Dronedaron, Dronedaronum - Zastosowanie, działanie, opis

Dronedaron wspiera zachowanie stabilnego rytmu zatokowego, po skutecznie przeprowadzonej kardiowersji u pacjentów cierpiących na napadowe albo przetrwałe migotanie przedsionków.

Terapia dronedaronem wymaga nadzoru specjalisty i odstawienia innych preparatów przeciwarytmicznych.

Zwykle stosowane jest 800 mg dobowo, w dwóch dawkach podzielonych. Dronedaron przyjmuje się podczas posiłków.

Dronedaronu nie stosuje się u pacjentów z zaburzeniami sercowo-krążeniowymi o charakterze zaburzeń rytmu serca i jego przewodnictwem, niewydolności serca, niestabilności hemodynamicznej.

Leku nie należy stosować u osób z ciężką niewydolnością wątroby i nerek oraz objawów toksyczności dotyczącej wątroby i płuc po stosowaniu amiodaronu.

Preparat nie jest zalecany dla osób poniżej 18 roku życia.

Podczas terapii dronedaronem zalecana jest kontrola czynności serca, wątroby i płuc oraz przyjmowanych leków przeciwzakrzepowych i digoksyny. W przypadkach nawrotu migotania przedsionków jak i rozwinięcia się stanu, w którym preparat jest przeciwwskazany należy przerwać jego podawanie.

Pacjenci w podeszłym wieku cierpiący na choroby współistniejące (szczególnie w obrębie tętnic) są narażeni na wystąpienie niewydolności serca, tym samym należy monitorować jego czynność.

Przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać niedobory elektrolitowe u pacjentów, zwracając szczególną uwagę na magnez i potas.

Podczas terapii przeciwwskazane jest stosowanie preparatów silnie hamujących CYP3A4 min. ryfampicyny, fenobarbitalu, karbamazepiny, fenytoiny, ketokonazolu, itrakonazolu, worykonazolu, posakonazolu, telitromysyny, klarytromycyny, nefazodonu, rytonawiru i preparatów ziela dziurawca oraz powodujących częstoskurcz tj. fenotiazyny, cyzaprydu, beprydylu, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. terfenadyny, erytromycyny i przeciwarytmicznych leków klasy I i III.

Dronedaron wchodzi w niebezpieczne reakcje z dabigatranem, substancji nie należy łączyć.

Grejpfruty i napoje z nich pozyskiwane podnoszą stężenie dronedaronu, zwiększając ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Substancję leczniczą i owoc można przyjąć zachowując co najmniej 4 godziny przerwy.

Przyjmowanie leku podczas posiłku zwiększa biodostępność leku.

Jeśli pacjent podczas stosowania dronedaronu nie uskarża się na zmęczenie, dozwolone jest prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn ruchomych.

Dziurawiec zwyczajny zmniejsza stężenie dronaderonu we krwi, nie wpływając na stężenie czynnego metabolitu. Należy unikać łącznego ich przyjmowania.

Ze względu na potencjalne działanie toksyczne dronedaronu, nie jest zalecany kobietom  w ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym leczone dronedaronem powinny stosować skuteczną antykoncepcję.

Badania na zwierzętach wskazały na zdolność przechodzenia dronedaronu do mleka matki, tym samym kontynuacja leczenia w okresie laktacji musi zostać rozważona pod względem relacji korzyści dla pacjentki i ewentualnego ryzyka dla oseska.

Nie wykazano wpływu dronedaronu na płodność.

Przyjęcie nadmiernej dawki dronaderonu wpływa na rytm serca i ciśnienie krwi pacjenta. Oba parametry muszą być monitorowane, a terapia  jest skupiona na leczeniu podtrzymującym i objawowym. Na podstawie posiadanej wiedzy nie odnaleziono swoistego antidotum.

Sposób oddziaływania dronedaronu jest złożony i wielokierunkowy. Hamowany jest przepływ jonów potasowych, sodu i wapnia poprzez blokowanie kanałów jonowych, co skutkuje wydłużeniem czasu trwania potencjału czynnościowego serca i okresu refrakcji. Dodatkowo również zapobiega aktywacji receptorów adrenergicznych.

Przyjęcie doustne zapewnia min. 70% wchłanianie dronaderonu do organizmu, stężenie maksymalne jest osiągane w ciągu 3 - 6 godzin. Substancja ulega efektowi pierwszego przejścia, z tego względu przyjęcie jej wraz z posiłkiem zwiększa dostępność biologiczną leku.

Białka osocza, głównie albuminy, wiążą niemal wszystkie cząstki dronedaronu i jego metabolitu.

Wątroba metabolizuje dronedaron głównie przy udziale CYP 3A4, gdzie powstaje czynny słabszy metabolit N-debutylodronedaron, który przyczynia się do wywoływania efektu terapeutycznego. Kolejne procesy utleniania i dezaminacji prowadzą do unieczynnienia kolejnych pochodnych. 

Wykazano, że po podaniu doustnym dronedaron wydalany jest w postaci metabolitów, w niewielkim stopniu wraz z moczem, a większość wraz z kałem. Dwa tygodnie po zakończeniu terapii prawidłowymi dawkami substancji leczniczej zaobserwowano całkowitą eliminację substancji pierwotnej i metabolitu z organizmu pacjenta.