Enzalutamid, Enzalutamidum - Zastosowanie, działanie, opis

Enzalutamid jest stosowany w leczeniu opornego na kastrację raka gruczołu krokowego z przerzutami,bez przerzutów, bez objawów klinicznych choroby. Enzalutamid stosuje się także u mężczyzn u których leczenie androgenowe nie przyniosło efektu. W Polsce enzalutamid znajduje się w programie terapeutycznym MZ.

Enzalutamid podaje się doustnie w dawce 160 mg jednorazowo, niezależnie od przyjmowanych posiłków.

Przeciwwskazaniem do stosowania enzalutamidu jest nadwrażliwość na substancję czynną. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z udarem mózgu, nowotworem mózgu oraz przerzutami nowotworowymi do mózgu, gdyż istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia drgawek. Przeciwwskazaniem do stosowania enzalutamidu jest także niewydolność nerek, wątroby, niewydolność serca klasy III i IV oraz po przebyty zawał mięśnia sercowego gdyż nie wykonywano badań u takich pacjentów.

Stosując enzalutamid należy zachować ostrożność u pacjentów z drgawkami oraz czynnikami predysponującymi do ich wystąpienia,  między innymi urazem mózgu, udarem, nowotworami mózgu lub alkoholizmem. Nie prowadzono badań u pacjentów z niewydolnością wątroby, nerek, ciężką niewydolnością serca klasy III oraz IV dlatego należy bardzo ostrożnie stosować u pacjentów z takimi schorzeniami. U pacjentów u których zgłoszono zespół tylnej odwracalnej encefalopatii zaleca się odstawienie enzalutamidu. U pacjentów z ryzykiem wydłużenia odstępu QT należy ocenić stosunek korzyści stosowania enzalutamidu. Obserwowano także reakcje nadwrażliwości w postaci wysypki lub obrzęku twarzy, języka, warg lub gardła.

Należy unikać jednoczesnego podawania enzalutamidu z lekami  z lekami, których stężenie ulega zmianie w osoczu w wyniku indukcji enzymatycznej wywołanej przez enzalutamid m.in.: fentanylu, tramadolu, klarytromycyny, doksycykliny, acenokumarolu, warfaryny, karbamazepiny, klonazepamu, fenytoiny, prymidonu, kwas walproinowego, haloperydolu, bisoprololu, propranololu, diltiazemu, felodypiny, nikardypiny, nifedypiny, werapamilu, digoksyny, indynawiru, rytonawiru, deksametazonu, prednizolonu, diazepamu, midazolamu, zolpidemu, atorwastatyny, simwastatyny, lewotyroksyny.

Enzalutamid jest przeciwskazany do stosowania u osób przyjmujących alkohol ze względu na możliwość wystąpienia drgawek.

Nie zaleca się prowadzenia pojazdów w trakcie stosowania enzalutamidu, ze względu ma możliwość wystąpienia napadów drgawkowych, zaburzeń uwagi oraz pamięci.

Ze względu na długi okres półtrwania enzalutamidu ( około 6 dni) jego oddziaływanie na enzymy może utrzymywać się przez co najmniej  miesiąc po zakończeniu przyjmowania leku

Lek nie jest wskazany do stosowania u kobiet.

Enzalutamid w badaniach na zwierzętach wykazał negatywny wpływ na układ rozrodczy zwierząt. U ludzi nie wykonywano badań klinicznych w tym zakresie.

W wyniku przedawkowania enzalutamidu może dojść do wystąpienia drgawek. Brak jest typowego antidotum, dlatego leczenie polega na przerwaniu podawania enzalutamidu oraz leczeniu objawów przedawkowania.

Enzalutamid posiada różne mechanizmy działania: blokuje wiązanie androgenów z receptorem androgenowym oraz blokuje wiązanie receptora androgenowego z DNA w raku prostaty opornym na leczenie antyandrogenami.

Enzalutamid wchłania się z przewodu pokarmowego na poziomie 84% maksymalne stężenie osiąga od 1 do 2 godzin po podaniu.

Enzalutamid wiąże się z białkami osocza (głównie albuminami) na poziomie 95-98% Okres półtrwania po podaniu doustnym wynosi około 6 dni.

Enzalutamid jest w znacznym stopniu metabolizowany do dwóch  metabolitów. W osoczu występują dwa  metabolity: aktywny N-desmetyloenzalutamid oraz nieaktywna pochodna kwasu karboksylowego.

Okres półtrwania enzalutamidu wynosi około 6 dni. Wydalany jest głównie z moczem w 71%  w formie nieaktywnego metabolitu oraz z kałem w 13% w formie niezmienionej.