Kanrenoinian potasu, Kalii canrenoas - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o kanrenoinian potasu

Rok wprowadzenia na rynek
1991
Substancje aktywne
kanrenoinian potasu
Działanie kanrenoinianu potasu
moczopędne i oszczędzające potas, przeciwobrzękowe i przeciwwysiękowe, przeciwnadciśnieniowe (hipotensyjne)
Postacie kanrenoinianu potasu
roztwór do wstrzykiwań
Układy narządowe
układ endokrynny (dokrewny), układ krwionośny (sercowo-naczyniowy)
Specjalności medyczne
Choroby zakaźne i pasożytnicze, Endokrynologia, Kardiologia, Nefrologia
Rys historyczny kanrenoinianu potasu

Lek został dopuszczony do obrotu w 1991 roku, ostatnie przedłużenie pozwolenia miało miejsce w 2008 roku.

Wzór sumaryczny kanrenoinianu potasu

C22H29KO4

Spis treści

Wskazania do stosowania kanrenoinianu potasu

Lek znalazł zastosowanie w leczeniu pierwotnego i wtórnego hiperaldosteronizmu, przebiegającego z przewlekłymi chorobami wątroby, objawiającymi się obrzękami i wodobrzuszem.

Lek stosuje się także w przebiegu wtórnego hiperaldosteronizmu w przewlekłej niewydolności serca z obrzękami, wtedy gdy podawanie doustnych antagonistów aldosteronu i innych leków moczopędnych jest niemożliwe lub niewystarczające.

Dawkowanie kanrenoinianu potasu

Lek stosuje się w dawce dobowej maksymalnej do 400 miligramów (w niektórych sytuacjach dawkę dobową zwiększa się do 800 miligramów). Dawkowanie ustala się indywidualnie, biorąc pod uwagę stan pacjenta i nasilenie aldosteronizmu.

Lek może być stosowany u dzieci, wtedy dawkowanie zależy od masy ciała i stosuje się do 3 miligramów na kilogram masy ciała (do 50 kilogramów masy ciała).

Przeciwskazania do stosowania kanrenoinianu potasu

Przeciwwskazaniem do stosowania leku jest nadwrażliwośc na lek lub spironolakton (lek moczopędny oszczędzający potas), a także zaburzenia w gospodarce sodu czy potasu (hiperkaliemia lub hiponatremia).

Leku nie zaleca się stosować u pacjentów z niewydolnością nerek, przy stężeniu kreatyniny między 1,8 – 2,0 mg/dl oraz klirensem kreatyniny poniżej 30 ml/min.

Ostra niewydolność nerek i bezmocz są również przeciwwskazaniem do stosowania leku.

Lek jest także przeciwwskazany podczas ciąży i laktacji.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania kanrenoinianu potasu

W związku z możliwością wywołania zaburzeń elektrolitowych zaleca się monitorowanie równowagi wodno - elektrolitowej, szczególnie u pacjentów w wieku podeszłym ,chorych na cukrzycę, przyjmujących leki wpływające na gospodarkę elektrolitową, a także u pacjentów z chorobami nerek i wątroby.

Hiperkaliemia jest stanem zagrażającym życiu, gdy stężenie potasu wzrośnie powyżej 6,5 milimoli na decylitr. Dochodzi wówczas do zaburzeń rytmu serca, co może prowadzić do śmierci.

U pacjentów z marskością wątroby i hiperkaliemią może dojść do kwasicy metabolicznej.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może wystąpić wzrost stężenia mocznika we krwi.

Z wyniku długotrwałego podawania leku zwierzętom, podczas badań stwierdzono występowanie zmian nowotworowych. Z tego powodu leczenie u ludzi należy prowadzić przez możliwie krótki okres czasu, rozważając dokładnie decyzję o jego kontynuacji lub jej zaprzestaniu.

Interakcje kanrenoinianu potasu z innymi substancjami czynnymi

łączne stosowanie nasila efekt moczopędny i może prowadzić również do spadku ciśnienia tętniczego krwi.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Indapamid (Indapamide) sulfonamidy
Nasilenie ryzyka hiperkaliemii.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Ibuprofen (Ibuprofen) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Diklofenak (Diclofenac) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Łączne stosowanie leków oszczędzających potas oraz inhibitorów konwertazy angiotensyny powoduje wzrost ryzyka hiperkaliemii. IKA powodują również wzrost kreatyniny w osoczu.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Peryndopryl (Perindopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Ramipryl (Ramipril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Łączne stosowanie tych leków powoduje wzrost ryzyka wystąpienia ostrej niewydolności nerek.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Furosemid (Furosemide) leki moczopędne, diuretyk - pętlowe
Ramipryl (Ramipril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Hamują syntezę prostaglandyn i osłabiają działanie leku.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Indometacyna (Indomethacin) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Kwas acetylosalicylowy (Acetylsalicylic acid) leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek
Lek powoduje zmniejszenie działania noradrenaliny na układ sercowo - naczyniowy.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Noradrenalina (Noradrenaline, norepinephrine) leki wpływające na receptory adrenergiczne i dopaminergiczne
Wzrost stężenia digoksyny we krwi, nasilenie jej działań niepożądanych i ryzyka jej toksyczności.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Digoksyna (Digoxin) glikozydy nasercowe

Interakcje kanrenoinianu potasu z alkoholem

Nie zaleca się spożywania alkoholu podczas stosowania leku.

Wpływ kanrenoinianu potasu na prowadzenie pojazdów

Lek może upośledzać zdolność do obsługi maszyn i prowadzenia pojazdów (poprzez zmianę czasu reakcji na bodźce) – dotyczy to zazwyczaj pierwszych podawanych dawek.

Inne rodzaje interakcji

W przypadku pacjentów stosujących digoksynę wyniki testów radioimmunologicznych mogą być zawyżone, gdy jednocześnie podawany jest kanrenoinian. Przyczyną fałszywie dodatnich testów może być stosowanie niewystarczających przeciwciał. Z tego powodu nie należy oceniać wyłącznie tych wyników badań ale należy brać pod uwagę stan kliniczny pacjenta.

Również wyniki badań poziomu kortyzolu mogą być zafałszowane przy jednoczesnym podawaniu kanrenoinianu (dotyczy oznaczenia metodą Mattingly).

Wpływ kanrenoinianu potasu na ciążę

Lek jest przeciwwskazany w ciąży.

Wpływ kanrenoinianu potasu na laktację

Lek jest przeciwwskazany podczas karmienia piersią.

Inne możliwe skutki uboczne

Działaniami niepożądanymi leku są: zaburzenia układu rozrodczego i piersiU kobiet często występuje napięcie gruczołów sutkowych, zaburzenia miesiączkowania (zatrzymanie miesiączki lub krwawienia śródmiesiączkowe), krwawienie pomenopauzalne. U mężczyzn  nadwrażliwość czuciowa brodawek sutkowych i ginekomastia. Może wystąpić także spadek libido i zaburzenia potencji.

Niezbyt często może dojść do znacznego wzrostu stężenia potasu we krwi – potencjalnie groźnej dla życia hiperkaliemii.

Rzadko może pojawić się hirsutyzm (nadmierne owłosienie) i chrypka, a także obniżenie głosu. Ten aspekt może mieć znaczenie u osób "pracujących" głosem, czyli aktorów, radiowców, nauczycieli i może utrzymywać się także po zaprzestaniu leczenia.

Mogą pojawić się także zaburzenia żołądkowo–jelitowe takie jak: nudności, bóle brzucha, biegunki i wymioty, a także owrzodzenia błony śluzowej żołądka i jelit z możliwością krwawienia.

Zaburzenia pracy serca i spadki ciśnienia tętniczego krwi oraz zaburzenia mineralizacji kości również zaliczają się do rzadko występujących działań niepożądanych.

Do nich także zalicza się także zaburzenia krwi i układu chłonnego. Może pojawić się trombocytopenia, eozynofilia u chorych z marskością wątroby, hiponatremia, rzadziej agranulocytoza.

Wystąpić mogą także bóle i zawroty głowy oraz nadmierna senność, przemijający stan splątania, oraz wzrost stężenia kwasu moczowego we krwi, co ma znaczenie u pacjentów chorujących na dnę moczanową.

Objawy przedawkowania kanrenoinianu potasu

Przedawkowanie leku wywołać może senność, zaburzenia świadomości i zaburzenia elektrolitowe (hiperkaliemia, hiponatremia).

Mechanizm działania kanrenoinianu potasu

Lek działa przez blokowanie wiązania się aldosteronu z jego receptorem, dzięki temu zmniejsza wytwarzanie białek warunkowane przez aldosteron, co z kolei przeciwdziała podstawowemu działaniu aldosteronu tj. wchłanianiu zwrotnemu sodu i wydalaniu jonów potasu. Lek wykazuje swoje właściwości tylko w obecności endogennego lub egzogennego aldosteronu i jego działanie może być zahamowane przez zwiększające się stężenie aldosteronu. W dawkach terapeutycznych nie zmniejsza syntezy ani wydzielania aldosteronu. Hamuje jego syntezę dopiero w bardzo dużych dawkach. Kanrenoinian potasu nasila wydalanie sodu i chlorków, w niewielkim zaś stopniu zwiększa wydalanie wapnia. Hamuje natomiast wydalanie jonów amonowych, magnezowych i potasowych, powodując alkalizację moczu. Podawany w monoterapii wykazuje nieznaczne działanie moczopędne, które ulega zwiększeniu pod wpływem jednocześnie podawanych diuretyków pętlowych lub tiazydowych.

Dystrybucja kanrenoinianu potasu

Lek w około 98 % wiąże się z białkami osocza.

Metabolizm kanrenoinianu potasu

Sól potasowa kwasu kanrenowego jest metabolizowana do kanrenonu. 

Wydalanie kanrenoinianu potasu

Kanrenoinian i kwas kanrenonowy są wydalane przez wątrobę i nerki.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij