Dulsevia, 60 mg, kapsułki dojelitowe, twarde, 56 szt.

Opis

Dulsevia zawiera substancję czynną duloksetynę, która zwiększa stężenie serotoniny i noradrenaliny w układzie nerwowym.

Skład

Substancją czynną leku jest duloxetinum.

Każda kapsułka dojelitowa, twarda zawiera 60 mg duloksetyny (duloxetinum) (w postaci duloksetyny chlorowodorku).

Substancje pomocnicze: Zawartość kapsułki: sacharoza, ziarenka (sacharoza, skrobia kukurydziana); hypromeloza 6 cP; sacharoza; hypromelozy ftalan HP-50; talk; trietylu cytrynian. Korpus kapsułki: żelatyna; tytanu dwutlenek (E 171), indygotyna (E 132), żelaza tlenek żółty (E 172). Wieczko kapsułki: żelatyna; tytanu dwutlenek (E 171); indygotyna (E 132). Tusz: szelak (E 904); żelaza tlenek czarny (E 172).

Dawkowanie

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie według zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla pacjenta.

Lek Dulsevia przyjmuje się doustnie. Kapsułkę należy połykać w całości popijając wodą.

Działanie

Dulsevia zwiększa stężenie serotoniny i noradrenaliny w układzie nerwowym.

Wskazania

Lek Dulsevia jest wskazany do leczenia: dużych zaburzeń depresyjnych; bólu w obwodowej neuropatii cukrzycowej; zaburzeń lękowych uogólnionych.

Przeciwwskazania

Nie należy stosować leku w przypadku nadwrażliwości na którykolwiek składnik produktu oraz u pacjentów z: zaburzeniami czynności wątroby i/lub nerek; niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym.

Działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane występujące bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów): ból głowy, senność, nudności, suchość w jamie ustnej.

Działania niepożądane występujące często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów): brak apetytu, zaburzenia snu, pobudzenie, zmniejszony popęd płciowy, lęk, trudność lub niemożność osiągnięcia orgazmu, niezwykłe sny, zawroty głowy, uczucie spowolnienia, drżenie mięśni, zdrętwienie, w tym zdrętwienie, uczucie kłucia lub mrowienie skóry, niewyraźne widzenie, szumy w uszach (słyszenie dźwięku w uszach przy braku zewnętrznego źródła dźwięku), uczucie kołatania serca, zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, nagłe zaczerwienienie twarzy, wzmożone ziewanie, zaparcie, biegunka, ból brzucha, wymioty, zgaga lub niestrawność, wiatry - zwiększone pocenie, wysypka (swędząca), ból mięśni, kurcze mięśni, bolesne oddawanie moczu, częste oddawanie moczu, problem z uzyskaniem erekcji, zmiany w ejakulacji, upadki (zwłaszcza u osób w podeszłym wieku), zmęczenie, zmniejszenie masy ciała.

Więcej informacji w ulotce dołączonej do leku.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Dulsevia należy omówić z lekarzem jeśli pacjent: przyjmuje inne leki przeciwdepresyjne; przyjmuje leki ziołowe zawierających ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum); ma choroby nerek; ma/miał napady padaczkowe; ma/miał epizody manii; ma zaburzenia afektywne dwubiegunowe; ma choroby oczu, takie jak określony rodzaj jaskry (podwyższone ciśnienie w oku); cierpi na zaburzenia krzepnięcia w przeszłości (skłonność do powstawania siniaków); ma ryzyko wystąpienia zmniejszonego stężenia sodu (na przykład podczas przyjmowania leków moczopędnych, zwłaszcza przez osoby w wieku podeszłym); przyjmuje inne leki, które mogą powodować uszkodzenie wątroby; przyjmuje inne leki zawierające duloksetynę.

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się natychmiast do szpitala, w przypadku występowania myśli samobójczych lub myśli o samookaleczeniu.

Leki takie, jak Dulsevia (tak zwane SSRI lub SNRI) mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych. W niektórych przypadkach objawy te utrzymywały się po przerwaniu leczenia.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci, w temperaturze poniżej 25°C.

Stosowanie innych leków

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym również o tych, które wydawane są bez recepty.

Szczególnie ważna jest informacja jeśli pacjent stosuje:  inhibitory monoaminooksydazy (IMAO); benzodiazepiny; silne leki przeciwbólowe; leki przeciwpsychotyczne; fenobarbital i leki przeciwhistaminowe; tryptany, buprenorfina (lek stosowany w leczeniu bólu lub uzależnienia od opioidów), tramadol, tryptofan, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (np. paroksetyna i fluoksetyna), selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny (np. wenlafaksyna), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. klomipramina, amitryptylina), petydyna, ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) i IMAO (np. moklobemid i linezolid).

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Stosowanie leku u dzieci i młodzieży

Nie należy stosować leku u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn

Przez pierwszych kilka dni leczenia, lek może zaburzać reakcje psychomotoryczne. Chorzy z depresją leczeni lekami przeciwdepresyjnymi powinni unikać prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.