Laronidaza, Laronidasum - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o laronidazie

Rok wprowadzenia na rynek
2003
Substancje aktywne
laronidaza
Postacie laronidazy
koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji
Specjalności medyczne
Choroby wewnętrzne
Rys historyczny laronidazy

Laronidaza jest enzymem, tj. rekombinowaną ludzką alfa - L - iduronidazą. Wytwarzana jest za pomocą metody rekombinacji DNA w linii komórek jajników chomika chińskiego. Masa tej glikoproteiny wynosi około 83 kD. Ważnym aspektem jest to, że sekwencja zarówno nukleotydów kodujących, jak i sekwencja aminokwasów w tej laboratoryjnie wytwarzanej laronidazie, jest taka sama, jak postać polimorficzna ludzkiej α-L-iduronidazy. Substancja ta została najpierw wprowadzona na amerykański rynek farmaceutyczny w kwietniu w 2003 roku, a już w czerwcu 2003 roku lek był dostępny na na terenie krajów należących do Unii Europejskiej. Obecnie w Polsce leczonych jest laronidazą 16 osób z MPS typ I,a ten typ leczenia nazywany jest enzymatyczną terapią zastępczą.

Wzór sumaryczny laronidazy

C3160H4848N898O881S12

Spis treści

Wskazania do stosowania laronidazy

Laronidaza jest wskazana jako preparat substytucyjny, długotrwale podawany osobom z potwierdzoną klinicznie mukopolisacharydozą typu I (MPS I), w celu łagodzenia objawów nieneurologicznych spowodowanych chorobą. Mukopolisacharydoza jest jednostką chorobową, która cechuje się niedoborem α-L-iduronidazy, odpowiedzialnej za rozkład mukopolisacharydów, co w konsekwencji prowadzi do gromadzenia się ich w organizmie, aż do niewydolności wielonarządowej.

Dawkowanie laronidazy

Laronidazę zaleca się dawkować raz w tygodniu we wlewie dożylnym. Zalecana dawka to 100 j.m./kg mc. Całkowitą objętość sporządzonego z 0,9% roztworu do injekcji chlorku sodu  oraz preparatu z laronidazą, leku należy podać przed upływem 4 godzin, dostosowując odpowiednio prędkość przepływu.

Przeciwskazania do stosowania laronidazy

Głównym przeciwwskazaniem do podania laronidazy jest nadwrażliwość na substancję czynną, objawiającą się np. reakcją anafilaktyczną.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania laronidazy

W trakcie trwania terapii przy udziale laronidazy mogą pojawić się reakcje związane z infuzją ( z ang. IAR – Infusion Associated Reactions), czyli ogół reakcji niepożądanych, które występują podczas trwania wlewu oraz reakcje pojawiające się pod koniec dnia, w którym przeprowadzono infuzję. Pacjenci, którzy leczeni są laronidazą, są ściśle monitorowani pod kątem immunologicznym, tj. oznaczane jest miano przeciwciał, ze względu na możliwość pojawienia się ryzyka reakcji immunologicznych. Jak donoszą badania kliniczne III fazy, większość pacjentów, po około trzech miesiącach od rozpoczęcia leczenia, wytwarza przeciwciała klasy IgG przeciwko laronidazie. Należy zachować szczególna ostrożność podczas podawania laronidazy pacjentom, u których pojawiły się te przeciwciała oraz u tych, u których wystąpiły objawy IAR, podając leki przeciwhistaminowe lub leki przeciwgorączkowe oraz zmniejszając szybkość przepływu. 

Przed podaniem leku należy dokładnie i wnikliwie ocenić stan zdrowia pacjenta. Z praktyki klinicznej wynika, że u osób z chorobami współistniejącymi ryzyko wystąpienia działań niepożądanych związanych z infuzją, jest większe. 

U pacjentów, którzy przebyli ciężkie choroby górnych dróg oddechowych przed podaniem laronidazy, częściej odnotowuje się ciężkie objawy związane z infuzją. Ta grupa pacjentów należy szczególnie uważać podczas podawania leku, dlatego są oni stale kontrolowani w warunkach klinicznych, na sali z zestawem do nagłej resuscytacji krążeniowo – oddechowej.

Przeciwwskazania laronidazy do łączenia z innymi substancjami czynnymi

Ze względu na znajomość metabolizmu laronidazy, nie przeprowadzono badań klinicznych dotyczących interakcji tej substancji z innymi produktami leczniczymi, ponieważ mało prawdopodobne jest wchodzenie w interakcję przy współudziale cytochromu P-450.

Interakcje laronidazy z innymi substancjami czynnymi

Nie należy stosować równocześnie loranidazy z chlorochiną, ze względu na ryzyko zaburzeń w wychwycie loranidazy węwnątrz komórek organizmu.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Chlorochina (Chloroquine) substancje przeciwpierwotniakowe

Wpływ laronidazy na prowadzenie pojazdów

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu laronidazy na prowadzenie pojazdów mechanicznych oraz obsługę maszyn tego typu.

Wpływ laronidazy na ciążę

Laronidazy nie należy stosować w czasie ciąży, ponieważ nie ma wystarczającej ilości badań obejmujących populację kobiet w ciąży, które wskazywałyby na słuszność lub zakazywałyby terapii tą substancją.  Dotychczasowe badania na zwierzętach donoszą, że laronidaza nie wpływa negatywnie bezpośrednio lub pośrednio  na przebieg ciąży, poród oraz na dziecko w okresie płodowym i okresie rozwojowym po narodzinach. W przypadku konieczności podania, należy rozważyć korzyści dla matki płynące z terapii tą substancją, nad potencjalnym zagrożeniem dla dziecka.

Wpływ laronidazy na laktację

Brak badań dotyczących wpływu laronidazy wydalanej z mlekiem kobiecym na noworodki, sugeruje zaprzestanie karmienia piersią w czasie prowadzenia terapii tą substancją. Istnieje domniemanie, że laronidaza wydzielana jest z mlekiem matki.

Wpływ laronidazy na płodność

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu laronidazy na płodność.

Inne możliwe skutki uboczne

Zdecydowana większość przypadków występowania działań niepożądanych  podczas terapii laronidazy, związana jest z reakcją na infuzję. Najczęstszymi skutkami ubocznymi zgłaszanymi podczas enzymatycznej terapii zastępczej są: wysypka, ból głowy, ból brzucha, nudności, gorączka, bóle stawów, kończyn oraz grzbietu, częstoskurcz, zwiększenie ciśnienia tętniczego, dreszcze, nagłe zaczerwienienie skóry, zmniejszenie wysycenia hemoglobiny krwi tętniczej tlenem (spadek saturacij). Na początku, po wprowadzeniu laronidazy na rynek farmaceutyczny,  odnotowywano ciężkie przypadki działań niepożądanych związanych z infuzją, jak np.: niedotlenienie narządów i tkanek, dreszcze i rumień, wystąpienie sinicy, przyspieszony oddech, gorączka i wymioty.  Z biegiem czasu ilość zgłaszanych tego typu reakcji spadła. 

Objawy przedawkowania laronidazy

Dotychczas nie zgłoszono żadnego przypadku przedawkowania laronidazy.

Mechanizm działania laronidazy

Enzymatyczna terapia zastępcza laronidazą polega na podawaniu enzymu, którego w organizmie jest zbyt mało, by odnowić aktywność enzymatyczną, zhydrolizować nagromadzone mukopolisacharydy (glikozoaminoglikany) oraz zapobiec ich dalszej kumulacji w narządach wewnętrznych. Po podaniu dożylnym, enzym jest transportowany, przy udziale receptorów mannozo-6-fosforanowych, do lizosomów.

Dystrybucja laronidazy

Po podaniu dożylnym, laronidaza jest transportowana i pobierana przez komórki, przy udziale receptorów mannozo-6-fosforanowych,  do lizosomów.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

logo Telemedi

Usługę zdalnej konsultacji z lekarzem świadczy Telemedi.
Regulamin świadczenia usługi dostępny jest tutaj.