Elosulfaza alfa, Elosulfasum alfa - Zastosowanie, działanie, opis

Elosulfaza alfa jest wskazana do leczenia mukopolisacharydozy typu IVA (zespół Morquio typu A) w każdym przedziale wiekowym.

Elosulfaza alfa jest podawana w cotygodniowych wlewach dożylnych trwających około 4 godziny. Zalecana dawka to 2 mg/kg masy ciała. Ze względu na możliwe reakcje nadwrażliwości pacjenci powinni być poddawani premedykacji (30-60 minut przed rozpoczęciem infuzji) lekami przeciwhistaminowymi oraz przeciwgorączkowymi.

Przeciwwskazaniem do stosowania jest nadwrażliwość na elosulfazę alfa.

Ze względu na możliwość wystąpienia anafilaksji, podawanie elosulfazy alfa powinno odbywać się w warunkach umożliwiających udzielenie skutecznej pomocy medycznej. Przed infuzją pacjenci powinni otrzymać leki przeciwhistaminowe i przeciwgorączkowe i/lub kortykosteroidy. Pacjenci powinni być kontrolowani również pod kątem występowania objawów ucisku na rdzeń kręgowy/szyjny.

Obszarem badań klinicznych nad elosulfazą alfa nie były interakcje z innymi substancjami czynnymi.

Elosulfaza alfa nie wpływa lub wpływa nieznacznie na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę urządzeń mechanicznych. Sama forma podawania leku (infuzja) może wywołać przejściowe zawroty głowy dlatego gdy wystąpią takie dolegliwości należy się powstrzymać od prowadzenia auta.

Prowadzono badania na zwierzętach i nie wykazano negatywnego wpływu na ciążę, nie badano elosulfazy alfa na ciężarnych. Zaleca się ostrożność w jej stosowaniu u kobiet ciężarnych, chyba że stosowanie jest bezwzględnie konieczne.

Badania na zwierzętach pokazały, iż jej stosowanie powoduje przechodzenie do mleka matki. Nie prowadzono badań na ludziach, stosowanie u karmiących powinno się odbywać jedynie wtedy gdy potencjalne korzyści przewyższą jakiekolwiek zagrożenie dla dziecka.

Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na płodność.

Działania niepożądane związane z podawaniem elosulfazy alfa najczęściej dotyczą sposobu podawania, który związany jest z infuzjami od momentu rozpoczęcia infuzji do końca dnia następnego po infuzji. Badania kliniczne pokazały, iż do nich należą reakcje nadwrażliwości, anafilaksja czy wymioty, choć najczęściej spotykano ból brzucha, nudności i gorączkę. W miarę upływu czasu leczenia elosulfazą alfa obserwuje się zmniejszenie skutków ubocznych i częstości ich występowania. Bardzo często może występować ból i zawroty głowy, duszność, wymioty, biegunka, ból jamy ustnej, nudności, gorączka i dreszcze. Często spotykamy nadwrażliwość, ból mięśni. Niezbyt często anafilaksję.

Badania kliniczne, w których ochotnikom podawano dawki wyższe niż terapeutyczne, nie wykazały żadnych specyficznych objawów przedawkowania niż możliwe skutki uboczne.

Mukopolisacharydozy (MPS) są grupą bardzo rzadkich, genetycznych zaburzeń metabolicznych, spowodowanych przez niedobór lub redukcję aktywności jednego ze specyficznych enzymów lizosomalnych potrzebnych do rozkładu glikozaminoglikanów (GAG). Nagromadzenie GAG w kompartmencie lizosomach prowadzi do rozległej dysfunkcji komórkowej, tkankowej i narządowej. Elosulfaza alfa jest rekombinowaną postacią ludzkiej 6-sulfatazy N-acetylogalaktozaminy (GALNS), podawaną w celu zwiększenia katabolizmu GAG. Po przekazaniu enzymu do lizosomów, odtworzona zostaje ich aktywność kataboliczna. względem GAG.

Elosulfaza alfa podawana jest w kilkugodzinnych wlewach dożylnych. Stężenie maksymalne we krwi osiągane jest w trakcie infuzji.

Elosulfaza alfa ulega typowym dla białek przemianom metabolicznym polegającym na hydrolizie do peptydów i aminokwasów. Nie angażują one enzymów wątrobowych, w związku z tym zaburzenia czynności wątroby nie mają wpływu na farmakokinetykę elosulfazy alfa.

Płeć, wiek i masa ciała nie wpływają na klirens elosulfazy alfa. Obecność przeciwciał neutralizujących wydłuża okres półtrwania, ale bez wpływu na jej farmakodynamikę, skuteczność czy bezpieczeństwo.