Robinia akacjowa — recepta na piękną skórę

Wyciągi z robinii akacjowej są wykorzystywane jako środki zwiększające ilość wydalanego moczu. Napar i wyciąg z kwiatów robinii można stosować pomocniczo w zwalczaniu zaburzeń ze strony układu pokarmowego – wyciągi działają rozkurczająco i żółciopędnie. Napar z kwiatów można spożywać w terapii stanu zapalnego dróg moczowych oraz podczas osłabienia funkcjonowania nerek.

Robinia oprócz zastosowania w medycynie jest również wykorzystywana w przemyśle spożywczym oraz budowlanym. Kwiaty robinii można dodawać do różnego rodzaju przetworów, do ciasta naleśnikowego, a także do sałatek i ciast. Służą również do przygotowania konfitur. Drewno robinii było długo wykorzystywane jako surowiec budowlany ze względu na swoją wytrzymałość. Ponadto robinia jest bardzo wydajną rośliną miododajną. Kosmetyki z robinią nawilżają skórę i hamują procesy jej starzenia.

Należy pamiętać, że inne części drzewa są trujące. Kora, korzenie i nasiona robinii zawierają toksyczne białko – robinę. W starych przekazach pochodzących z Ameryki Północnej można spotkać się ze wzmiankami o stosowaniu nasion i kory robinii przez Indian. Rdzenni mieszkańcy Ameryki mieli spożywać nasiona w celu łagodzenia migrenowego bólu głowy. W Europie robinia była wykorzystywana do uzyskiwania żółtego barwnika, a jej kora do garbowania skór. Mimo relatywnie krótkiej obecności tego drzewa w Europie robinia zdołała zaistnieć w kulturze ludowej. Liść robinii symbolizuje nieśmiertelność i składano go na grobach. Wierzono również, że cierniste gałęzie robinii zasadzonej na cmentarzach powstrzymywały złe duchy przed powrotem do świata żywych.

Robinia akacjowa (łac. Robinia pseudoacacia, ang. False acacia), pochodząca z rodziny bobowatych – Fabaceae, jest dużym drzewem osiągającym od 20 do 25 metrów wysokości. Robinia akacjowa trafiła do Europy z terenu Stanów Zjednoczonych, gdzie występowała naturalnie. Pierwsze egzemplarze robinii zostały zasadzone we Francji przez królewskiego ogrodnika Jeana Robina, od nazwiska którego drzewo wzięło swoją nazwę. W Polsce robinia akacjowa jest spotykana w parkach, a także na zboczach i nieużytkowanych nasypach, które chroni dzięki rozbudowanemu systemowi korzeniowemu. W stanowiskach leśnych jest spotykana rzadko.

Robinia akacjowa ma nieparzystopierzaste liście, składające się z kilkunastu eliptycznych listków. Korona drzewa jest nieregularna. Motylkowe białe kwiaty wyrastają w kątach liści i tworzą zwisające, luźne grona. Owocem robinii jest ciemnobrunatny strąk utrzymujący się na drzewie do późnej zimy.

Surowcem zielarskim jest kwiat robinii akacjowej – Flos pseudoacaciae – uzyskiwany na początku kwitnienia przez oddzielenie pojedynczych kwiatów z kwiatostanu.

Za aktywność farmakologiczną kwiatów robinii akacjowej odpowiedzialne są przede wszystkim występujące w nich flawonoidy i ich pochodne. Do flawonoidów zidentyfikowanych w wyciągach z kwiatów należą między innymi: akacyina, kemferol, robinetyna, robtyna i likwiritigenina. Ponadto w kwiatach występuje frakcja olejkowa, w której znajduje się przede wszystkim linalol, alkohol benzylowy, nerol oraz farnezol. W wyciągach występują również niewielkie ilości kwasów organicznych, garbników i soli mineralnych.

Flawonoidy obecne w wyciągach z robinii odpowiadają za jej właściwości rozkurczające oraz moczopędne. Spazmolityczne właściwości wyciągów z robinii zwiększają przepływ żółci do jelita cienkiego, usprawniając tym samym trawienie. Działanie moczopędne kwiatów robinii akacjowej pozwala na złagodzenie obrzęków występujących u niektórych pacjentów.

Z kwiatów robinii można przygotować napar. W celu przygotowania naparu z kwiatów należy niewielką ilość surowca zalać 200 ml wrzątku i zaparzać pod przykryciem przez 15 minut. Po zaparzeniu napar należy przecedzić i pić dwa lub trzy razy dziennie.

Przygotowany wcześniej świeży napar można również wykorzystać zewnętrznie. Przemywanie trądzikowej lub podrażnionej zabiegami kosmetycznymi skóry naparem z kwiatów robinii może zmniejszyć nasilenie zmian i ograniczyć swędzenie.

Większość kosmetyków zawierających wyciągi z kwiatów robinii akacjowej należy stosować kilka razy dziennie.

W przypadku zbyt częstego spożywania naparu z kwiatów robinii istnieje ryzyko pojawienia się nieprzyjemnych dolegliwości ze strony układu pokarmowego (wymioty, biegunka, nudności). Ponadto niektórzy ogrodnicy pracujący w miejscach występowania robinii akacjowej zgłaszali objawy alergii skórnych.

Pozostałe części robinii akacjowej są trujące, a po ich spożyciu może wystąpić ból brzucha i gorączka. Do innych charakterystycznych objawów zatrucia robiną zaliczamy zaburzenia widzenia, wymioty oraz upośledzenie funkcjonowania nerek.