Menotropina, Menotropinum - Zastosowanie, działanie, opis

Menotropina to gonadotropina menopauzalna wytwarzana w wyniku ekstrakcji hormonów z moczu kobiet w okresie przekwitania. Jest stosowana w leczeniu niepłodności u kobiet z hipogonadyzmem hipogonadotropowym oraz u których nie było pozytywnej reakcji na terapię cytrynianem klomifenu, zastosowanym w celu leczenia braku owulacji. Menotropinę stosuje się również w kontrolowanej hiperstymulacji jajników, w celu wywołania rozwoju mnogich pęcherzyków w ramach technik rozrodu wspomaganego takich jak:

• zapłodnienie pozaustrojowe i przeniesienie zarodka;
• przeniesienie gamety do jajowodu i śródcytoplazmatyczne wstrzyknięcie plemnika do komórki jajowej.

Menotropina wskazana jest również do leczenia niepłodności u mężczyzn z hipo– lub normogonadotropową niewydolnością gonad, w celu stymulacji spermatogenezy (w skojarzeniu z ludzką gonadotropiną kosmówkową).

Menotropinę stosuje się podskórnie i domięśniowo. Schematy dawkowania są identyczne.

Dawka stosowana w leczeniu zależna od jednostki chorobowej (brak owulacji, kontrolowana hiperstymulacja jajników w ramach technik wspomaganego rozrodu, niepłodność u mężczyzn).

Ustalenie jednolitego schematu dawkowania jest niemożliwe. Zależy od istniejących wskazań i odpowiedzi klinicznej pacjenta.

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na substancję oraz nowotwory przysadki mózgowej lub podwzgórza. Wśród przeciwwskazań u kobiet można wyróżnić również ciążę i laktację, nowotwory macicy, jajników i piersi, a także krwawienia o nieznanej etiologii z dróg rodnych i torbiele jajników (nie spowodowane zespołem policystycznych jajników). W przypadku mężczyzn przeciwskazaniem są rak gruczołu krokowego i nowotwory jąder.

Menotropiny nie należy stosować w sytuacjach, gdy uzyskanie pozytywnego wyniku leczenia jest mało prawdopodobne takich jak:

• wady rozwojowe narządów płciowych uniemożliwiające rozwój ciąży;
• pierwotna niewydolność jajników;
• włókniakomięśniaki macicy niepozwalające na rozwój ciąży.

Przed rozpoczęciem leczenia należy dokonać oceny niepłodności pary, w celu wykluczenia możliwych przeciwwskazań do zajścia w ciążę. Należy wykonać badania w celu sprawdzenia występowania takich jednostek chorobowych jak: hiperprolaktynemia, guzy przysadki i podwzgórza, niedobór hormonów kory nadnerczy, niedoczynność tarczycy.

Reakcja na podanie menotropiny może być różna u poszczególnych pacjentek. Do osiągnięcia celu leczenia należy jednak stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Menotropina może wywołać zespół hiperstymulacji jajników lub ich powiększenie u kobiet, u których stymulowany jest rozwój pęcherzyków. Wnikliwa kontrola rozwoju i dojrzewania pęcherzyka pozwala ograniczyć do minimum wystąpienie tego typu przypadków.

U pacjentek poddawanych terapii menotropiną, istnieje ryzyko wystąpienia ciąży mnogiej, ciąży pozamacicznej, wrodzonych wad rozwojowych płodu oraz utraty ciąży.

Istnieje małe prawdopodobieństwo, aby menotropina miała wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże nie przeprowadzono stosowanych badań.

Stosowanie menotropiny w ciąży jest przeciwwskazane. Brak danych klinicznych i badań na zwierzętach dotyczących oceny działania menotropiny w okresie ciąży.

Nie zaleca się stosowania menotropiny w okresie laktacji.

Menotropina wskazana jest do leczenia niepłodności.

Podanie podskórne i domięśniowe: reakcje nadwrażliwości, ból głowy, zawroty głowy, zaburzenia widzenia, uderzenia gorąca, zaburzenia zakrzepowo–zatorowe, ból brzucha, rozdęcie brzucha, nudności, wymioty, biegunka, trądzik, wysypka, świąd, pokrzywka, ból miednicy, torbiel jajnika, dolegliwości piersi, uczucie zmęczenia, gorączka, złe samopoczucie, zwiększenie masy ciała, reakcje w miejscu podania.

Skutki przedawkowania nie są znane, jednakże można spodziewać się wystąpienia zespołu hiperstymulacji jajników. Kliniczne objawy to ból brzucha, nudności, biegunka, powiększenie jajników i torbieli jajników. W rzadkich przypadkach dochodzi do wodobrzusza, wysięku opłucnowego i zwiększenia masy ciała.

Menotropina wykazuje aktywność folitropową i luteotropową. Folitropina (FSH) w organizmie kobiet wpływa na rozwój i dojrzewanie pęcherzyka jajnikowego oraz wydzielanie estrogenów. Lutropina (LH) natomiast powoduje owulację, a także tworzenie ciałka żółtego w jajnikach. Kontroluje również wytwarzanie progesteronu i estrogenów. W organizmie mężczyzn FSH pobudza spermatogenezę w jądrach, natomiast LH stymuluje wydzielanie androgenów, poprzez pobudzenie komórek śródmiąższowych jąder (Leydiga).

Po podaniu domięśniowym maksymalne stężenie substancji osiągane jest po 6–48 godzinach, a po podaniu podskórnym po 6–36 godzinach. 

Menotropina wydalana jest głównie z moczem.