Rifamazid, 150 mg + 100 mg, kapsułki twarde, 100 szt.

Opis

Rifamazid to lek w postaci kapsułek twardych, zawierający dwie substancje czynne ryfampicynę i izoniazyd. Rifamazid jest stosowany w leczeniu gruźlicy. Połączenie tych dwóch substancji w jednym leku zapobiega zmniejszaniu się wrażliwości prątków (bakterii wywołujących gruźlicę) na lek.

Skład

Substancjami czynnymi leku są ryfampicynę i izoniazyd.

Jedna kapsułka twarda zawiera 150 mg ryfampicyny (Rifampicinum) i 100 mg izoniazydu (Isoniazidum).

Substancje pomocnicze: krzemionka koloidalna bezwodna; laurylosiarczan sodu; magnezu stearynian; talk; karboksylmetyloskrobia sodowa (typ A). Skład otoczki kapsułki :azorubina (E 122); indygokarmina (E 132); tytanu dwutlenek (E 171); żelatyna.

Dawkowanie

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie według zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla pacjenta.

Lek Rifamazid należy stosować doustnie.

Rifamazid należy przyjmować raz na dobę, popijając szklanką wody, 1 godzinę przed posiłkiem lub 2 godziny po posiłku.

Działanie

Rifamazid zawiera dwie substancje czynne ryfampicynę i izoniazyd. Połączenie tych dwóch substancji w jednym leku zapobiega zmniejszaniu się wrażliwości prątków (bakterii wywołujących gruźlicę) na lek. Ryfampicyna należy do grupy antybiotyków ansamycynowych. Jest półsyntetyczną pochodną ryfamycyny B, wytwarzaną przez Streptomyces mediterranei. Izoniazyd wykazuje działanie bakteriobójcze na prątki umiejscowione zewnątrzkomórkowo, w ścianach jam gruźliczych, będące w fazie podziału i wzrostu.

Wskazania

Lek Rifamazid jest stosowany w leczeniu wszystkich postaci gruźlicy płuc i pozapłucnej, zarówno zdiagnozowanej po raz pierwszy jak i we wznowach z zachowaną wrażliwością prątków na ryfampicynę i izoniazyd.

Przeciwwskazania

Nie należy stosować leku w przypadku: nadwrażliwości na którąkolwiek substancję produktu; ciężkiej niewydolności wątroby, żółtaczki; leczenia sakwinawirem lub rytonawirem.

Działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jeśli wystąpi którykolwiek z następujących ciężkich objawów niepożądanych, należy przerwać stosowanie leku i niezwłocznie poinformować lekarza prowadzącego lub zgłosić się do najbliższego oddziału ratunkowego w szpitalu. Objawy: Nagła duszność i ucisk w klatce piersiowej, obrzęk powiek, twarzy lub ust.; Ciężkie wysypki skórne, które mogą przebiegać z powstawaniem pęcherzy obejmujących kończyny, oczy, jamę ustną, gardło i narządy płciowe; Utrata przytomności (omdlenie); Objawy grypopodobne (gorączka, dreszcze, bóle głowy i mięśni, zawroty głowy), krótki oddech, sapanie, spadek ciśnienia krwi, zwiększenie liczby granulocytów; Drobne wybroczyny na skórze kończyn dolnych i tułowia, rzadziej na twarzy oraz na błonie śluzowej w obrębie jamy ustnej (krwawienie z dziąseł); Brak łaknienia, nudności, wymioty, zmęczenie, osłabienie – mogą być objawami poważnych zaburzeń czynności wątroby; Biegunka o znacznym nasileniu, wodnista zazwyczaj z domieszką krwi i śluzu, utrzymująca się przez dłuższy czas, przebiegająca z bólem brzucha i (lub) gorączką. Może ona być objawem ciężkiego zapalenia jelit (nazywanego rzekomobłoniastym zapaleniem jelit), mogącego występować po zastosowaniu antybiotyków.

W przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych działań niepożądanych należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem: Stan zapalny trzustki powodujący silny ból brzucha i pleców (zapalenie trzustki, częstość nieznana); Poważne, rozległe uszkodzenia skóry (oddzielanie się naskórka i powierzchniowych błon śluzowych) (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, może wystąpić u mniej niż 1 osoby na 1000). Reakcja na lek powodująca wysypkę, gorączkę, stan zapalny narządów wewnętrznych, nieprawidłowości hematologiczne i chorobę układową. Żółknięcie skóry lub białkówek oczu bądź występowanie ciemniejszego moczu i jaśniejszego stolca, zmęczenie, osłabienie, złe samopoczucie, utrata apetytu, nudności lub wymioty spowodowane przez schorzenie wątroby (zapalenie wątroby, może wystąpić u mniej niż 1 osoby na 100).

Więcej informacji w ulotce dołączonej do leku.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku należy omówić z lekarzem, jeśli pacjent: ma niewydolność wątroby; w podeszłym wieku z predyspozycją do neuropatii; choruje na porfirię.

Podczas stosowania leku pacjent powinien pozostawać pod kontrolą pulmonologa lub innego lekarza odpowiedniej specjalności.

W trakcie przyjmowania leku Rifamazid ślina, plwocina, łzy, mocz mogą mieć czerwonobrązowe lub pomarańczowe zabarwienie. Zabarwiać się mogą również miękkie soczewki kontaktowe.

U każdego pacjenta przed rozpoczęciem stosowania leku Rifamazid lekarz zleci badanie czynności wątroby i badania krwi.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci, w temperaturze poniżej 25°C.

Stosowanie innych leków

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym również o tych, które wydawane są bez recepty.

Szczególnie ważna jest informacja jeśli pacjent stosuje: Leki stosowane w chorobach serca [np. meksyletyna, chinidyna, dyzopiramid, lorkainid, tokainid, werapamil, bisoprolol, glikozydy nasercowe (digitoksyna, digoksyna)]; Leki przeciwpadaczkowe (fenytoina, karbamazepina, etosuksymid); Leki stosowane w chorobach psychicznych (np. haloperydol); Leki zmniejszające krzepliwość krwi (np. acenokumarol, warfaryna); Leki stosowane w zakażeniach grzybiczych (flukonazol, itrakonazol, ketokonazol); Leki stosowane w leczeniu stanów lękowych i napięć (diazepam, inne pochodne benzodiazepin, heksobarbital); Leki stosowane w zakażeniach bakteryjnych (chloramfenikol, doksycyklina); Dapson (lek o działaniu przeciwzapalnym i przeciwbakteryjnym); Leki z grupy sulfonamidów o działaniu przeciwzapalnym i przeciwreumatycznym (sulfasalazyna); Leki stosowane u pacjentów zakażonych HIV (zydowudyna); Leki zmniejszające tętnicze ciśnienie krwi (nifedypina, losartan); Kortykosteroidy stosowane w stanach zapalnych (np. hydrokortyzon, betametazon, prednizolon); Leki zmniejszające stężenie cholesterolu (klofibrat); Doustne leki przeciwcukrzycowe (chloropropamid, tolbutamid, doustne pochodne sulfonylomocznika); Leki obniżające czynność układu odpornościowego stosowane zwykle u pacjentów po przeszczepieniu narządu (cyklosporyna, azatiopryna); Leki przeciwbólowe (metadon, narkotyczne leki przeciwbólowe); Chinina stosowana w leczeniu malarii; Teofilina stosowana w leczeniu astmy i innych chorobach płuc; Triazolam (lek stosowany w bezsenności); Doustne środki antykoncepcyjne; Cymetydyna (lek stosowany w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, chorobie refluksowej przełyku); Leki zobojętniające sok żołądkowy (wodorowęglan sodu, wodorotlenek glinu, trójkrzemian magnezu).

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Decyzję o stosowaniu leku w ciąży i w okresie karmienia piersią podejmuje lekarz.