Insulina Neutralna, Insulinum humanum - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o insulinie neutralnej

Rok wprowadzenia na rynek
1982
Substancje aktywne
insulina neutralna
Działanie insuliny neutralnej
przeciwcukrzycowe (hipoglikemizujące; zmniejsza stężenie glukozy we krwi)
Postacie insuliny neutralnej
roztwór do wstrzykiwań
Układy narządowe
układ endokrynny (dokrewny)
Specjalności medyczne
Diabetologia
Rys historyczny insuliny neutralnej

Insulina neutralna została otrzymana techniką rekombinacji DNA przy użyciu niepatogennego szczepu E.coli. Została wprowadzona na rynek przez podmiot odpowiedzialny Eli Lilly.

Wzór sumaryczny insuliny neutralnej

C257H383N65O77S6

Spis treści

Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające insulinę neutralną

Wskazania do stosowania insuliny neutralnej

Insulina neutralna jest stosowana w celu obniżenia stężenia glukozy we krwi u osób z bezwzględnym (cukrzyca typu I) lub względnym (cukrzyca typu II) niedoborem insuliny. Insulina neutralna może być stosowana w leczeniu cukrzycy u kobiet w ciąży. Celem terapii jest również zapobieganie rozwojowi późnych powikłań narządowych cukrzycy, takich jak miażdżyca tętnic, neuropatia (choroba nerwów obwodowych), nefropatia (przewlekła choroba nerek), retinopatia (uszkodzenie naczyń krwionośnych w siatkówce oka). Utrzymanie homeostazy stężenia glukozy we krwi musi być wspomagane przez odpowiednią dietę i aktywność fizyczną.

Dawkowanie insuliny neutralnej

Dawkę insuliny neutralnej ustala się indywidualnie i wyraża w jednostkach. Dawkowanie jest zależne od wieku, masy ciała, chorób towarzyszących (np. zaburzenia czynności wątroby i nerek) itp. Zmiana dawkowania może być konieczna przy zmianie aktywności fizycznej, zmianie diety itp. 
Insulinę podaje się podskórnie lub dożylnie (tylko przez wykwalifikowany personel medyczny).
Podanie podskórne
Insulinę neutralną należy podawać na 15-30 minut przed posiłkiem.
Miejscem podania mogą być powłoki brzuszne, udo lub mięsień naramienny. Najszybsze wchłanianie insuliny zapewnia podanie leku w powłoki brzuszne. Nie należy masować miejsca iniekcji po podaniu insuliny. Należy zmieniać miejsce podania insuliny (w odległości 1-2 cm od poprzedniego miejsca podania). Po wstrzyknięciu igła pod skórą powinna pozostać przez co najmniej 6 sekund, aby uzyskać pewność, że została prawidłowo podana cała dawka insuliny. Po zakończeniu wstrzyknięcia i wyjęciu igły wskazane jest, aby lekko ucisnąć miejsce podania w celu uniknięcia wycieku insuliny.
Insulinę neutralną można łączyć z insuliną o pośrednim lub długim czasie działania. 

Przeciwskazania do stosowania insuliny neutralnej

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na insulinę neutralną i hipoglikemia (obniżenie stężenia glukozy we krwi poniżej 70 mg/dl).

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania insuliny neutralnej

Zaprzestanie stosowania insuliny neutralnej lub stosowanie niewłaściwych dawek zagraża wystąpieniem hiperglikemii (przecukrzenie) i kwasicy ketonowej, które mogą doprowadzić do śmierci. Dotyczy to zwłaszcza osób z cukrzycą typu 1.
Przyjmowanie insuliny neutralnej wiąże się z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii, która może wymagać hospitalizacji. Objawami hipoglikemii są m.in. suchość w jamie ustnej, wzmożone pragnienie, częste oddawanie moczu, suchość skóry, zaburzenia widzenia, nasilone pocenie się, zaburzenia rytmu serca, drażliwość, drżenia i splątanie. Czynnikami, które mogą nasilać ryzyko hipoglikemii lub maskować objawy ostrzegawcze hipoglikemii są długotrwała cukrzyca, jednoczesne przyjmowanie beta-adrenolityków, neuropatia cukrzycowa, zmiana insuliny pochodzenia zwierzęcego na insulinę ludzką itp.
Zmiany dawkowania insuliny mogą wymagać pacjenci, u których zdiagnozowano choroby trzustki, wątroby, nerek, nadnerczy, a także przysadki mózgowej i tarczycy. Należy obserwować pacjenta, czy w czasie trwania terapii nie doszło do rozwoju insulinooporności.
Konieczność zwiększenia dawki insuliny neutralnej może dotyczyć osób z wysoką gorączką, z zaburzeniami emocjonalnymi, z zaburzeniami czynności przewodu pokarmowego i ciężkimi zakażeniami.
Przed planowanym przekroczeniem dwóch stref czasowych lub więcej należy skonsultować się z lekarzem w celu omówienia modyfikacji schematu leczenia.
Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów przyjmujących jednocześnie pioglitazon. Takie połączenie leków może prowadzić do rozwoju niewydolności serca. W przypadku wystąpienia objawów sercowo-naczyniowych należy zaprzestać podawania pioglitazonu.

Interakcje insuliny neutralnej z innymi substancjami czynnymi

Nadmierny spadek stężenia glukozy we krwi (obniżenie zapotrzebowania na insulinę).
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Akarboza (Acarbose) doustne leki przeciwcukrzycowe - inhibitory alfa-glukozydazy
Albiglutyd (Albiglutide) analogi glukagonopodobnego peptydu-1 GLP-1
Alogliptyna (Alogliptin) doustne leki przeciwcukrzycowe - INNE
Azylsartan (Azilsartan medoxomil) ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II
Benazepryl (Benazepril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Chinapryl (Quinapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Cilazapryl (Cilazapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Ciprofibrat (Ciprofibrate) fibraty
Dulaglutyd (Dulaglutide) analogi glukagonopodobnego peptydu-1 GLP-1
Empagliflozyna (Empagliflozin) doustne leki przeciwcukrzycowe - inhibitory transportera sodowo-glukozowego2 - SGLT2
Enalapril (Enalapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Eprosartan (Eprosartan) ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II
Fenofibrat (Fenofibrate) fibraty
Fluoksetyna (Fluoxetine) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Fozynopryl (Fosinopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Gliklazyd (Gliclazide) doustne leki przeciwcukrzycowe - pochodne sulfonylomocznika
Glikwidon (Gliquidone) doustne leki przeciwcukrzycowe - pochodne sulfonylomocznika
Glimepiryd (Glimepiride) doustne leki przeciwcukrzycowe - pochodne sulfonylomocznika
Glipizyd (Glipizide) doustne leki przeciwcukrzycowe - pochodne sulfonylomocznika
Imidapryl (Imidapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Irbesartan (Irbesartan) ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II
Kanagliflozyna (Canagliflozin) doustne leki przeciwcukrzycowe - inhibitory transportera sodowo-glukozowego2 - SGLT2
Kandesartan (Candesartan) ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II
Kaptopril (Captopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Kwas acetylosalicylowy (Acetylsalicylic acid) leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek
Linagliptyna (Linagliptin) doustne leki przeciwcukrzycowe - gliptyny - inhibitor peptydazy dipeptydylowej IV (DPP-4)
Liraglutyd (Liraglutide) analogi glukagonopodobnego peptydu-1 GLP-1
Lizynopryl (Lisinopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Losartan (Losartan) ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II
Moklobemid (Moclobemide) IMAO - inhibitory monoaminooksydazy
Nandrolon (Nandrolone) steroidy anaboliczne
Nateglinid (Nateglinide) doustne leki przeciwcukrzycowe - INNE
Olmesartan (Olmesartan) ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II
Pentoksyfilina (Pentoxifylline) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Peryndopryl (Perindopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Pioglitazon (Pioglitazone) doustne leki przeciwcukrzycowe - INNE
Ramipryl (Ramipril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Rasagilina (Rasagiline) IMAO - inhibitory monoaminooksydazy
Repaglinid (Repaglinide) doustne leki przeciwcukrzycowe - glinidy
Saksagliptyna (Saxagliptin) doustne leki przeciwcukrzycowe - gliptyny - inhibitor peptydazy dipeptydylowej IV (DPP-4)
Salicylamid (Salicylamide) NLPZ hamujące silniej COX-2 niż COX-1
Salicylan choliny (Choline salicylate) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Sulfacetamid (Sulfacetamide) sulfonamidy
Kotrimoksazol (Sulfametoksazol+Trimetoprim) (Co-trimoxazole (sulfamethoxazole+trimethoprim)) sulfonamidy i trimetoprim
Telmisartan (Telmisartan) ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II
Trandolapryl (Trandolapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Walsartan (Valsartan) ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II
Wildagliptyna (Vildagliptin) doustne leki przeciwcukrzycowe - gliptyny - inhibitor peptydazy dipeptydylowej IV (DPP-4)
Glibenklamid (Glibenclamide) doustne leki przeciwcukrzycowe - pochodne sulfonylomocznika
Testosteron (Testosterone) testosteron i pochodne
Osłabienie działania hipoglikemizującego (zwiększenie zapotrzebowania na insulinę).
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Abakawir (Abacavir) nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy
Acetazolamid (Acetazolamide) inhibitory anhydrazy węglanowej
Adrenalina (Adrenaline) leki wpływające na receptory adrenergiczne i dopaminergiczne
Amisulpryd (Amisulpride) neuroleptyki atypowe
Arypiprazol (Aripiprazol) (Aripiprazole) neuroleptyki atypowe
Atazanawir (Atazanavir) inne substancje przeciwwirusowe działające bezpośrednio na wirusy
Beklometazon (Beclomethasone) glikokortykosteroidy
Betametazon (Betamethasone) glikokortykosteroidy
Budezonid (Budesonide) glikokortykosteroidy
Chlorpromazyna (Chlorpromazine) neuroleptyki klasyczne - pochodne fenotiazyny
Danazol (Danazol) testosteron i pochodne
Darunawir (Darunavir) inhibitory proteazy HIV
DHEA (Prasteron, Dehydroepiandrosteron) (Prasterone (dehydroepiandrosterone, dhea)) steroidy anaboliczne
Deksametazon (Dexamethasone) glikokortykosteroidy
Dezogestrel (Desogestrel) progestageny
Dienogest (Dienogest) progestageny
Dolutegrawir (Dolutegravir) inne substancje przeciwwirusowe działające bezpośrednio na wirusy
Drospirenon (Drospirenone) progestageny
Dydrogesteron (Dydrogesterone) progesteron i gestageny
Efawirenz (Efavirenz) nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy
Elwitegrawir (Elvitegravir) inne substancje przeciwwirusowe działające bezpośrednio na wirusy
Entekawir (Entecavir) inne substancje przeciwwirusowe działające bezpośrednio na wirusy
Eplerenon (Eplerenone) leki moczopędne, diuretyki - oszczędzające potas - antagoniści aldosteronu
Estriol (Estriol) estrogeny naturalne i syntetyczne
Etynyloestradiol (Ethinylestradiol) estrogeny naturalne i syntetyczne
Fenoterol (Fenoterol) agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych
Fludrokortyzon (Fludrocortisone) mineralokortykosteroidy
Formoterol (Formoterol) agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych
Fosamprenawir (Fosamprenavir) inhibitory proteazy HIV
Furosemid (Furosemide) leki moczopędne, diuretyk - pętlowe
Glukagon (Glucagon) hormony glikogenolityczne
Hydrochlorotiazyd (Hydrochlorothiazide) leki moczopędne, diuretyk - tiazydy i tiazydopodobne
Indakaterol (Indacaterol) agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych
Indapamid (Indapamide) sulfonamidy
Indynawir (Indinavir) inhibitory proteazy HIV
Klopamid (Clopamide) leki moczopędne, diuretyk - tiazydy i tiazydopodobne
Klozapina (Clozapine) neuroleptyki atypowe
Kwetiapina (Quetiapine) neuroleptyki atypowe
Lewonorgestrel (Levonorgestrel) progestageny
Lewotyroksyna (Levothyroxine (sodium)) hormony tarczycy
Lopinawir (Lopinavir) inhibitory proteazy HIV
Mannitol (Mannitol) diuretyk osmotyczny
Metyloprednizolon (Methylprednisolone) glikokortykosteroidy
Noretysteron (Norethisterone) progestageny
Olanzapina (Olanzapine) neuroleptyki atypowe
Olodaterol (Olodaterol) agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych
Prednizolon (Prednisolone) glikokortykosteroidy
Prednizon (Prednisone) glikokortykosteroidy
Raltegrawir (Raltegravir) inne substancje przeciwwirusowe działające bezpośrednio na wirusy
Rysperydon (Risperidone) neuroleptyki atypowe
Rytonawir (Ritonavir) inhibitory proteazy HIV
Sakwinawir (Saquinavir) przeciwwirusowe nukleozydy i nukleotydy
Salbutamol (Salbutamol) agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych
Salmeterol (Salmeterol) agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych
Sertindol (Sertindole) neuroleptyki atypowe
Somatropina (Somatotropin) somatotropina i analogi
Spironolakton (Spironolactone) leki moczopędne, diuretyki - oszczędzające potas - antagoniści aldosteronu
Torasemid (Torasemide) leki moczopędne, diuretyk - pętlowe
Typranawir (Tipranavir) inhibitory proteazy HIV
Zyprazydon (Ziprasidone) neuroleptyki atypowe
Biktegrawir (Bictegravir) inne substancje przeciwwirusowe działające bezpośrednio na wirusy
Efedryna (Ephedrine) agoniści receptorów alfa- i beta-adrenergicznych
Wilanterol (Vilanterol) agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych
Maskowanie objawów hipoglikemii.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Acebutolol (Acebutolol) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Atenolol (Atenolol) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Betaksolol (Betaxolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Bisoprolol (Bisoprolol) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Celiprolol (Celiprolol) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Esmolol (Esmolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Karwedilol (Carvedilol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Metoprolol (Metoprolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Nebiwolol (Nebivolol) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Pindolol (Pindolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Propranolol (Propranolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Sotalol (Sotalol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Tymolol (Timolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Metipranolol (Metipranolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Zwiększenie lub zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Klonidyna (Clonidine) agoniści receptora imidazolowego
Lanreotyd (Lanreotide) somatostatyny i analogi
Oktreotyd (Octreotide) somatostatyny i analogi
Węglan litu (Lithium carbonate) neuroleptyki atypowe

Interakcje insuliny neutralnej z alkoholem

Alkohol może powodować znaczne nasilenie lub osłabienie działania hipoglikemizującego.

Wpływ insuliny neutralnej na prowadzenie pojazdów

Stosowanie insuliny neutralnej wiąże się z ryzykiem hipoglikemii i hiperglikemii, które stanowią bezpośrednie zagrożenie dla osób prowadzących pojazdy. Pacjenci stosujący insulinę muszą uwzględnić zmniejszenie czujności jako skutek terapii.

Wpływ insuliny neutralnej na ciążę

Insulina neutralna nie przenika przez łożysko. Zapotrzebowanie na insulinę zwykle zmniejsza się w pierwszym trymestrze ciąży, następnie wzrasta w drugim i trzecim trymestrze, po czym ponownie spada bezpośrednio po porodzie. Zaleca się częstsze kontrolowanie poziomu glikemii u kobiet ciężarnych, ponieważ zarówno hipoglikemia jak i hiperglikemia wiążą się z ryzykiem poważnego uszkodzenia i śmierci płodu.

Wpływ insuliny neutralnej na laktację

Stosowanie insuliny neutralnej przez kobiety w okresie laktacji nie stanowi zagrożenia dla karmionego dziecka. W okresie laktacji istnieje konieczność dostosowania dawki. Zwykle u kobiet karmiących zapotrzebowanie na insulinę jest mniejsze w porównaniu do zapotrzebowania sprzed okresu ciąży i powraca do wcześniejszych wartości po około 6-9 miesiącach.

Inne możliwe skutki uboczne

Podanie dożylne i podskórne: hipoglikemia, nadwrażliwość (pokrzywka, duszność, alergiczne zapalenie skóry, świszczący oddech, dyskomfort w klatce piersiowej, zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, wzmożone pocenie, przyspieszone tętno), reakcje w miejscu podania (swędzenie, zaczerwienienie, obrzęk, ból, krwiak), lipodystrofia (zanik tkanki tłuszczowej), neuropatia obwodowa, retinopatia cukrzycowa, zaburzenia refrakcji, zatrzymanie sodu.

Objawy przedawkowania insuliny neutralnej

Przyjęcie zbyt dużej dawki insuliny neutralnej prowadzi do hipoglikemii, włącznie z jej ciężkimi postaciami z towarzyszącymi drgawkami, śpiączką i innymi zaburzeniami neurologicznymi.

Mechanizm działania insuliny neutralnej

Insulina neutralna to szybko i krótko działająca insulina wytwarzana metodą rekombinacji DNA. Insulina neutralna naśladuje działanie insuliny wydzielanej naturalnie przez komórki beta trzustki (odpowiada za metabolizm glukozy). Zwiększa wychwyt glukozy z krwi przez komórki mięśni i tkanki tłuszczowej, nasila przemianę glukozy w glikogen, hamuje wytwarzanie glukozy w wątrobie, a także proces lipolizy i rozpad białek oraz zwiększa syntezę białek.

Wchłanianie insuliny neutralnej

Działanie insuliny neutralnej po podaniu podskórnym rozpoczyna się po 30 minutach. Stężenie maksymalne osiągane jest po 1,5-2,5 h po podaniu.

Wydalanie insuliny neutralnej

Okres półtrwania insuliny neutralnej jest zależny od szybkości wchłaniania z tkanki podskórnej i wynosi około 2-5 h. Całkowity czas działania insuliny wynosi około 8 h.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij