryjne
Tetryzolina (Tetryzoline) nieselektywni agoniści receptorów alfa- adrenergicznych
Zolmitriptan (Zolmitriptan) tryptany - selektywni agoniści receptora serotoninowego 5-HT1

Interakcje desmopresyny z pożywieniem

Przyjmowanie doustne desmopresyny z posiłkiem opóźnia wchłanianie leku. Przyjmowanie desmopresyny na pusty żołądek wydłuża czas działania leku. W przypadku pojawienia się działań niepożądanych typu obrzęki, hiponatremia należy zmniejszyć ilość wypijanych płynów.  

Wpływ desmopresyny na prowadzenie pojazdów

Desmopresyna nie wywiera wpływu na prowadzenie samochodów i pojazdów mechanicznych. 

Inne rodzaje interakcji

Terapia desmopresyną wpływa na badania określające stężenie jonów potasu we krwi (może powodować hipokaliemię). Dodatkowo desmopresyna podnosi wartość stężenia enzymów wątrobowych we krwi - ALAT i ASPAT. Desmopresyna powoduje wzrost masy ciała.  

Wpływ desmopresyny na ciążę

Desmopresyna należy do kategorii B według klasyfikacji FDA (Food and Drug Administration) określającej ryzyko stosowania leków przez kobiety ciężarne. Oznacza to, że jest to substancja prawdopodobnie bezpieczna dla kobiet ciężarnych. Badania z wykorzystaniem zwierząt laboratoryjnych nie wykazały szkodliwego wpływu desmopresyny na płód. Brak jest takich badań przeprowadzonych wśród ludzi. Prawdopodobnie desmopresyna stosowana w standardowych  dawkach u ludzi nie przenika przez łożysko.

Wpływ desmopresyny na laktację

Desmopresyna należy do grupy L2 według klasyfikacji prof. Hyle'a określającej bezpieczeństwo stosowania leków przez kobiety karmiące. Są to leki prawdopodobnie bezpieczne dla kobiet karmiących. Desmopresyna w małym stopniu przenika do mleka kobiety karmiącej. 

Wpływ desmopresyny na płodność

Brak jest badań klinicznych opisujących wpływ desmopresyny na płodność u ludzi. Badania z wykorzystaniem zwierząt laboratoryjnych nie wykazały wpływu leku na płodność.

Skutki uboczne

ból głowy
nadciśnienie
uczucie zmęczenia
zawroty głowy
Uczucie parcia na pęcherz
wymioty
nudności
hiponatremia
ból brzucha
zaparcia
bezsenność
ból w klatce piersiowej
zwiększenie masy ciała
duszność
hipotonia (niedociśnienie) ortostatyczna
kołatanie serca
niestrawność
niewyraźne widzenie
parestezje
pokrzywka
senność
świąd
agresywność
wysypka
wzdęcia
zwiększona aktywność enzymów wątrobowych
nadmierne pocenie się
obrzęki obwodowe
zaburzenia równowagi
hipokaliemia
objawy grypopodobne
splątanie
koszmary nocne
ból mięśni
alergiczne zapalenie skóry
skurcze mięśni
odwodnienie
krwawienie z nosa
drgawki
reakcje anafilaktyczne
halucynacje
nadaktywność psychomotoryczna
depresja
śpiączka

Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)

Bardzo często
(≥1/10)
Często
(≥1/100 do <1/10)
Niezbyt często
(≥1/1000 do <1/100)
Rzadko
(≥1/10 000 do < 1/1000)
Bardzo rzadko
(<1/10 000)
Częstość nieznana
Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych

Inne możliwe skutki uboczne

Desmopresyna stosowana jest w postaci aerozolu do nosa. Niemal 30 % pacjentów zgłaszało uczucie niedrożności nosa, pojawiał się również nieżyt nosa i  podwyższenie temperatury ciała. Ponad to u pacjentów leczonych donosową wersją desmopresyny obserwowano zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego oraz infekcje górnych dróg oddechowych.

Desmopresyna w postaci wstrzyknięć może spowodować reakcje niepożądane  w miejscu podania takie jak ból i swędzenie, siniaki, guzki oraz rumień. Ponad to mogą pojawić się reakcje uogólnione. Często pojawia się ból głowy, przyspieszona akcja serca (tachykardia), spadek ciśnienia tętniczego krwi oraz uczucie gorąca. Ponad to często występują zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego i uczucie zmęczenia. Rzadziej pojawiają się zawroty głowy. Najgroźniejszym działaniem niepożądanym po podaniu desmopresyny jest hiponatremia. Może doprowadzić do obrzęku mózgu, encefalopatii hiponatremicznej, drgawek i śpiączki. Pozostałe objawy to reakcje ze strony układu sercowo- naczyniowego (dusznica bolesna, zawał serca, nadciśnienie tętnicze, zakrzepica żył głębokich i naczyń mózgowych), duszność i zatorowość płucna, ciężkie reakcje alergiczne (w tym wstrząs anafilaktyczny).

Objawy przedawkowania desmopresyny

Przedawkowanie desmopresyny powoduje wydłużenie czasu jej działania. Może dojść do zatrzymania wody w organizmie i niebezpiecznego spadku stężenia jonów sodowych we krwi (hiponatremii). Objawami hiponatremii są bóle głowy, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, wzrost masy ciała. Pojawia się uczucie splątania, pacjent może cierpieć na zaburzenia pamięci i zawroty głowy. Hiponatremia może skutkować drgawkami i utratą przytomności oraz śpiączką. 

Mechanizm działania desmopresyny

Desmopresyna wiąże się z receptorami V2 w błonie komórek budujących kanaliki dystalne oraz przewody zbiorcze nefronu. Po połączeniu leku z receptorem dochodzi do  aktywacji enzymu cyklazy adenylowej. Powoduje to szereg reakcji prowadzących do aktywacji akwaporyn (białka błony komórkowej biorące udział w transporcie wody). 

Wchłanianie desmopresyny

Wartość biodostępności dla desmopresyny podanej drogą doustną wynosi około 0,08-0,16% podanej dawki leku. Podanie leku wraz z posiłkiem znacząco zmniejsza proces wchłaniania niemal o połowę. Stężenie maksymalne desmopresyny we krwi pojawia się około 120 minut od doustnego podania leku.

Desmopresyna w postaci aerozolu donosowego wchłania się w 3-5% podanej dawki, a najwyższe stężenie we krwi Cmax odnotowuje się po 60 minutach od podania. 

Biodostępność po podaniu podskórnym desmopresyny w porównaniu do infuzji dożylnej jest mniejsza o około 15%. Cmax we krwi pojawia się po godzinie  od podskórnego wstrzyknięcia desmopresyny. 

Dystrybucja desmopresyny

Po doustnym podaniu desmopresyny objętość dystrybucji wynosi około 0,3-0,5 l/kg. Stopień wiązania z białkami osocza wynosi mniej niż 20%. Desmopresyna nie przenika przez barierę krew-mózg. 

Metabolizm desmopresyny

Najprawdopodobniej metabolizm desmopresyny zachodzi bez udziału cytochromu P450 komórek wątrobowych. Brak jest badań in vivo na temat przemian metabolicznych desmopresyny. 

Wydalanie desmopresyny

Główną drogą eliminacji desmopresyny jest wydalanie jej wraz z moczem przez nerki. Okres półtrwania dla leku podanego drogą doustną bądź donosową  wynosi  około 2-3 godziny. U osób z zaburzeniami pracy nerek desmopresyna jest eliminowana znacznie wolniej z organizmu (okres półtrwania wynosi nawet 9 godzin) co zwiększa działania niepożądane leku.  

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij