Nirsevimab, Nirsevimabum - Zastosowanie, działanie, opis

Nirsewimab jest zalecany w profilaktyce choroby dolnych dróg oddechowych spowodowanej przez wirus syncytialny (RSV) u noworodków i niemowląt podczas ich pierwszego sezonu występowania zakażeń RSV.
W Kanadzie substancja czynna została zatwierdzona w profilaktyce infekcji wywoływanych przez wirus syncytialny u dzieci, u których istnieje ryzyko wystąpienia ciężkiego przebiegu zakażeń dolnych dróg oddechowych podczas ich drugiego sezonu jesienno-zimowego.

Nirsewimab należy podać przed rozpoczęciem sezonu zakażeń RSV lub od urodzenia, gdy dziecko urodziło się już podczas sezonu występowania zakażeń RSV.

Dawka podawanego preparatu jest zależna od masy ciała dziecka oraz jego chorób współistniejących. Zalecana dawka dobowa wynosi od 50 do 100 mg substancji czynnej podawanej domięśniowo, zwykle w przednio-boczną część uda.

Dawkowanie dotyczące skrajnych wcześniaków oraz dzieci o niskiej masie urodzeniowej jest oparte na zasadzie ekstrapolacji. Zalecane jest zachowanie ostrożności oraz staranne rozważenie stosunku korzyści z podania leku do ryzyka wystąpienia działań niepożądanych w tych grupach pacjentów.

W przypadku dzieci po zabiegach kardiologicznych dawkowanie może ulec zmodyfikowaniu. Producent zaleca podanie dzieciom po ustabilizowaniu dodatkowej dawki preparatu. Dokładna dawka jest zależna od stanu pacjenta po zabiegu oraz innych okoliczności.

Brak informacji potwierdzających skuteczność lub bezpieczeństwo podania leku w grupie wiekowej od 2 do 18 lat.

Przeciwwskazaniem do stosowania substancji czynnej jest występowanie nadwrażliwości na nirsewimab.

U niektórych pacjentów, po podaniu przeciwciał monoklonalnych istnieje ryzyko wystąpienia nadwrażliwości w tym, wstrząsu anafilaktycznego. W przypadku pojawiania się objawów anafilaksji należy przerwać podawanie substancji czynnej i rozpocząć czynności ratunkowe.

Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności podczas podawania leku niemowlętom z klinicznie istotnymi zaburzeniami krzepnięcia i małopłytkowością.

Nirsewimab nie powinien wchodzić w interakcję z jednocześnie podawanymi szczepionkami charakterystycznymi dla wieku dziecięcego. Podczas jednoczesnego podania zaleca się wykonanie iniekcji w różne miejsca, leku nie należy mieszać w jednej strzykawce z innymi preparatami.

Po domięśniowym podaniu leku zgłaszano kilka działań niepożądanych, które występowały niezbyt często. Do efektów ubocznych po podaniu nirsewimabu zaliczamy:

• reakcje w miejscu iniekcji, takie jak stwardnienie, ból oraz zaczerwienienie;
• gorączkę;
• wysypkę. 

Brak informacji o charakterystycznych objawach przedawkowania nirsewimabu.

Nirsewimab jest zmodyfikowanym przeciwciałem monoklonalnym klasy IgG1κ , skierowanym przeciwko podtypowi A i B wirusa syncytialnego (RSV). Cząsteczka nirsewimabu zawiera zmodyfikowany rejon Fc, co odpowiada za znaczne wydłużenie okresu półtrwania lek w osoczu.
Dokładny mechanizm działania substancji czynnej polega na neutralizacji wirusa przez połączenie przeciwciała z epitopem białka przedfuzyjnego wirusa RSV. Nirsewimab zapobiega wniknięciu wirusa RSV do wnętrza organizmu, blokując jego zdolność do fuzji z błoną komórkową człowieka i chroniąc tym samym przed rozwojem infekcji.

Maksymalne stężenie w osoczu obserwowano 6 dni po domięśniowym podaniu leku.

Nirsewimab jest przeciwciałem monoklonalnym, które jest rozkładane przez proteazy występujące w organizmie.

Eliminacja substancji czynnej ma charakter katabolizmu wewnątrzkomórkowego i nie znaleziono dowodów na obecność nirsewimabu w moczu lub w kale.