Paliwizumab - Zastosowanie, działanie, opis

Paliwizumab jest humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym stosowanym profilaktycznie przeciwko poważnym infekcjom dolnych dróg oddechowych wywoływanych przez syncytialny wirus oddechowy (ang. respiratory syncytial virus, RSV). Lek stosowany jest u dzieci z dużym zagrożeniem chorobą, do tej grupy zalicza się:

• dzieci urodzone w 35. tygodniu ciąży lub wcześniej na początku sezonu występowania zakażeń RSV
• dzieci poniżej 2. roku życia, które wymagają leczenia w związku z dysplazją oskrzelowo-płucną 
• dzieci poniżej 2. roku życia z wrodzoną wadą serca, która jest istotna hemodynamicznie.

Pierwsza dawka powinna być podana przed rozpoczęciem sezonu występowania zakażeń RSV i kontynuowana przez cały okres epidemiczny, który w klimacie umiarkowanym przypada w czasie od późnej jesieni do wczesnej wiosny.

Dawkowanie paliwizumabu wynosi 15 mg/kg mc., lek podaje się raz w miesiącu w okresach podwyższonego ryzyka zakażeniem RSV.  Badania kliniczne wskazują na podawanie nie więcej niż pięciu dawek podczas jednego sezonu.

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania jest nadwrażliwość na paliwizumab lub inne humanizowane przeciwciała monoklonalne. 

Po podaniu paliwizumabu odnotowano przypadki reakcji alergicznych, rzadko zgłaszano anafilaksję i wstrząs anafilaktyczny. Podczas stosowania leku ważny jest dostęp do produktów leczniczych stosowanych do leczenia ciężkich reakcji nadwrażliwości takich jak anafilaksja i wstrząs anafilaktyczny.

Zaleca się ostrożność w stosowaniu paliwizumabu w sytuacji ostrego zakażenia lub występowania choroby przebiegającej z wysoką gorączką. Konieczne może być odroczenie leczenia, o czym decyduje lekarz. Schorzenia o lekkim charakterze, nawet jeśli towarzyszy im gorączka, z reguły nie są powodem do odrodzenia leczenia paliwizumabem.

Należy zachować ostrożność w stosowaniu paliwizumabu u pacjentów z małopłytkowością lub innymi zaburzeniami krzepliwości krwi.

W trakcie badań nie wykazano istotnych interakcji przy jednoczesnym stosowaniu paliwizumabu i innych leków. Obserwacja w populacji wcześniaków i dzieci cierpiących na dysplazję oskrzelowo-płucną leczonych paliwizumabem, u których zastosowano profilaktyczne szczepienia ochronne, szczepionkę przeciw grypie, kortykosteroidy lub leki rozszerzające oskrzela, wykazała brak zwiększenia występowania działań niepożądanych w tej grupie pacjentów.

Nie zaleca się jednak stosowania paliwizumabu jednocześnie z innymi przeciwciałami monoklonalnymi, gdyż może to wpłynąć na zwiększenia występowania działań niepożądanych.

Paliwizumab może mieć wpływ na testy immunologiczne oparte na hodowli wirusów.

Nie dotyczy, lek stosowany wyłącznie u dzieci.

Nie dotyczy, lek stosowany wyłącznie u dzieci.

Nie dotyczy, lek stosowany wyłącznie u dzieci.

Nie dotyczy, lek nie jest wskazany do stosowania u osób dorosłych. Brak danych dotyczących płodności.

Po podaniu w iniekcji bardzo często obserwowano działania niepożądane związane z zaburzeniami skóry i tkanki podskórnej w postaci wysypki i niezbyt często o charakterze pokrzywki. Częstym działaniem niepożądanym był również odczyn w miejscu wstrzyknięcia.

Bardzo często występowała również gorączka.

Zaobserwowano także zaburzenia ze strony układu oddechowego takie jak bezdech.

Niezbyt często występowała trombocytopenia.

W badaniach klinicznych nie odnotowano zwiększenia występowania działań niepożądanych, przy podaniu dawek w zakresie 20,20 mg/kg mc.- 22,27 mg/kg mc.

Informacje o przedawkowaniu leku uzyskano po podaniu dawek do 85 mg/kg mc, jednak działania niepożądane, które odnotowane w tym przypadku nie różniły się od obserwowanych przy podaniu dawki 15 mg/kg mc.

Przy podaniu zbyt dużej dawki wskazane jest monitorowanie stanu pacjenta i leczenie obajwowe.

Paliwizumab to humanizowane przeciwciało monoklonalne należące do klasy przeciwciał IgG_1κ. Działanie substancji polega na neutralizowaniu wirusa RSV poprzez uniemożliwienie tak zwanej fuzji wirusowej. Jest to proces, który umożliwia wirusowi wniknięcie do wnętrza komórki, w której następnie dochodzi do powielenia materiału genetycznego wirusa. Paliwizumab łączy się z białkiem F wirusa RSV, które odpowiedzialne jest za połączenie się z błoną komórkową, co w konsekwencji hamuje dalszy rozwój wirusa w organizmie. 

Stężenie paliwizumabu, po podawaniu co miesiąc w dawce 15 mg/kg mc., wynosiło 40 µg/ml po pierwszym wstrzyknięciu, po drugim 60 µg/ml i około 70 µg/ml po trzecim i czwartym wstrzyknięciu, u wcześniaków i u dzieci z dysplazją oskrzelowo-płucną. W badaniu z udziałem dzieci z wrodzoną wadą serca, po podaniu domięśniowym dawki 15 mg/kg mc., stężenie substancji wynosiło około 55 µg/ml po pierwszym wstrzyknięciu. 

W badaniach na dorosłych ochotnikach zanotowano objętość dystrybucji na poziomie 57ml/kg mc. 

W badaniach z udziałem wcześniaków oraz dzieci z dysplazją oskrzelowo-płucną średni okres półtrwania substancji wynosił 20 dni.