Histamina, Histamine - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o histaminie

Rok wprowadzenia na rynek
1984
Substancje aktywne
chlorowodorek histaminy
Działanie histaminy
immunostymulujące (zwiększa odporność)
Postacie histaminy
roztwór do wstrzykiwań
Układy narządowe
powłoka wspólna (skóra i błony śluzowe), układ immunologiczny (odpornościowy), układ krwiotwórczy i krew, układ limfatyczny (chłonny), układ oddechowy, układ płciowy żeński, układ pokarmowy (trawienny), układ krwionośny (sercowo-naczyniowy)
Specjalności medyczne
Onkologia kliniczna
Rys historyczny histaminy

Histamina została otrzymana po raz pierwszy na drodze chemicznej syntezy A. Windausa i W. Vogta w roku 1907. W roku 1910 Dale i Laidlaw udowodnili znaczenie histaminy w patomechanizmie anafilaksji, a w roku 1937 Bovet i Staub opublikowali pierwsze dane na temat skuteczności blokowania receptorów histaminowych.

Wzór sumaryczny histaminy

C5H9N3

Spis treści

Wskazania do stosowania histaminy

Wskazaniem do stosowania histaminy jest terapia podtrzymująca skojarzona z interleukiną 2 (IL-2) u osób dorosłych, u których nastąpił nawrót ostrej białaczki szpikowej. Dostępne dane nie dowodzą skuteczności u pacjentów w wieku powyżej 60 lat.

Dawkowanie histaminy

Lek występuje w postaci roztworu do wstrzykiwań, podaje się go po upływie 1-3 minut po podaniu interleukiny 2, stosując dawkę 0,5ml, wstrzykując powoli przez 5-15 minut.

Terapia skojarzona lekiem i interleukiną 2 odbywa się w 10 cyklach, każdy po 21 dni, po których następuje przerwa trwająca trzy lub sześć tygodni bez leków. Pierwsze trzy cykle terapii trwają po 3 tygodnie i następującej po nich 3 tygodniowej przerwy bez leków, kolejne cykle składają się z 3 tygodni i 6 tygodniowej przerwy bez leków.

Przeciwskazania do stosowania histaminy

Przeciwwskazaniem do stosowania histaminy jest nadwrażliwość na lek oraz ciężka niewydolność serca. Ponadto leku nie należy stosować u pacjentów, u których przeprowadzono alloprzeszczepienie komórek macierzystych układu krwiotwórczego oraz u kobiet w ciąży i karmiących piersią.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania histaminy

Lek należy podawać po upływie 1-3 minut po podaniu interleukiny 2, nie należy robić tego jednocześnie. Podanie podskórnie lub poprzez wstrzyknięcie należy wykonywać powoli, zbyt szybkie podanie może spowodować niedociśnienie, tachykardię lub omdlenie pacjenta.

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów cierpiących na problemy z sercem. Konieczne jest wykonanie badania frakcji wyrzutowej lewej komory serca oraz kurczliwość ścian serca.

Podczas terapii histaminą należy kontrolować parametry związane z ciśnieniem krwi, tętnem i częstością oddechów, szczególnie podczas pierwszego podania leku.

Podczas kolejnych cyklów leczenia należy kontrolować parametry życiowe pacjenta do czasu aż nie ulegną one stabilizacji, co umożliwi podawanie leku w domu pacjenta.

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z objawową chorobą tętnic obwodowych, owrzodzeniem żołądka lub krwawieniem przełyku w wywiadzie, chorobą nerek oraz po przebytym udarze mózgu. W wyżej wymienionych przypadkach należy wziąć pod uwagę zastosowanie dodatkowo pompy protonowej.

W przypadku pacjentów z istotnym klinicznie zakażeniem wymagającym stosowania antybiotyków, leków przeciwgrzybiczych, przeciwwirusowych, tych którzy zakończyli leczenie w okresie 14 dni od rozpoczęcia leczenia histaminą zachować szczególną ostrożność.

Należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów z chorobą zapalną jelit, toczniem układowym, łuszczyca i reumatoidalnym zapaleniem stawów. Wymagane jest monitorowanie wyników hematologicznych i biochemicznych.

Przeciwwskazania histaminy do łączenia z innymi substancjami czynnymi

Histaminy nie należy stosować jednocześnie ze steroidami, kolonidyną oraz lekami z grupy antagonistów receptora H2 (cymetydyna, ranitydyna, famotydyna).

Interakcje histaminy z innymi substancjami czynnymi

Osłabienie działania leków.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Cetyryzyna (Cetirizine) antagoniści receptorów histaminowych H1 bez działania ośrodkowego
Osłabienie działania leków.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Desloratadyna (Desloratadine) antagoniści receptorów histaminowych H1 bez działania ośrodkowego
Osłabienie działania leków.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Lewocetyryzyna (Levocetirizine) antagoniści receptorów histaminowych H1 bez działania ośrodkowego
Osłabienie działania leków.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Loratadyna (Loratadine) antagoniści receptorów histaminowych H1 bez działania ośrodkowego
Nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi objawiające się: osłabieniem, sennością, trudnościami z koncentracją, niepokojem, zwiększoną wrażliwością na zimno (szczególnie zimne stopy i/lub ręce), bladością skóry, zawrotami głowy i omdleniami. Objawy zbyt niskiego ciśnienia tętniczego mogą być szczególnie odczuwalne w przypadku zmiany pozycji ciała z leżącej na stojącą.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Klonidyna (Clonidine) agoniści receptora imidazolowego
Nasilenie działania hipotensyjnego leku.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Karwedilol (Carvedilol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Brak danych.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Famotydyna (Famotidine) antagoniści receptorów histaminowych H2
Ranitydyna (Ranitidine) antagoniści receptorów histaminowych H2
Brak danych.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Amitryptylina (Amitriptyline) TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Moklobemid (Moclobemide) IMAO - inhibitory monoaminooksydazy
Brak danych.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Chlorochina (Chloroquine) substancje przeciwpierwotniakowe

Wpływ histaminy na prowadzenie pojazdów

Lek wpływa w sposób umiarkowany na funkcje psychomotoryczne. Ze względu na fakt, że może powodować niedociśnienie, co w konsekwencji skutkuje zawrotami głowy, zamroczeniem i niewyraźnym widzeniem po zastosowaniu leku należy powstrzymać się od prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn potencjalnie niebezpiecznych.

Inne rodzaje interakcji

Przed wykonaniem zabiegu operacyjnego lub badaniem radiologicznym wymagającymi podania leków, np. blokujących zakończenia nerwowo- mięśniowe i narkotyczne leki przeciwbólowe oraz środki kontrastowe należy poinformować lekarza o przyjmowaniu histaminy, ponieważ wyżej wymienione leki mogą osłabiać jej działanie.

Wpływ histaminy na ciążę

Ze względu na brak wyników badań dotyczących stosowania leku u kobiet w ciąży histaminy nie należy podawać w tym okresie. Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazują, że wpływa na toksyczność reprodukcyjną, ale tylko i wyłącznie w dawkach szkodliwych dla matki. Dodatkowo stwierdzono, że nie wykazuje on bezpośredniego wpływu na ciążę, rozwój płodu, poród czy rozwój po urodzeniu.

Wpływ histaminy na laktację

Leku nie należy podawać kobietom karmiącym. Na podstawie wyników badań przeprowadzonych na szczurach dowiedziono, że wpływ toksycznego działania na potomstwo jest nieznaczny.

Wpływ histaminy na płodność

Przeprowadzone badania na zwierzętach wykazują że histamina powoduje nieznaczne zmniejszenie liczby implantowanych zarodków oraz płodów zdolnych do życia.

Inne możliwe skutki uboczne

Działaniami niepożądanymi pojawiającymi się bardzo często podczas podawania leku jest niedociśnienie, zamroczenie lub omdlenie. Ponadto mogą pojawić się zakażenia górnych dróg oddechowych, eozynofilia i trombocytopenia, bóle i zawroty głowy, zaburzenia smaku, tachykardia, uderzenia gorąca, kaszel i problemy z oddychaniem, ponadto niestrawność, biegunka, nudności i różne problemy skórne- wysypki, bóle stawów, mięśni. Dodatkowo w miejscu wstrzyknięcia: świąd, zaczerwienienie, uczycie gorąca, ból.

Do skutków ubocznych pojawiających się z mniejsza częstotliwością zaliczamy: zmniejszenie liczby leukocytów, zapalenie płuc, anoreksja, bezsenność, kołatanie serca, uczucie zatkanego nosa, wymioty, bóle brzucha, suchość błony śluzowej jamy ustnej, bóle pleców i kończyn oraz objawy skórne: pokrzywka, wylewy podskórne, obrzęk w miejscu wstrzyknięcia. Ponadto osłabienie i ból w klatce piersiowej.

Objawy przedawkowania histaminy

Przedawkowanie leku może spowodować znaczne nasilenie działań  niepożądanych.

Mechanizm działania histaminy

Histamina, pomimo tego że występuje w organizmie w niewielkich ilościach jej znaczenie jest bardzo istotne. Bierze udział zarówno w fizjologicznych procesach jak i tych o podłożu patologicznym, które prowadzą do rozwoju stanu zapalnego. Histamina bierze udział w kontroli napięcia mięśni gładkich, wydzielania gruczołowego, neurotransmisji, różnicowania się i podziału komórek, gojenia się ran, rozwoju płodu. Jest neuroprzekaźnikiem w reakcjach zapalnych organizmu. Działa za pośrednictwem swoistych receptorów, tzw. receptorów histaminowych, które są rozmieszczone na większości komórek biorących udział w reakcjach stanu zapalnego. Pobudzenie poszczególnych receptorów wywołuje konkretne reakcje biologiczne.

Pobudzenie receptora H1, który znajduje się w naczyniach krwionośnych, mięśniach gładkich, sercu i ośrodkowym układzie nerwowym, prowadzi do skurczu mięśni gładkich, rozszerzenia naczyń i zwiększenie ich przepuszczalności i wydzielanie śluzu.

Pobudzenie receptora H2, znajdującego się w żołądku, sercu i macicy, prowadzi do wydzielania soków żołądkowych i śluzu oskrzelowego.

Pobudzenie receptora H3, znajdującego się w drogach oddechowych, przewodzie pokarmowym oraz układzie nerwowym, wpływa na syntezę histaminy w mastocytach oraz przekazywanie impulsów między komórkami układu oddechowego.

Pobudzenie receptora H4, znajdującego się w szpiku kostnym, śledzionie, grasicy i krwinkach białych, reguluje działanie układu odpornościowego.

Uwalnianie histaminy następuje na skutek bodźców fizycznych (niskie i wysokie temperatury, światło słoneczne, ucisk, pocieranie, wibracje), toksyn (bakteryjne, wirusowe, grzybicze), jadu owadów oraz niektórych leków (kwas acetylosalicylowy, kodeina, morfina, amfoterycyna B, d- tubokuraryna, skopolamina, rezerpina, jodowe środki cieniujące), alkoholi (czerwone wino, szampan), pokarmów (czekolada, pomidory, szpinak, bakłażany, truskawki, ananasy, banany, skorupiaki, ryby, orzeszki ziemne, pszenica).

Uwalnianie histaminy może nastąpić na skutek reakcji alergicznej. Głównie ma to znaczenie w chorobach alergicznych IgE- zależnych.

Wzrost stężenia histaminy w przewodzie pokarmowym prowadzi do rozszerzania naczyń, co w konsekwencji prowadzi do spadku ciśnienia tętniczego krwi, zwiększenia wydzielania żółci i soku żołądkowego, co powoduje biegunki, mdłości, wymioty oraz bóle głowy.

Pobudzenie receptorów zlokalizowanych w naczyniach wieńcowych i układzie bodźcoprzewodzącym może powodować zaburzenia rytmu serca i zawału serca.

 

Wchłanianie histaminy

Lek łatwo wchłania się po podaniu pozajelitowym.

Metabolizm histaminy

Metabolizm histaminy odbywa się w wątrobie. Histamina jest szybko metabolizowana poprzez metylację i utlenianie. Metylacja obejmuje metylację pierścienia i katalizę przez enzym histaminę-N-metylotransferazę, wytwarzającą N-metylohistaminę, która jest najczęściej przekształcana w kwas N-metyloimidazolooctowy.

Wydalanie histaminy

Metabolity wydalane są głównie z moczem.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij