Naloksegol, Naloksegol - Zastosowanie, działanie, opis

Naloksegol wskazany  jest w terapii zaparć spowodowanych zażywaniem opioidowych leków przeciwbólowych przez osoby dorosłe z przewlekłym bólem nienowotworowym, u których niewystarczające jest działanie leków przeczyszczających.

Rekomendowana dawka naloksegolu wynosi 25 mg na dobę podawana doustnie w godzinach porannych.

Nie zaleca się korygowania dawki leku u chorych w podeszłym wieku, pacjentów  z łagodną do umiarkowanej niewydolnością wątroby, u chorych zażywających słabe inhibitory CYP3A4, u pacjentów z bólem pochodzenia nowotworowego.

W przypadku chorych z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością nerek  oraz zażywających umiarkowane inhibitory CYP3A4 obniża się dawkę początkową leku do 12,5 mg.

Naloksogolu nie stosuje się u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia, ponieważ nie potwierdzono bezpieczeństwa ani skuteczności działania  leku w tej grupie terapeutycznej. 

Nadwrażliwość na substancję czynną lub inną z tej grupy chemicznej jest przeciwskazaniem do stosowania naloksegolu.

Zastosowanie naloksegolu jest przeciwskazane w stanach stwierdzonej niedrożności przewodu pokarmowego oraz u tych chorych, u których występuje ryzyko nawrotowego braku przepustowości przewodu pokarmowego związanego z prawdopodobieństwem pojawienia się perforacji przewodu pokarmowego.

Nie można zastosować naloksegolu u chorych z bólem nowotworowym, u pacjentów onkologicznych ze zwiększoną możliwością pojawienia się dziur w przewodzie pokarmowym. Są to chorzy ze schorzeniami onkologicznymi dróg pokarmowych i otrzewnej, z powracającym i zaawansowanymi guzami jajników, poddani kuracji inhibitorami naczyniowego śródbłonkowego czynnika wzrostu. 

Stosując naloksegol należy zachować szczególną ostrożność u tych pacjentów, u których w wywiadzie istnieją choroby noszące ze sobą ryzyko spowodowania prześwitów w ścianach przewodu pokarmowego. Są to choroba wrzodowa żołądka, przewlekłe, nieswoiste zapalenie jelit oraz uchyłków jelitowych, stan nowotworowy o charakterze naciekowym.

Naloksegol może przenikać przez barierę krew-mózg do OUN, stąd też należy zachować szczególną ostrożność u chorych z klinicznie istotnymi zaburzeniami bariery krew-mózg. Zaliczają się do nich pacjenci z takimi jednostkami chorobowymi jak: pierwotne guzy mózgu, kolejne ogniska nowotworowe w OUN, inne infekcje zapalne, czynne stwardnienie rozsiane, choroby neurodegeneracyjne mózgu. W takiej grupie terapeutycznej naloksegol należy podawać uwzględniając indywidualny stosunek korzyści do ryzyka i kontrolując pojawianie się ewentualnych symptomów ze strony OUN. Każde pojawienie się objawów odstawienia opioidów lub zaburzenie ich działania analgetycznego jest wskazaniem do terminacji leczenia naloksegolem oraz konsultacji lekarskiej.

Należy zachować szczególną ostrożność aplikując naloksegol pacjentom, którzy przyjmują metadon. W tej grupie chorych znacznie częściej obserwowano działania uboczne ze strony przewodu pokarmowego, niż u chorych nie zażywających tego leku. U nielicznych pacjentów z tej grupy zaobserwowano, że po zastosowaniu naloksegolu w dawce 25 mg pojawiły się dolegliwości bólowe takie jak w przypadku odstawienia opioidów. Do podawania naloksegolu chorym zażywającym metadon w leczeniu uzależnienia od opioidów należy podejść z rozwagą.

Podawanie dawki 25 mg naloksegolu wiąże się z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego, takich jak: poważne bóle brzucha czy biegunka. W grupie terapeutycznej z takimi skutkami ubocznymi zaleca się obniżenie dawki dobowej do 12,5 mg oraz informowanie lekarza o pojawieniu się ciężkich, uporczywych i zwiększających się objawów niepożądanych.

W okresie czasu od kilku minut do kilkunastu dni po zastosowaniu naloksegolu może pojawić się zespół objawów określanych jako zespół odstawienia opioidów. Charakteryzuje się pojawieniem się równocześnie trzech symptomów spośród wymienionych: głęboki stan zaniepokojenia lub niezadowolenia, mdłości lub nagłe wyrzuty treści pokarmowej na zewnątrz, bóle mięśni, łzawienie lub zwiększony wypływ wydzieliny z nosa, rozszerzenie źrenic lub "gęsia skórka" lub nadmierne oddawanie potu, biegunka, ziewanie, podwyższona temperatura ciała lub brak snu. W przypadku zaistnienia podejrzenia wystąpienia objawów zespołu odstawienia opioidów zaleca się terminację stosowania naloksegolu i kontakt z lekarzem.

Naloksegol nie był badany u pacjentów ze schorzeniami kardiologicznymi. Z tego względu należy zachować szczególną rozwagę aplikując ten lek pacjentom będącym pod stałą opieką kardiologa.

Nie rekomenduje się podawania naloksegolu pacjentom z ciężką niewydolnością wątroby.

Należy zachować rozwagę aplikując naloksegol chorym z bólem onkologicznym lub zaparciami, będącymi powikłaniem stosowania opioidowych leków przeciwbólowych.

Przeciwskazane jest łączenie naloksegolu z inhibitorami CYP3A4 (klarytromycyna, ketokonazol, itrakonazol, telitromycyna), z inhibitorami proteaz (rytonawir, indynawir, sakwinawir) oraz z inhibitorami naczyniowego śródbłonkowego czynnika wzrostu.

Podczas terapii naloksegolem nie należy spożywać dużych ilości soku grapefruitowego, gdyż może spowodować nasilenie działania naloksegolu i spotęgować jego działania niepożądane.

Posiłek bogatotłuszczowy zwiększa ilość i szybkość wchłaniania naloksegolu.

Naloksegol może wywierać minimalny, nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Stosowanie w trakcie kuracji naloksegolem wyciągu z dziurawca prowadzi do zmniejszenia, a nawet całkowitego braku skuteczności leku.

Wyniki badań dotyczące stosowania naloksegolu u kobiet w ciąży są znikome. Badania przeprowadzone na zwierzętach udowodniły szkodliwy wpływ leku na rozród przy zastosowaniu dawek znacznie przekraczających terapeutyczne. Istnieje potencjalne ryzyko pojawienia się u płodu objawów zespołu odstawienia opioidów, jeżeli matce podawano antagonistyę receptorów opioidowych i równocześnie leczono opioidami. Dlatego też nie rekomenduje się podawania naloksegolu u kobiet w ciąży.

Brak jest potwierdzonych badań, czy naloksegol przenika do mleka matki. Wiadomo, że większość opioidów w dawkach minimalnych przenika do mleka kobiecego. Istnieje więc potencjalne ryzyko, że naloksegol spowoduje powstanie zespołu odstawienia opioidów u karmionego piersią noworodka, którego matka przyjmuje agonistę receptorów opioidowych.

Badania przeprowadzone na szczurach potwierdzają, że naloksegol przenika do mleka samic. Z tych względów nie rekomenduje się zażywania opisywanego leku w trakcie laktacji.

Nie przeprowadzono badań na temat wpływu naloksegolu na płodność u ludzi. W badaniach na szczurach użyto dawek wielokrotnie przekraczających stężenia terapeutyczne i nie zdiagnozowano szkodliwego wpływu na ich procesy rozrodu.

Przyjęcie zbyt dużej dawki naloksegolu może manifestować się z częstszym pojawianiem się skutków ubocznych ze strony przewodu pokarmowego (spotęgowanie bólu brzucha). U chorych przyjmujących narkotyczne leki przeciwbólowe nadmierna dawka naloksegolu może spowodować odwrócenie ośrodkowego działania analgetycznego lub pojawienie się objawów zespołu odstawienia opioidów (niepokój, pobudzenie, problemy ze snem, skurcze żołądka, bóle mięśniowe, bicie serca).

Naloksegol jest czynnym obwodowo blokerem receptorów opioidowych µ w przewodzie pokarmowym. W ten sposób obniża działanie zapierające opioidów nie wpływając na ich ośrodkowe działanie przeciwbólowe.

Naloksegol szybko absorbuje się po podaniu doustnym. Stężenie maksymalne jest osiąganie w czasie krótszym niż 2 godziny. Ponowne maksimum ilości naloksegolu w osoczu u większości pacjentów obserwowane jest między 0,4 a 3 godziny od pierwszego szczytu.

Objętość dystrybucji naloksegolu wynosi 968-2140 l. W niewielkim stopniu (4,2%) wiąże się z białkami osocza.

Naloksegol  jest metabolizowany głównie przez układ enzymatyczny CYP P450 i 3A4 i podlega recyklingowi wątrobowo-jelitowemu. W badaniu bilansu masy u ludzi zidentyfikowano łącznie 6 metabolitów w osoczu, moczu i kale. Te metabolity powstały w wyniku N-dealkilacji, O-demetylacji, utleniania i częściowej utraty łańcucha PEG.Dane dotyczące metabolizmu człowieka sugerują brak głównych metabolitów. Nie określono aktywności metabolitów przy receptorze opioidowym.

Naloksegol po podaniu doustnym wydalany jest głównie z kałem (68%) oraz z moczem (16%). Biologiczny okres półtrwania leku wynosi 6-11 godzin.