Nadmanganian potasu, Kalium hypermanganicum, kalium permanganicum, kalii permanganas - Zastosowanie, działanie, opis

Nadmanganian potasu to nieorganiczny związek chemiczny będący solą potasową kwasu nadmanganowego. Wodny roztwór nadmanganianu potasu jest stosowany miejscowo jako lek odkażający do przemywania skóry, owrzodzeń, ropiejących ran oraz rąk. Roztwór stosuje się również jako lek do płukania błony śluzowej jamy ustnej i gardła.

Nadmanganian potasu stosuje się na skórę, śluzówkę jamy ustnej i dogardłowo. 

Stężenie roztworu zastosowane w leczeniu zależne od jednostki chorobowej. Roztwory o stężeniu do 1% używane są do przemywania skóry. Roztwory o stężeniu od 0,02% do 0,1% do płukania jamy ustnej i gardła.

Przygotowany roztwór powinien być zawsze świeży i zużyty bezpośrednio po przygotowaniu.

Przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na nadmanganian potasu. Substancja nie może być używana doustnie i do przemywania oczu.

Wodnych roztworów substancji czynnej nie należy stosować długotrwale oraz w dużych stężeniach. Może dojść do podrażnienia skóry i błon śluzowych.

Jeśli wystąpią objawy podrażnienia, należy zaprzestać stosowania substancji.

W czasie płukania błony śluzowej gardła i jamy ustnej, nie wolno połykać roztworu nadmanganianu potasu.

W czasie stosowania roztworów nadmanganianu potasu, nie wolno go wdychać.

Nadmanganian potasu nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Ze względu na brak danych dotyczących używania substancji w okresie ciąży, stosowanie nadmanganianu potasu w ciąży jest przeciwwskazane.

Ze względu na brak danych dotyczących przenikania substancji do mleka matki karmiącej, stosowanie nadmanganianu potasu w okresie laktacji jest przeciwwskazane.

Podanie zewnętrzne (miejscowe) na skórę: silne podrażnienie, zabarwienie skóry na brązowo.

Podanie zewnętrzne (miejscowe) na błonę śluzową jamy ustnej: nieprzyjemny smak w ustach, przebarwienie zębów i błon śluzowych, nudności, wymioty.

Wdychanie oparów substancji: może prowadzić do powstania obrzęków dróg oddechowych.

Nadmanganian potasu zastosowany na skórę lub błony śluzowe – zarówno w postaci krystalicznej jak i roztworu – o stężeniu większym od leczniczego, może powodować martwicę tkanek oraz oparzenia skóry. Po spożyciu substancji może dojść do wystąpienia: obrzęku, nudności, wymiotów, perforacji przełyku i żołądka, uszkodzenia nerek i wątroby, a także niewydolności sercowo–oddechowej.

Nadmanganian potasu to nieorganiczny związek manganu wykazujący właściwości utleniające. Mechanizm działania  związku związany jest z utlenianiem grupy –SH w enzymach i białkach strukturalnych oraz utlenianiem DNA.