Karbidopa, Carbidopum - Zastosowanie, działanie, opis

Karbidopę stosuje się w połączeniu z lewodopą (w stosunku 1:10, 1:4)  w leczeniu choroby Parkinsona. Połączenie karbidopy z lewodopą pozwala na zmniejszenie wielkości dawki leczniczej lewodopy oraz zmniejsza ilość działań niepożądanych (podciśnienie ortostatyczne, nudności).

Dawka karbidopy przy której obwodowa dopa-dekarboksylaza ulega wysyceniu wynosi 70-100 mg na dobę.

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od indywidualnych potrzeb pacjenta, reakcji klinicznej, wieku, oraz chorób towarzyszących (zaburzona praca nerek, niewydolność wątroby).

Leczenie rozpoczyna się od podania pacjentowi mniejszej dawki, która zaleca się zwiększać co drugi dzień aż do osiągnięcia oczekiwanego efektu terapeutycznego.

Maksymalne dawka dobowa karbidopy wynosi 3 mg/kg masy ciała.

Karbidopa w połączeniu z lewodopą występuje w postaci tabletek, tabletek o przedłużonym uwalnianiu oraz w postaci żelu dojelitowego. Tabletek o przedłużonym uwalnianiu nie należy dzielić, przegryzać ani żuć. Należy je połknąć w całości.

Połączenie karbidopy z lewodopą w postaci żelu dojelitowego podaje się w sposób ciągły. Lek podaje się za pomocą pompy bezpośrednio do dwunastnicy lub przez cewnik do górnej części jelita czczego. Dawka całkowita leku w postaci żelu dojelitowego składa się 3 dopasowanych indywidualnie dawek: porannej, podtrzymującej oraz dodatkowej.

Przeciwwskazaniem do stosowania karbidopy jest nadwrażliwość na substancję czynną, Nie należy stosować preparatów zawierających karbidopę u pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby, nadczynnością tarczycy, guzem chromochłonnym, w ciężkich chorobach sercowo-naczyniowych oraz u osób z zespołem Cushinga.

Przed przystąpieniem do leczenia preparatami zawierającymi karbidopę, należy poinformować pacjentów oraz ich opiekunów o możliwości wystąpienia behawioralnych objawów zaburzenia kontroli impulsów np. kompulsywnego objadania się, patologicznej skłonności do hazardu, nadmiernej aktywności seksualnej, zwiększenia libido, kompulsywne robienie zakupów oraz wydawania pieniędzy.

Leczenie preparatami zawierającymi karbidopę może powodować wystąpienie nagłej senności oraz nagłego zasypiania podczas wykonywania codziennych czynności. Przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować o tym fakcie pacjentów.

Należy zachować szczególną ostrożność podając preparaty zawierające karbidopę pacjentom, którzy uprzednio byli leczeni samą lewodopą. Karbidopa powoduje zwiększenie ilości docierającej do mózgu lewodopy przez co konieczne jest dostosowanie odpowiedniej dawki leku.

Preparaty zawierające karbidopę mogą powodować wystąpienie mimowolnych ruchów oraz zaburzeń psychicznych. Dzieje się tak na skutek zwiększenia ilości dopaminy w mózgu. Należy uważnie obserwować pacjentów oraz indywidualnie dostosować dawkę leku.

Podczas stosowania preparatów zawierających karbidopę istnieje ryzyko wystąpienia stanów depresyjnych z myślami samobójczymi. Należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia pacjentów z występującą obecnie lub w przeszłości psychozą.

Pacjentów u których stwierdzono ciężkie choroby układu sercowo-naczyniowego oraz oddechowego, pacjentów z astmą oskrzelową, chorobami wątroby i nerek, chorobą wrzodową czy z zaburzeniami układu wewnątrzwydzielniczego należy szczególnie obserwować oraz ostrożnie podawać preparaty zawierające karbidopę.

Podczas początkowego dostosowywania dawki leku, szczególnie u pacjentów po przebytym zawale mięśnia sercowego,  z zaburzeniami rytmu serca pochodzenia komorowego lub przedsionkowego, należy regularnie monitorować czynność serca.

Należy stale monitorować ciśnienie wewnątrzgałkowe u pacjentów chorujących na jaskrę.

Nie zaleca się drastycznego zmniejszenia dawki leku, lub nagłego odstawienia preparatów zawierających karbidopę ze względu na ryzyko wystąpienia objawów podobnych do złośliwego zespołu neuroleptycznego (sztywność mięśni, wzrost temperatury ciała, zaburzenia psychiczne oraz zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej w surowicy krwi.

Podczas długotrwałego leczenia preparatami zawierającymi karbidopę zaleca się regularnie badać czynność wątroby, nerek, układu krwiotwórczego oraz sercowo-naczyniowego.

Udowodniono, że pacjenci chorujący na Parkinsona mają większe ryzyko rozwoju czerniaka. Podczas stosowania preparatów zawierających karbidopę zaleca się systematycznie kontrolować stan skóry u dermatologa.

Nie zaleca się podawania preparatów z karbidopą dzieciom do 18 roku życia ze względu na brak danych dotyczących skuteczności oraz bezpieczeństwa stosowania.

Nie należy stosować preparatów zawierających karbidopę równocześnie z nieselektywnymi inhibitorami MAO oraz z selektywnymi inhibitorami MAO typu A. Leczenie karbidopą można rozpocząć nie szybciej niż 2 tyg po odstawieniu tych inhibitorów przez pacjenta.

Dieta bogatobiałkowa może zaburzać wchłanianie leków zawierających lewodopę ze względu na konkurencyjne działanie niektórych aminokwasów.

Nie zaleca się stosowania preparatów zawierających karbidopę podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych oraz obsługiwania maszyn. Po spożyciu leku zawierającego karbidopę może wystąpić senność.

Podczas stosowania preparatów zawierających karbidopę w połączeniu z lewodopą może dochodzić do zmian w niektórych wynikach badań laboratoryjnych. Zwiększeniu ulega stężenie mocznika oraz bilirubiny we krwi. Zwiększyć się może aktywność LDH oraz aminotransferaz AspAT i AlAT a także fosfatazy zasadowej. Wartość hematokrytu oraz stężenie hemoglobiny może ulec zmniejszeniu. Może dojść do zwiększenia stężenia glukozy oraz leukocytów w surowicy krwi. W moczu może pojawić się krew oraz bakterie

Preparatów zawierające połączenie karbidopy z lewodopą mogą powodować fałszywie dodatnie wyniki na obecność ciał ketonowych podczas analizy moczu testem paskowym.

Może pojawić się fałszywie ujemny wynik podczas oznaczenia glukozurii.

Karbidopa nie powinna być stosowana u kobiet w ciąży. Przeprowadzono badania na królikach, które wykazały, że stosowanie karbidopy w połączeniu z lewodopą może powodować zaburzenia budowy szkieletu oraz narządów wewnętrznych płodu.

Karbidopa przenika do mleka matki. Nie powinno się karmić piersią podczas stosowania karbidopy.

Stosowanie preparatów zawierających karbidopę u kobiet w okresie rozrodczym powinno być rozważone pod kątem potencjalnych korzyści dla zdrowia matki względem ryzyka dla dziecka.

Na skutek przedawkowania preparatów zawierających połączenie karbidopy z lewodopą może dojść do dystonii oraz dyskinezy. Wczesnym objawem przedawkowania mogą być kurcze powiek.

Karbidopa jest inhibitorem dekarboksylazy aminokwasów aromatycznych. W lecznictwie występuje w preparatach złożonych razem  z lewodopą. Karbidopa nie przenika przez barierę krew-mózg. Jej działanie polega na hamowaniu pozamózgowej dekarboksylacji lewodopy, przez co większa ilość lewodopy zostaje przetransportowana do mózgu gdzie ulega przekształceniu w dopaminę, Dodanie karbidopy do produktu zawierającego lewodopę, zmniejsza ilość działań niepożądanych oraz pozwala na zmniejszenie podawanej dawki lewodopy.

Karbidopa ulega wchłanianiu w przewodzie pokarmowym. Karbidopa wydłuża okres półtrwania lewodopy do około 1,5 godziny. Pokarm spowalnia wchłanianie karbidopy, jednak nie ma to znaczenia klinicznego.

Karbidopa nie przenika przez barierę krew-mózg. Substancja wiąże się z białkami osocza w 36%.

Karbidopa ulega metabolizmowi do 2 metabolitów głównych: kwasu α-metylo-3-metoksy-4-hydroksyfenylopropionowego oraz kwasu α-metylo-3,4-dihydroksyfenylopropionowego. Okres półtrwania karbidopy wynosi około 2 godz.

Karbidopa wydalana jest przez nerki. Oba metabolity są wydalane w postaci niezmienionej lub jako glukuronidy. 30% całkowitej ilości wydalanej z moczem stanowi karbidopa w postaci niezmienionej.