Paroxinor, 20 mg, tabletki powlekane, 100 szt.

Opis

Paroxinor to lek w postaci tabletek powlekanych, zawierający substancję czynną paroksetynę. Paroksetyna należy do grupy leków nazywanych selektywnymi inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI). Lek Paroxinor jest stosowany w leczeniu zaburzeń depresyjnych i/lub zaburzeń lękowych.

Skład

Substancją czynną leku jest paroksetyna.

Każda tabletka powlekana zawiera 20 mg paroksetyny Paroxetinum (w postaci paroksetyny chlorowodorku półwodnego).

Substancje pomocnicze: 
Rdzeń tabletki: wapnia wodorofosforan dwuwodny (Calipharm), wapnia wodorofosforan dwuwodny (Ditab), laktoza jednowodna, karboksymetyloskrobia sodowa (Typ A), wapnia wodorofosforan, magnezu stearynian.
Otoczka tabletki (Opadry White 15B58810): tytanu dwutlenek (E 171), hypromeloza 3 cP, hypromeloza 6 cP, makrogol 400, polisorbat 80.

Dawkowanie

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie według zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla pacjenta.

Tabletki należy stosować doustnie, najlepiej rano w trakcie spożywania posiłku. Nie można rozgryzać.

Działanie

Paroxinor należy do grupy leków nazywanych selektywnymi inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI). Paroxinor wykazuje działanie przeciwdepresyjne.

Wskazania

Wskazania do stosowania leku Paroxinor: ciężkie epizody depresji; zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne; zaburzenia lękowe z napadami lęku z agorafobią lub bez agorafobii; fobia społeczna; zaburzenia lękowe uogólnione; zaburzenia stresu pourazowego.

Przeciwwskazania

Nie należy stosować leku jeśli pacjent: ma nadwrażliwości na którykolwiek składnik produktu; przyjmuje leki nazywane inhibitorami monoaminooksydazy; przyjmuje leki przeciwpsychotyczne.

Działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane występujące niezbyt często (mogą dotyczyć do 1 na 100 osób): Jeżeli u pacjenta wystąpią nietypowe siniaki lub krwawienia, w tym krwawe wymioty lub krew w kale, powinien natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala. - Jeżeli pacjent zauważy trudności w oddawaniu moczu, powinien natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala.

Działanie niepożądane występujące rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 1 000 osób): Jeżeli u pacjenta wystąpi napad padaczkowy (drgawki), powinien natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala; Jeżeli pacjent odczuwa niepokój lub nie może usiedzieć ani stać nieruchomo, to może u niego występować stan zwany akatyzją. Zwiększenie dawki leku Paroxinor może nasilić te odczucia. W razie wystąpienia takich objawów, należy skontaktować się z lekarzem; Jeżeli pacjent odczuwa zmęczenie, osłabienie, ból, sztywność lub brak koordynacji mięśni, jest zdezorientowany może mieć zmniejszone stężenie sodu we krwi. W razie wystąpienia takich objawów, należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym.

Więcej informacji w ulotce dołączonej do leku.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku należy poinformować lekarza, jeśli pacjent: przyjmuje jakiekolwiek inne leki; stosuje tamoksyfen w leczeniu raka piersi; ma problemy z nerkami, wątrobą lub sercem; ma nieprawidłowe przewodnictwo serca w zapisie elektrokardiograficznym (EKG) określane jako wydłużenie odstępu QT; ma chorobę serca taką jak niewydolność serca, niskie tętno lub zmniejszone stężenie potasu, lub zmniejszone stężenie magnezu; choruje na padaczkę lub występowały u niego w przeszłości napady drgawek; kiedykolwiek miał epizody manii; jest leczony elektrowstrząsami; miał w przeszłości krwawienia; przyjmuje inne leki, które mogą zwiększyć ryzyko krwawienia (obejmuje to leki stosowane do rozrzedzenia krwi, takie jak warfaryna, leki przeciwpsychotyczne, takie jak perfenazyna lub klozapina, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki stosowane w bólu i stanach zapalnych nazywane niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ), takie jak kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, celekoksyb, etodolak, diklofenak, meloksykam); choruje na cukrzycę; jest na diecie ubogosodowej; ma jaskrę (zwiększone ciśnienie w gałce ocznej); jest w ciąży lub planuje zajść w ciążę; ma mniej niż 18 lat; przyjmuje leki zawierające buprenorfinę.

Podczas stosowania Paroxinor mogą wystąpić myśli samobójcze, zwłaszcza jeśli: pacjent w przeszłości miał myśli samobójcze lub chęć samookaleczenia; pacjent jest młodym dorosłym; dane z badań klinicznych wskazują na zwiększone ryzyko wystąpienia zachowań samobójczych u osób w wieku poniżej 25 lat z zaburzeniami psychicznymi, którzy byli leczeni lekami przeciwdepresyjnymi.

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się natychmiast do szpitala, w przypadku występowania myśli samobójczych lub myśli o samookaleczeniu.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Stosowanie innych leków

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym również o tych, które wydawane są bez recepty.

Szczególnie ważna jest informacja jeśli pacjent stosuje: leki nazywane inhibitorami monoaminooksydazy; leki, o których wiadomo, że zwiększają ryzyko zmian w aktywności elektrycznej serca (np. leki przeciwpsychotyczne tiorydazyna lub pimozyd); kwas acetylosalicylowy, ibuprofen lub inne leki nazywane niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ), takie jak celekoksyb, diklofenak, etodolak i meloksykam, stosowane w leczeniu bólu i stanów zapalnych; tramadol, buprenorfinę i petydynę, leki przeciwbólowe; buprenorfinę w połączeniu z naloksonem, stosowane w leczeniu substytucyjnym uzależnienia od opioidów; leki nazywane tryptanami, takie jak sumatryptan, stosowany w leczeniu migreny; inne leki przeciwdepresyjne, nazywane SSRI i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, jak klomipramina, nortryptylina i dezypramina; suplement diety nazywany tryptofanem; miwakurium i suksametonium (stosowane do znieczulania ogólnego); leki takie jak lit, rysperydon, perfenazyna, klozapina (nazywane lekami przeciwpsychotycznymi) stosowane w leczeniu niektórych zaburzeń psychicznych; fentanyl, lek stosowany w czasie znieczulenia oraz w leczeniu przewlekłego bólu; połączenie fozamprenawiru i rytonawiru, które jest stosowane w leczeniu zakażeń ludzkim wirusem upośledzenia odporności (HIV); ziele dziurawca stosowane pomocniczo w depresji; fenobarbital, fenytoina, walproinian sodu lub karbamazepina stosowane w leczeniu napadu drgawek lub padaczki; atomoksetyna, która jest stosowana w leczeniu zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD); procyklidyna stosowana w leczeniu drżenia, szczególnie w chorobie Parkinsona; warfarynę lub inne leki (nazywane lekami przeciwzakrzepowymi) stosowane do rozrzedzenia krwi; propafenon, flekainid i leki stosowane w leczeniu nieregularnego bicia serca; metoprolol, beta-adrenolityk stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi i problemów z sercem; prawastatyna stosowana w leczeniu zwiększonego stężenia cholesterolu; ryfampicynę stosowana w leczeniu gruźlicy i trądu; linezolid (antybiotyk); tamoksyfen (stosowany w leczeniu raka piersi lub problemów z płodnością); leki zawierające buprenorfinę.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Decyzję o stosowaniu leku w okresie ciąży i karmienia piersią, podejmuje lekarz.

Stosowanie leku u dzieci i młodzieży

Nie należy stosować leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn

Stosowanie leku Paroxinor może powodować: zawroty głowy, dezorientacja, uczucie senności i zaburzenia widzenia. W wypadku wystąpienia takich objawów niepożądanych nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.