Zasadowy galusan bizmutawy (Dermatol), Bismuthi subgallas - Zastosowanie, działanie, opis

Dermatol, ze względu na swoje właściwości ściągające i przeciwzapalne znalazł zastosowanie w leczeniu sączących ran, niewielkich krwawień lub owrzodzeń. 

Zasadowy galusan bizmutawy jest stosowany również z innymi substancjami o działaniu przeciwzapalnym i przyspieszającym gojenie w postaci preparatów złożonych przeznaczonych do podania doodbytniczego. Czopki zawierające związki bizmutu znalazły zastosowanie w leczeniu stanów zapalnych błony śluzowej odbytu oraz hemoroidów. 

Częstość aplikacji dermatolu jest zależna od stopnia nasilenia zmian chorobowych.

Lek należy stosować miejscowo na tkankę skórną, zwykle do trzech razy na dobę. 

W przypadku leczenia hemoroidów lub stanów zapalnych błony śluzowej odbytnicy zaleca się stosowanie do 2 czopków na dobę, zależnie od stopnia nasilenia objawów. 

Przeciwwskazaniem do stosowania zasadowego galusanu bizmutawego jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości na tę substancję czynną. 

Leku nie należy stosować u kobiet ciężarnych. 

Podczas stosowania zasadowego galusanu bizmutawego na duże powierzchnie skóry należy zachować ostrożność. 

Nie zaleca się długotrwałego stosowania leku.

Zasadowy galusan bizmutawy może wywoływać tymczasowe podrażnienie dróg oddechowych po przypadkowej inhalacji preparatu. 

Przedostanie się leku w okolicę oczu może wywołać miejscowe pieczenie i zmiany uczuleniowe. 

Dermatol nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. 

Brak badań potwierdzających bezpieczeństwo miejscowego stosowania związków bizmutu przez kobiety ciężarne. Stosowanie leku w okresie ciąży może zostać rozpoczęte po konsultacji z lekarzem. 

Nie zaleca się wykorzystania związków bizmutu podczas terapii kobiet karmiących piersią. 

Stosowanie leku w okresie karmienia piersią może zostać rozpoczęte po konsultacji z lekarzem. 

Po aplikacji dermatolu na skórę może wystąpić lekkie podrażnienie i zaczerwienie o tymczasowym charakterze.

Podczas stosowania leku w postaci czopków doodbytniczych odnotowano rzadkie obrzęki, pieczenie i podrażnienie błon śluzowych.

W przypadku miejscowego stosowania dermatolu prawdopodobieństwo przyjęcia zbyt dużej dawki leku jest niewielkie. Należy pamiętać, że związki bizmutu wykazują toksyczne działanie wobec tkanki nerwowej. 

Przyjęcie leku doustnie może spowodować wystąpienie biegunki, białkomoczu, uczuleń skórnych oraz surowiczego stanu zapalnego skóry. 

Zasadowy galusan bizmutawy ze względu na strukturalne podobieństwo do cząsteczki kwasu elagowego wykazuje właściwości ściągające, wysuszające oraz przeciwzapalne. Substancja czynna może wykazywać również słabe właściwości odkażające oraz złuszczające. 

Po zastosowaniu leku na powierzchnię skóry dochodzi do denaturacji białek występujących w naskórku. Denaturacja keratyny i innych białek prowadzi do wytworzenia na powierzchni skóry nierozpuszczalnej błony ochronnej, a niewielkie naczynia krwionośne, występujące w miejscu działania leku, ulegają obkurczeniu co ogranicza krwawienie. 

Niektóre źródła wskazują na przeciwdrobnoustrojowe działanie soli bizmutu. Prawdopodobnie jest to związane z zablokowaniem miejsc aktywnych niektórych enzymów drobnoustrojowych przez jony bizmutu. 

Zasadowy galusan bizmutawy nie wchłania się po podaniu na skórę.