Glicerofosforan sodu, Natrii glycerophosphas - Zastosowanie, działanie, opis

Glicerofosforan sodu znalazł zastosowanie w wyrównywaniu niedoboru fosforanów. Substancja czynna jest stosowana podczas żywienia pozajelitowego u osób dorosłych oraz niemowląt. 

Zalecana dawka glicerofosforanu sodu powinna być ustalana indywidualnie w zależności od stopnia niedoboru fosforanów występującego u pacjenta. Preparat zawierający glicerofosforan sodu powinien zostać dodany do mieszaniny przeznaczonej do żywienia pozajelitowego u potwierdzonym składzie. 

W przypadku terapii osób dorosłych zalecana dawka fosforanów mieści się w zakresie od 10 mmol do 20 mmol na dobę. W celu zapewnienia odpowiedniej podaży fosforanów podczas żywienia pozajelitowego należy stosować od 2160 mg do 4320 mg glicerofosforanu sodu. 

Podczas leczenia niedoboru fosforanów u niemowląt zalecana dawka dobowa powinna zostać ustalona indywidualnie. W przypadku niemowląt i noworodków zwykle stosowana dawka dobowa fosforanów wynosi od 1.0 do 1.5 mmol/kg masy ciała dziecka. 

Przeciwwskazaniem do stosowania glicerofosforanu sodu jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości na tę substancję czynną. Innymi ograniczeniami podczas terapii jest współistniejąca ciężka niewydolność nerek, hiperfosfatemia, hipernatremia, wstrząs lub odwodnienie. 

Glicerofosforan sodu nie powinien być stosowany w postaci nierozcieńczonej. 

Podczas stosowania glicerofosforanu sodu zalecane jest staranne monitorowanie stężenia fosforanów w osoczu. 

Zalecane jest zachowanie szczególnej ostrożności podczas stosowania substancji czynnej u pacjentów ze współistniejącą niewydolnością nerek. 

W przypadku jednoczesnego przyjmowania węglowodanów istnieje prawdopodobieństwo spadku stężenia fosforanów w osoczu. 

Substancja czynna nie wywiera wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. 

Brak badań potwierdzających bezpieczeństwo stosowania glicerofosforanu sodu u kobiet ciężarnych. Zapotrzebowanie kobiety na fosforany może wzrosnąć podczas ciąży. W przypadku wystąpienia konieczności stosowania glicerofosforanu sodu w okresie ciąży decyzję o rozpoczęciu terapii należy skonsultować z lekarzem. 

Glicerofosforan sodu jest źródłem nieorganicznego fosforu w organizmie. Fosforany pełnią wiele istotnych ról w organizmie. Fosfor jest niezbędny do prawidłowej aktywności osteoblastów i osteoklastów, pełni również rolę katalizatora podczas przemian enzymatycznych białek, lipidów  oraz węglowodanów. Ponadto, fosforany biorą udział w regulowaniu stężenia wapnia w osoczu. 

Grupa fosforanowa staje się dostępna dla organizmu po jej uwolnieniu z cząsteczki glicerofosforanu sodu. Maksymalne stężenie fosforanów w osoczu występuje około 4 godziny po zastosowaniu leku.

Glicerofosforan jest hydrolizowany do nieorganicznego fosforu z wykorzystaniem fosfatazy zasadowej. 

Nieorganiczny fosfor jest usuwany z moczem. W niewielkich ilościach lek może być również eliminowany w postaci niezmienionej.