Betaxomyl, 20 mg, tabletki powlekane, 28 szt.

Opis

Betaxomyl jest to lek zawierający substancję czynną betaksolol, który należy do grupy leków nazywanych beta-adrenolitykami. Betaxomyl jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Lek ma postać białych tabletek powlekanych, okrągłych, dwuwypukłych z linią podziału po jednej stronie. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

Skład

Substancją czynną leku jest betaksololu chlorowodorek.

Każda tabletka zawiera 20 mg betaksololu chlorowodorku.

Substancje pomocnicze: Rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna; laktoza jednowodna; karboksymetyloskrobia sodowa (typ A); krzemionka koloidalna bezwodna; magnezu stearynian. Otoczka tabletki: hypromeloza; tytanu dwutlenek (E 171); makrogol 400.

Dawkowanie

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie według zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla pacjenta.

Lek należy stosować doustnie. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

Działanie

Betaksolol jest kardioselektywnym lekiem blokującym receptory beta-adrenergiczne o długim czasie działania. Betaxolol PMCS zmniejsza ciśnienie tętnicze, zwalnia czynność serca oraz zmniejsza zużycie tlenu przez serce.

Wskazania

Betaxolol PMCS jest wskazany do stosowania u dorosłych pacjentów w: leczeniu pierwotnego nadciśnienia tętniczego; leczeniu przewlekłej, stabilnej dławicy piersiowej.

Przeciwwskazania

Nie należy stosować leku w przypadku: nadwrażliwości na którykolwiek składnik produktu; ciężkiej postaci astmy oskrzelowej lub przewlekłej, obturacyjnej choroby płuc; niewyrównanej niewydolności serca; wstrząsu kardiogennego; bloku przedsionkowo-komorowy II i III stopnia, z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem; dławicy Prinzmetala (w czystej postaci i jako monoterapia); zespołu chorego węzła zatokowo-przedsionkowego, w tym blok zatokowo-przedsionkowy; bradykardii (poniżej 45-50 skurczów na minutę); ciężkiej postaci choroby Raynauda i zaburzeń tętnic obwodowych; nieleczonego guza chromochłonnego nadnerczy; niedociśnienia tętniczego; reakcji anafilaktycznej w wywiadzie; kwasicy metabolicznej; jednoczesnego stosowania z floktafeniną lub z sultoprydem.

Działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. 

Działania niepożądane występujące często (mogą dotyczyć mniej niż 1 na 10 pacjentów): zmęczenie, zawroty głowy, ból głowy, nasilone pocenie się; osłabienie, zaburzenia snu (bezsenność); ból żołądka, biegunka, nudności i wymioty; wolna czynność serca (bradykardia); uczucie zimna w kończynach; trudności z uzyskaniem i utrzymaniem erekcji (impotencja); reakcje alergiczne skóry (zaczerwienienie, świąd, wysypka) i wypadanie włosów.

Więcej informacji w ulotce dołączonej do leku.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy poinformować lekarza oraz zachować ostrożność podczas stosowania leku, jeśli pacjent: ma łagodniejsze postaci przewlekłej obturacyjnej choroby płuc lub astmy; ma zaburzenia czynności nerek; ma niewydolność serca i jest leczony lekami stosowanymi w tym schorzeniu; ma inne zaburzenia przewodzenia w sercu (blok przedsionkowo-komorowy I stopnia); ma łagodniejszą postać choroby Raynauda, zapalenie ścian naczyń krwionośnych lub niedrożność (zmniejszony przepływ krwi) naczyń krwionośnych; jest leczony z powodu guza nadnerczy, nazywanego guzem chromochłonnym, który powoduje wysokie ciśnienie tętnicze; ma cukrzycę ze skłonnością do hipoglikemii (małe stężenie cukru we krwi); ma jaskrę (zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe) - należy poinformować lekarza okulistę lub optyka przed badaniem o tym, że pacjent przyjmuje Betaxomyl, ma łuszczycę (lub u osoby spokrewnionej występuje łuszcyza); ma tyreotoksykozę (stan spowodowany nadczynnością tarczycy).

W przypadku planowania leczenia odczulającego, należy poinformować lekarza, ponieważ betaksolol może zwiększać ryzyko wystąpienia reakcji alergicznej, a także może zmniejszać skuteczność niektórych leków stosowanych w leczeniu reakcji alergicznych.

Należy poinformować lekarza o planowanej tomografii komputerowej lub badaniu radiologicznym.

Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Stosowanie innych leków

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym również o tych, które wydawane są bez recepty. 

W szczególności należy powiedzieć lekarzowi jeżeli pacjent przyjmuje: antagoniści wapnia (leki stosowane w leczeniu nadciśnienia, np. beprydyl, diltiazem, mibefradyl); leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca, np. propafenon, chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid; baklofen (lek zmniejszający napięcie mięśni); lidokaina (stosowana do znieczulenia miejscowego); środki kontrastujące zawierające jod (barwnik, który może być podawany we wstrzyknięciu przed niektórymi badaniami obrazowymi, np. rezonansem magnetycznym, tomografią komputerową i badaniem rentgenowskim w celu uwidocznienia narządów wewnętrznych); leki stosowane w leczeniu cukrzycy, np. insulina, glimepiryd; niektóre leki do znieczulenia ogólnego, stosowane podczas zabiegów chirurgicznych; cymetydynę (stosowaną w przypadku zaburzeń żołądkowych); hydralazynę (stosowaną w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego); leki stosowane w leczeniu bólu i zapalenia, nazywane niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ); leki, które pomagają rozszerzać naczynia krwionośne (nazywane również antagonistami wapnia), stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego lub niektórych zaburzeń krążenia, np. nifedypina, amlodypina; niektóre leki stosowane w leczeniu depresji i zaburzeń psychicznych, np. imipramina; kortykosteroidy i tetrakozaktyd (rodzaj leczenia hormonalnego); meflochinę (lek stosowany w leczeniu malarii); sympatykomimetyki (leki, które mogą zwiększać częstość akcji serca, np. fenylefryna).

Nie wolno łączyć z floktafeniną.

Nie zaleca się łączyć leku Betaxomyl z lekami takimi jak: amiodaron i digoksyna (leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca); fingolimod (lek stosowany w leczeniu stwardnienia rozsianego); werapamil (stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego i chorób serca); niektóre leki stosowane w leczeniu depresji (nazywane inhibitorami MAO, np. moklobemid).

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Decyzje o stosowaniu leku podejmuje lekarz.

Stosowanie leku u dzieci i młodzieży

Nie zaleca się stosowania leku u dzieci i młodzieży.