Octan cynku - Zastosowanie, działanie, opis

Octan cynku jest substancją wpływającą na metabolizm i przewód pokarmowy.

Octan cynku stosowany jest doustnie w leczeniu choroby Wilsona oraz miejscowo w leczeniu trądziku.

Octan cynku stosowany jest doustnie oraz miejscowo na skórę.

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od jednostki chorobowej, wieku i efektów terapii.

Podanie doustne

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: 150–250 mg.

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dzieci: 50–150 mg.

Octan cynku należy stosować na czczo, godzinę przed jedzeniem lub 2–3 godziny po posiłku. Poranną dawkę leku można przesunąć na porę przedpołudniową, w przypadku występowania zaburzeń żołądkowych po przyjęciu substancji.

Podanie na skórę

Dawka zwykle stosowana (dobowa): 2 razy na dobę na zmienioną chorobowo skórę. Okres leczenia wynosi zwykle 10–12 tygodni.

Octan cynku przeciwwskazany jest w przypadku występowania nadwrażliwości na substancję.

Octanu cynku nie zaleca się przyjmować w początkowym etapie leczenia choroby Wilsona, u pacjentów z obecnymi objawy choroby, z uwagi na dłuższy czas, po którym występuje efekt terapeutyczny, w porównaniu do leków chelatujących. Leczenie octanem cynku powinno być rozpoczęte u ustabilizowanych pacjentów, u których stężenie miedzi jest poniżej progu toksyczności.

Na początku leczenia octanem cynku może wystąpić pogorszenie stanu pacjenta.

Należy zachować ostrożność u pacjentów ze stwierdzonym nadciśnieniem wrotnym, podczas zmiany leczenia lekami chelatującymi na leczenie octanem cynku.

W celu monitorowania przebiegu leczenia zaleca się oznaczanie zawartości miedzi w osoczu krwi oraz cynku w osoczu lub (i) w moczu. Zbyt duże dawki octanu cyku mogą prowadzić do niedoborów miedzi, szczególnie niebezpiecznych u dzieci i kobiet w ciąży. Niedobory miedzi mogą powodować nieprawidłowości we wzroście i rozwoju umysłowym,  leukopenię, niedokrwistość i mieloneuropatię.

Żywność hamuje wchłanianie octanu cynku z przewodu pokarmowego. Substancję należy stosować na czczo, godzinę przed jedzeniem lub 2–3 godziny po posiłku.

Octan cynku może być stosowany w okresie ciąży. U pacjentek ciężarnych leczonych octanem cynku należy monitorować stężenie miedzi w osoczu krwi, by nie dopuścić do niedoboru miedzi u płodu.

Octan cynku obecny jest w mleku matki. Nie zaleca się stosowania octanu cynku w okresie laktacji, z uwagi na ryzyko wystąpienia niedoborów miedzi u dziecka karmionego piersią.

Octan cynku stosowany jest w leczeniu choroby Wilsona, polegającej na upośledzeniu wydalania miedzi do żółci. Miedź nagromadzona w wątrobie powoduje uszkodzenie hepatocytów i marskość wątroby. Choroba może prowadzić również do wystąpienia objawów psychiatrycznych i zaburzeń ruchowych, gdy wątroba utraci zdolność do magazynowania miedzi, w następstwie czego miedź uwolniona do krwi przeniknie do mózgu i innych organów.

Działanie octanu cynku polega na blokowaniu przez kation cynku jelitowego wchłaniania miedzi z żywności oraz hamowanie resorpcji endogennie wydzielanej miedzi. Cynk prowadzi do wytworzenia metalotioneiny w enterocytach, która wiąże miedź i dzięki temu zapobiega przenikaniu miedzi do krwi. Miedź związana z metalotioneiną ulega wydaleniu z kałem wraz z złuszczonymi komórkami nabłonka jelitowego.

Octan cynku stosowany zewnętrznie na skórę w skojarzeniu z erytromycyną, stosowny jest w leczeniu trądziku. Zwiększa siłę działania erytromycyny.

Wchłanianie octanu cynku odbywa się w jelicie cienkim i zmniejsza się wraz z jego podażą.

Wchłonięty cynk wiąże się w około 80% z erytrocytami. Pozostała część związana jest z albuminą oraz innymi białkami osocza. Cynk magazynowany jest w wątrobie.

Octan cynku wydalany jest z kałem oraz w mniejszym stopniu z moczem i potem. Okres półtrwania wynosi około 1 godziny.