Klarytromycyna, Clarithromycinum - Zastosowanie, działanie, opis

Klarytromycyna jest antybiotykiem makrolidowym o działaniu przeciwbakteryjnym. Substancja czynna znalazła zastosowanie w leczeniu infekcji spowodowanych przez bakterie na nią podatne.
Antybiotyk jest najczęściej wykorzystywany w terapii:

• infekcje górnych i dolnych dróg oddechowych;
• ostry stan zapalny ucha środkowego;
• zakażenia skóry i tkanki podskórnej;
• infekcje wywołane przez bakterie z rodzaju Mycobacterium.

Lek jest również wykorzystywany pomocniczo u pacjentów z AIDS oraz w terapii skojarzonej z innymi lekami w leczeniu Helicobacter pylori.

Dawkowanie klarytromycyny jest zależne od masy ciała i wieku pacjenta, a także od chorób współistniejących i stanu organizmu.

W terapii zakażeń układu oddechowego zazwyczaj zalecana dawka dobowa wynosi 500 mg substancji czynnej. W przypadku występowania cięższych zakażeń istnieje możliwość zwiększenia dawki do 1 g klarytromycyny na dobę. Leczenie klarytromycyną trwa zazwyczaj od pięciu do czternastu dni. 

Klarytromycyna jest również wykorzystywana podczas eradykacji Helicobacter pylori. Schemat dawkowania uwzględnia stosowanie od 500 mg do 1500 mg antybiotyku. Terapia trwa zazwyczaj od siedmiu do czternastu dni.

Antybiotyk jest w niektórych przypadkach podawany dożylnie. Dawka dobowa klarytromycyny wynosi wtedy 1 g. Czas infuzji nie powinien być krótszy niż 60 minut. 

Klarytromycyna może być stosowana u dzieci poniżej 12 roku życia. Dzięki  obecności na rynku postaci granulatu do sporządzenia zawiesiny doustnej istnieje możliwość łatwego dostosowania dawki do dziecka. Dawka klarytromycyny jest zależna od masy ciała, na kilogram masy ciała należy stosować 7.5 mg substancji czynnej.  Antybiotykoterpia trwa maksymalnie dziesięć dni. 

Schemat dawkowania powinien zostać dostosowany w przypadku współistniejących schorzeń nerek, a terapia w tym wypadku nie powinna przekraczać 14 dni. 

Przeciwwskazane jest przyjmowanie klarytromycyny w przypadku występowania nadwrażliwości na tę substancję czynną lub inne antybiotyki z grupy makrolidów. Ograniczeniem w stosowaniu antybiotyku jest również:

• wydłużenie odstępu QT lub arytmia (zaburzenia rytmu serca), które występowały w przeszłości;
• zmniejszone stężenie potasu w osoczu;
• niewydolność nerek;
• niewydolność wątroby.

Podczas stosowania klarytromycyny u osób z niewydolnością nerek oraz schorzeniami wątroby należy zachować szczególną ostrożność. Substancja czynna może być odpowiedzialna za wywołanie uszkodzeń wątroby objawiających się żółtaczką, zabarwieniem moczu lub bólami brzucha. 

Podczas terapii z wykorzystaniem klarytromycyny może pojawić się biegunka. Problemy jelitowe trwające kilka dni o ciężkim przebiegu mogą być objawem wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelita. Jest to choroba, która może wystąpić podczas stosowania wielu antybiotyków, a jej przyczyną są enterotoksyny produkowane przez Clostridium difficile. Długotrwałe stosowanie klarytromycyny może spowodować osłabienie naturalnej mikroflory jelita co jest przyczyną nadmiernego występowania Clostridium difficile. Enterotoksyny produkowane przez Clostridium są przyczyną zwiększenia ciężkości przebiegu choroby, a także wzrostu umieralności pacjentów. 

Decyzja o wykorzystaniu klarytomycyny w terapii kobiety ciężarnej może zostać jedynie przez lekarza po rozważeniu stosunku korzyści odniesionej z terapii przez matkę a ryzyka wystąpienia toksycznego wpływu dla dziecka.

Istnieje ryzyko zaostrzenia działań niepożądanych podczas przyjmowania klarytromycyny z niektórymi lekami. Należy zachować czujność podczas jednoczesnego stosowania:

• pochodnych benzodiazepiny : midazolamu oraz triazolamu;
• kolchicyny (ryzyko toksycznego wpływu na nerki);
• antybiotyków z grupy aminoglikozydów (zwiększone ryzyko uszkodzeń słuchu);
• leków hipolipemizujących z grupy statyn (zwiększone ryzyko rozwoju miopatii oraz uszkodzeń mięśni);
• substancje lecznicze powodujące wydłużenie odstępu QT (ryzyko rozwoju zaburzeń rytmu serca);
• doustne leki przeciwcukrzycowe (możliwość wystąpienia spadku stężenia glukozy w osoczu);
• doustne leki przeciwzakrzepowe (ryzyko krwawień) – w tym przypadku zalecana jest dodatkowa kontrola współczynnika INR.

W związku z ryzykiem wydłużenia odstępu QT, pacjenci z niektórymi schorzeniami układu sercowo–naczyniowego powinni zachować szczególną ostrożność podczas terapii klarytromycyną. Do chorób zwiększających ryzyko pojawienia się arytmii (zaburzeń rytmu serca) należą:

• wrodzone lub nabyte wydłużenie odstępu QT u pacjenta:
• ciężka niewydolność mięśnia sercowego;
• choroba niedokrwienna serca;
• zaburzenia stężenia elektrolitów (niedobór jonów potasowych i magnezowych);
• spowolnienie akcji serca.

Klarytromycyny nie należy łączyć z terfenadyną, cyzaprydem, astemizolem i pimozydem (podwójne ryzyko wydłużenia odstępu QT).

Podczas terapii z wykorzystaniem klarytromycyny należy pamiętać o ryzyku pojawienia się szczepów bakteryjnych i grzybów niewrażliwych na leczenie standardowymi antybiotykami (rozwój oporności). Przed zastosowaniem klarytromycyny w leczeniu stanów zapalnych płuc i infekcji tkanek miękkich oraz skóry zalecane jest wykonanie antybiogramu (badanie podatności określonego szczepu na leczenie). 

W niektórych przypadkach klarytomycyna może spowodować wystąpienie ciężkich reakcji alergicznych takich jak: zespół Stevensa-Johnsona, zespół Lyella, ostra uogólniona osutka krostkowa i wysypka polekowa z eozynofilią. W przypadku pojawienia się objawów związanych z wymienionymi schorzeniami należy przerwać stosowanie antybiotyku i wdrożyć prawidłową terapię. 

Klarytromycyny nie należy stosować w trakcie leczenia innymi substancjami, które mogą wywoływać wydłużenie odstępu QT. Do takich substancji należy terfenadyna, pimozyd, astemizol, cyzapryd. Podczas terapii łączonej tymi substancjami leczniczym istnieje również ryzyko wystąpienia przyspieszenia rytmu serca i komorowych zaburzeń rytmu serca.

Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i ergotaminy lub dihydroergotaminy może spowodować wystąpienie objawów zatrucia sporyszem.

Klarytromycyny nie należy stosować w trakcie przyjmowania midazolamu, tikagreloru, ranlozyny oraz kolchicyny.

Ze względu na zwiększone ryzyko pojawienia się rabdomiolizy oraz miopatii, przeciwwskazane jest równoczesne stosowanie klarytromycyny oraz leków hipolipemizujących (obniżających poziom cholesterolu) z grupy statyn.

Ryzyko nasilenia działania substancji czynnej przez klarytromycynę. Możliwość pojawienia się spadków ciśnienia tętniczego.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Alfuzosyna (Alfuzosin)	antagoniści receptorów alfa-1 adrenergicznych
Amlodypina (Amlodipine)	leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Diltiazem (Diltiazem)	leki blokujące kanały wapniowe - działające na mięsień sercowy
Felodypina (Felodipine)	leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Losartan (Losartan)	ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II
Nitrendypina (Nitrendipine)	leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne

Zwiększenie siły działania almotryptanu i eletryptanu, ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Almotryptan (Almotriptan)	tryptany - selektywni agoniści receptora serotoninowego 5-HT1
Eletryptan (Eletriptan)	tryptany - selektywni agoniści receptora serotoninowego 5-HT1

Zwiększenie siły działania substancji czynnych wywołane przez klarytromycynę, ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Amantadyna (Amantadine)	antagoniści receptora NMDA
Amiodaron (Amiodarone)	leki przeciwarytmiczne - klasa III
Amisulpryd (Amisulpride)	neuroleptyki atypowe
Amitryptylina (Amitriptyline)	TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Apomorfina (Apomorphine)	agoniści receptorów dopaminowych
Asenapina (Asenapine)	neuroleptyki atypowe
Bilastyna (Bilastine)	antagoniści receptorów histaminowych H1 bez działania ośrodkowego
Chlorochina (Chloroquine)	substancje przeciwpierwotniakowe
Chlorpromazyna (Chlorpromazine)	neuroleptyki klasyczne - pochodne fenotiazyny
Cilostazol (Cilostazol)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek
Cyzapryd (Cisapride)	substancje hamujące perystaltykę jelit o zróżnicowanym mechanizmie działania
Degareliks (Degarelix)	inne leki przeciwnowotworowe
Digoksyna (Digoxin)	glikozydy nasercowe
Doksepina (Doxepin)	TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Dronedaron (Dronedarone)	leki przeciwarytmiczne - klasa III
Enzalutamid (Enzalutamide)	inne leki przeciwnowotworowe
Fluoksetyna (Fluoxetine)	SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Formoterol (Formoterol)	agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych
Furosemid (Furosemide)	leki moczopędne, diuretyk - pętlowe
Idarubicyna (Idarubicin)	antybiotyki cytostatyczne
Indakaterol (Indacaterol)	agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych
Itrakonazol (Itraconazole)	przeciwgrzybicze pochodne triazolu
Iwabradyna (Ivabradine)	inne leki nasercowe
Kabozantynib (Cabozantinib)	inhibitory kinazy białkowej
Klomipramina (Clomipramine)	TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Kryzotynib (Crizotinib)	inhibitory kinazy białkowej
Lenwatynib (Lenvatinib)	inne leki przeciwnowotworowe
Loperamid (Loperamide)	leki przeciwbiegunkowe
Moksyfloksacyna (Moxifloxacin)	fluorochinolony
Norfloksacyna (Norfloxacin)	fluorochinolony
Oktreotyd (Octreotide)	somatostatyny i analogi
Olodaterol (Olodaterol)	agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych
Opipramol (Opipramol)	TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Panobinostat (Panobinostat)	inne leki przeciwnowotworowe
Piperachina (Piperaquine)	substancje przeciwmalaryczne o zróżnicowanym mechanizmie działania
Ranolazyna (Ranolazine)	inne leki nasercowe
Sertindol (Sertindole)	neuroleptyki atypowe
Solifenacyna (Solifenacin)	leki stosowane w częstomoczu i w nietrzymaniu moczu
Sotalol (Sotalol)	antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Kotrimoksazol (Sulfametoksazol+Trimetoprim) (Co-trimoxazole (sulfamethoxazole+trimethoprim))	sulfonamidy i trimetoprim
Takrolimus (Tacrolimus)	inhibitory kalcyneuryny
Tamoksyfen (Tamoxifen)	SERM - selektywne modulatory receptora estrogenowego
Tetrabenazyna (Tetrabenazine)	leki hamujące wytwarzanie noradrenaliny
Wandetanib (Vandetanib)	inhibitory kinazy białkowej
Wemurafenib (Vemurafenib)	inhibitory kinazy białkowej
Węglan litu (Lithium carbonate)	neuroleptyki atypowe
Enkorafenib (Encorafenib)	inhibitory kinazy białkowej
Hydroksychlorochina (Hydroxychloroquine)	substancje przeciwmalaryczne o zróżnicowanym mechanizmie działania
Rybocyklib (Ribociclib)	inhibitory kinazy białkowej
Haloperidol (Haloperidol)	neuroleptyki klasyczne - pochodne butyrofenonu

Zwiększenie siły działania przeciwzakrzepowego, możliwość wystąpienia krwawień.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Acenokumarol (Acenocoumarol)	leki przeciwzakrzepowe - antagoniści witaminy K
Apiksaban (Apixaban)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory czynnika Xa
Dabigatran (Dabigatran)	leki przeciwzakrzepowe-inhibitory trombiny
Heparyna (Heparin)	leki przeciwzakrzepowe - heparyna, heparynoidy i pochodne
Klopidogrel (Clopidogrel)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek
Tikagrelor (Ticagrelor)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek
Worapaksar (Vorapaksar)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek

Zwiększenie siły działania substancji czynnej, ryzyko wystąpienia bólu i zawrotów głowy, zmęczenia, senności, zaburzeń zachowania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Awanafil (Avanafil)	inhibitory fosfodieasterazy V - PDE5
Buspiron (Buspirone)	leki przeciwlękowe wpływające na przekaźnictwo serotoninergiczne
Cyproteron (Cyproterone acetate)	inne leki hormonalne
Dienogest (Dienogest)	progestageny
Feksofenadyna (Fexofenadine)	antagoniści receptorów histaminowych H1 bez działania ośrodkowego
Fentanyl (Fentanyl)	agoniści receptora opioidowego
Lewometadon (Levomethadone)	agoniści receptora opioidowego
Metadon (Methadone)	agoniści receptora opioidowego
Perampanel (Perampanel)	inne leki przeciwpadaczkowe
Rupatadyna (Rupatadine)	antagoniści receptorów histaminowych H1 bez działania ośrodkowego
Tramadol	agoniści receptora opioidowego
Biktegrawir (Bictegravir)	inne substancje przeciwwirusowe działające bezpośrednio na wirusy

Zwiększenie siły działania substancji czynnej wywołane przez klarytromycynę. Wzrost ryzyka pojawienia się działań niepożądanych.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Cerytynib (Ceritinib)	inhibitory kinazy białkowej
Eplerenon (Eplerenone)	leki moczopędne, diuretyki - oszczędzające potas - antagoniści aldosteronu
Ewerolimus (Everolimus)	inhibitory kinazy białkowej
Guanfacyna (Guanfacine)	agoniści receptorów alfa-2 adrenergicznych
Ketokonazol (Ketoconazole)	przeciwgrzybicze pochodne imidazolu
Klonazepam (Clonazepam)	leki przeciwpadaczkowe - analogi GABA
Lerkanidypina (Lercanidipine)	leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Lomitapid (Lomitapide)	inne substancje zmniejszające stężenie cholesterolu i trójglicerydów we krwi o zróżnicowanym mechanizmie działania
Medroksyprogesteron (Medroxyprogesterone)	progestageny
Olaparyb (Olaparib)	inne leki przeciwnowotworowe
Palbocyklib (Palbociclib)	inhibitory kinazy białkowej
Symeprewir (Simeprevir)	substancje przeciwwirusowe stosowane w HCV
Trabektedyna (Trabectedin)	inne cytostatyki pochodzenia naturalnego
Tofacytynib (Tofacitinib)	selektywne leki immunosupresyjne

Nasilenie działania statyn, ryzyko wystąpienia rabdomiolizy i miopatii (uszkodzeń mięśni).

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Atorwastatyna (Atorvastatin)	statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Lowastatyna (Lovastatin (monacolin k, mevinolin))	statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Pitawastatyna (Pitavastatin)	statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Prawastatyna (Pravastatin)	statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Rosuwastatyna (Rosuvastatin)	statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA
Simwastatyna (Simvastatin)	statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA

Zwiększenie siły działania kabergoliny. Ryzyko skurczu naczyń i niedokrwienia mózgu, serca i innych organów.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Dihydroergokrystyna (Dihydroergocristine)	alkaloidy sporyszu
Dihydroergotamina (Dihydroergotamine)	inne substancje przeciwmigrenowe
Ergotamina (Ergotamine)	alkaloidy sporyszu
Kabergolina (Cabergoline)	agoniści receptorów dopaminowych

Ryzyko nasilenia działań niepożądanych klarytromycyny.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Atazanawir (Atazanavir)	inne substancje przeciwwirusowe działające bezpośrednio na wirusy
Darunawir (Darunavir)	inhibitory proteazy HIV

Pojawienie się toksycznego działania kolchicyny.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Kolchicyna (Colchicine)	substancje niewpływające na metabolizm kwasu moczowego (przeciw dnie moczanowej)

Ryzyko upośledzenia czynności wątroby, możliwość wystąpienia zaburzeń rytmu serca.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Tyzanidyna (Tizanidine)	agoniści receptorów alfa-2 adrenergicznych

Ryzyko zmniejszenia siły działania doustnych leków antykoncepcyjnych.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Etynyloestradiol (Ethinylestradiol)	estrogeny naturalne i syntetyczne
Lewonorgestrel (Levonorgestrel)	progestageny
Progesteron (Progesterone)	progesteron i gestageny

Zwiększenie aktywności metabolitu klarytromycyny, ryzyko osłabienia działania samej klarytromycyny. Możliwość zmniejszenia siły działania wobec niektórych drobnoustrojów.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Etrawiryna (Etravirine)	nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy

Ryzyko nasilenia działania substancji czynnej spowodowane zahamowaniem aktywności cytochromu CYP3A.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Alprazolam (Alprazolam)	BZD - benzodiazepiny
Cyklosporyna (Cyclosporine)	inhibitory kalcyneuryny
Estazolam (Estazolam)	BZD - benzodiazepiny
Kwetiapina (Quetiapine)	neuroleptyki atypowe
Omeprazol (Omeprazole)	IPP - inhibitory pompy protonowej
Sildenafil (Sildenafil)	inhibitory fosfodieasterazy V - PDE5
Takrolimus (Tacrolimus)	inhibitory kalcyneuryny
Winblastyna (Vinblastine)	alkaloidy barwinka (Vinca) i analogi

Ryzyko wystąpienia spadku stężenia glukozy we krwi.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Eksenatyd (Exenatide)	analogi glukagonopodobnego peptydu-1 GLP-1
Glipizyd (Glipizide)	doustne leki przeciwcukrzycowe - pochodne sulfonylomocznika
Liksysenatyd (Lixisenatide)	analogi glukagonopodobnego peptydu-1 GLP-1
Nateglinid (Nateglinide)	doustne leki przeciwcukrzycowe - INNE
Repaglinid (Repaglinide)	doustne leki przeciwcukrzycowe - glinidy

Możliwość spadku stężenia zydowudyny, osłabienie efektu terapii.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Zydowudyna (Azydotymidyna, AZT) (Zidovudine)	nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy

Możliwość upośledzenia pracy wątroby.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Agomelatyna (Agomelatine)	substancje przeciwdepresyjne o innym mechanizmie działania
Metotreksat (Methotrexate)	antymetaboilty kwasu foliowego (inhibitory reduktazy kwasu dihydrofoliowego)

Przyjęcie substancji leczniczej razem z pokarmem może nieznacznie opóźnić wchłanianie klarytromycyny, jednak nie wpływa na całkowity stopień wchłaniania antybiotyku.

Klarytromycyna może wywoływać u niektórych pacjentów lekkie zawroty głowy oraz dezorientację, co może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę maszyn.

Podczas stosowania klarytromycyny nie należy spożywać cytrusów oraz zachować odstęp pomiędzy antybiotykiem a sokiem grejpfrutowym.

Wyciągi z dziurawca mogą nasilać działanie klarytromycyny poprzez zmniejszenie jej metabolizmu. 

Na podstawie badań przeprowadzonych na zwierzętach nie należy stosować klarytromycyny podczas ciąży. Nie można wykluczyć toksycznego wpływu substancji czynnej na rozwój płodu.
Terapia z wykorzystaniem klarytromycyny w trakcie ciąży może zostać przeprowadzona wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarskim w razie wyraźnej konieczności.

Bezpieczeństwo terapii klarytromycyną w trakcie karmienia piersią nie zostało potwierdzone. Substancja czynna w niewielkich ilościach przenika do mleka matki. Antybiotyk w dawkach pediatrycznych jest stosowany u dzieci w postaci zawiesiny. Stosowanie klarytromycyny podczas karmienia piersią jest dopuszczalne pod nadzorem lekarskim. W niektórych przypadkach lek może wywołać u noworodka dolegliwości żołądkowo–jelitowe oraz senność.

Klarytomycyna po podaniu dożylnym może spowodować wystąpienie różnych działań niepożądanych. Należą do nich:

• bardzo częsty stan zapalny żyły w miejscu wstrzyknięcia roztworu;
• częsty ból w miejscu podania;
• niezbyt częste: uczucie zmęczenia, dreszcze, gorączka, rozbicie, ból w klatce piersiowej. 

Podczas przyjęcia zbyt dużej ilości substancji leczniczej istnieje ryzyko pojawienia się zaburzeń ze strony układu pokarmowego. Odnotowano przypadek wystąpienia spadku stężenia potasu we krwi, niedotlenienia, zaburzeń psychicznych i paranoidalnych w wyniku przedawkowania klarytromycyny.

Klarytromycyna wykazuje działanie bakteriobójcze i bakteriostatyczne. Mechanizm działania klarytromycyny wykorzystuje zdolność przyłączenia się cząsteczki antybiotyku do podjednostki 50S rybosomu bakteryjnego. Efektem tego jest zaburzenie procesu translacji i produkcja nieprawidłowych białek niezbędnych do funkcjonowania komórki bakteryjnej. Za działanie przeciwbakteryjne antybiotyku odpowiada częściowo również jego aktywny farmakologicznie metabolit 14-OH-klarytromycyna.

Antybiotyk wykazuje aktywność wobec bakterii Gram-dodatnich takich jak:

• Streptococcus pneumoniae;
• Streptococcus pyogenes;
• Listeria monocytogenes.

Potwierdzono działanie hamujące rozwój wobec innych drobnoustrojów, do których należą: Chlamydia pneumoniae, Mycoplasma pneumoniae, Helicobacter pylori oraz bakterii z rodzaju Mycobacterium.

Klarytromycyna działa również przeciwbakteryjnie wobec tlenowych bakterii Gram-ujemnych:

• Haemophilus parainfluenzae;
• Moraxella catarrhalis;
• Neisseria gonorrhoeae;
• Legionella pneumophila;
• Haemophilus influenzae.

W niektórych przypadkach odnotowano możliwość nabycia oporności na klarytromycynę przez bakterię z rodzaju Staphylococcus i Streptococcus. Mechanizm oporności polega na:

• wytworzeniu zdolności pozbycia się cząsteczki klarytromycyny z komórki bakteryjnej z udziałem aktywnego transportu;
• modyfikacja (metylacja) miejsca wiązania cząsteczki antybiotyku na powierzchni rybosomu bakteryjnego.

Istnieje ryzyko rozwoju oporności krzyżowej między makroildami (klarytromycyna) oraz linkozamidami (linkomycyna i klindamycyna).

Substancja czynna jest dobrze wchłaniana z przewodu pokarmowego. Pokarm może w niewielkim stopniu wydłużać proces wchłaniania antybiotyku, ale nie ma to znaczenia klinicznego. Biodostępność preparatu po podaniu doustnym wynosi około 50%.

Klarytromycyna łączy się z białkami osocza na poziomie około 70%. Klarytromycyna osiąga wysokie stężenia w tkankach organizmu, przewyższając kilkakrotnie stężenia występujące w osoczu. Maksymalne stężenie w osoczu występuję około 3 godzin po podaniu.

Okres półtrwania klarytromycyny wynosi od trzech do czterech godzin, zależnie od cech osobniczych. Substancja czynna ulega metabolizmowi w wątrobie, w wyniku czego powstaje kilka nieaktywnych farmakologicznie metabolitów oraz 14–hydroksyklarytromycyna, której aktywność przeciwbakteryjna znajduje się na poziomie klarytromycyny. 

Antybiotyk jest wydalany z kałem i moczem. Od 20% do 36% (w zależności od dawki klarytromycyny) jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. Około 15% pozostałości dawki w moczu stanowi 14–hydroksyklarytromycyna. Pozostała część leku jest wydalana z kałem, częściowo w postaci niezmienionej.