Brygatynib, Brigatinibum - Zastosowanie, działanie, opis

Lek ten jest wykorzystywany u osób dorosłych w monoterapii zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) związanego z kinazą chłoniaka anaplastycznego (tzw. pacjenci ALK-dodatni), nieleczonych wcześniej inhibitorem ALK. Brygatynib jest wskazany do stosowania w monoterapii choroby wyżej opisanej, również u pacjentów wcześniej leczonych kryzotynibem.

Leczenie i dawkowanie brygatynibu powinien ustalić lekarz mający doświadczenie w terapiach lekami przeciwnowotworowymi. Podjęcie leczenia tym lekiem musi być poprzedzone dodatnim wynikiem badania na ALK-dodatni NDRP. 

Brygatynib podawany jest doustnie w formie tabletek powlekanych. Zazwyczaj pacjent przyjmuje dawkę w zakresie 60  do 180 mg na dobę. Lekarz może modyfikować dawki w zależności od stanu klinicznego pacjenta i występujących działań niepożądanych. 

Leczenie trwa tak długo, dopóki pacjent odnosi z niego widoczne korzyści. 

Przeciwwskazaniem do stosowania brygatynibu jest występowanie nadwrażliwości na substancję czynną.

Szczególnie w czasie pierwszego tygodnia leczenia należy obserwować, czy u pacjenta pojawiają lub nasilają się działania niepożądane ze strony układu oddechowego (np. kaszel, duszność). Mogą one zagrażać zdrowiu, a nawet życiu chorego. Wszelkie tego typu objawy należy zbadać i potraktować jako argument do zaprzestania stosowania leku. 

W trakcie terapii brygatynibem należy kontrolować ciśnienie tętnicze krwi i częstość akcji serca. U pacjentów przyjmujących ten lek zaobserwowano tendencję do występowania nadciśnienia tętniczego i bradykardii. 

U osób stosujących lek czasami pojawiają się zaburzenia widzenia. Wszelkie objawy niepożądane w obrębie wzroku należy zbadać. Trzeba również zastanowić się nad zmniejszeniem przyjmowanej dawki. 

Terapia brygatynibem może także spowodować zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej. Związane z tym pojawienie się bólów czy osłabienia mięśni powinno skutkować zaprzestaniem i modyfikacją dotychczasowego leczenia. 

Należy pamiętać o regularnym kontrolowaniu poziomu aktywności enzymów trzustkowych (amylazy i lipazy). Brygatynib może spowodować wzrost ich aktywności. W zależności od wyniku badania laboratoryjnego trzeba odpowiednio dostosować dalszą terapię. 

Czynność wątroby musi być monitorowana przed i w trakcie przyjmowania leku. 

Stężenie glukozy w surowicy należy skontrolować przed oraz co jakiś czas w trakcie leczenia. Brygatynib zwiększa ryzyko wystąpienia hiperglikemii. 

Nie powinno się w tym samym czasie stosować brygatynibu z silnymi inhibitorami CYP3A, gdyż mogą one zwiększyć jego stężenie w osoczu, co może skutkować pojawieniem się niebezpiecznych działań niepożądanych. Jeśli nie jest to jednak możliwe, dawkę leku należy odpowiednio zmniejszyć. 

Nie zaleca się też terapii równoległych induktorami CYP3A ze względu na osłabienie skuteczności terapii brygatynibem.

Grejpfrut i sok grejpfrutowy powodują zwiększenie stężenia brygatynibu w osoczu. Nie należy spożywać ich w czasie leczenia, aby nie zwiększać ryzyka wystąpienia działań niepożądanych. 

Brak doniesień na temat interakcji brygatynibu z alkoholem. 

Należy zachować ostrożność gdyż brygatynib może powodować objawy wpływające na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. U pacjentów przyjmujących ten lek mogą wystąpić zawroty głowy, zaburzenia widzenia, zmęczenie.

W czasie terapii brygatynibem powinno unikać się stosowania preparatów zawierających ziele dziurawca. Surowiec ten jest silnym induktorem cytochromu CYP3A, dlatego może powodować niekontrolowane zmniejszenie stężenia leku w osoczu i w konsekwencji zmniejszenie jego działania przeciwnowotworowego. 

Lek ten nie powinien być stosowany w ciąży. Terapię można ewentualnie rozważyć, gdy prognozowana korzyść dla matki jest większa niż potencjalne niebezpieczeństwo dla dziecka. 

Istnieją doniesienia, że brygatynib może przyczyniać się do uszkodzenia płodu. Z tego powodu zaleca się stosowanie niehormonalnej antykoncepcji podczas leczenia i jeszcze 4 (u kobiet) lub 3 (u mężczyzn) miesiące po jego zakończeniu. 

Brak wystarczających danych na temat przenikania brygatynibu do mleka matki. Zaleca się zrezygnować z karmienia piersią w trakcie terapii. 

Brak wystarczających danych na temat wpływu brygatynibu na płodność. 

W przypadku przyjęcia zbyt dużej dawki należy obserwować pacjenta pod kątem wystąpienia działań niepożądanych w postaci zaburzeń elektrolitowych i rytmu serca, nadciśnienia i duszności. Wdraża się leczenie objawowe.

Brygatynib jest inhibitorem kinazy tyrozynowej. Wykazuje aktywność przeciwko ALK, ROS1 (rearanżacji c-ros onkogenu 1) i IGF-1R (receptorowi insulinopodobnego czynnika wzrostu 1). Jego działanie opiera się na hamowaniu autofosforylacji ALK i fosforylacji przy udziale ALK dalszych białek sygnałowych (hamowanie ich aktywacji). 

Brygatynib wchłania się z przewodu pokarmowego. Posiłek nie wpływa na stopień tego procesu. 

Brygatynib wiąże się z białkami osocza w ok. 91%. Stopień wiązania nie jest zależny od stężenia leku w osoczu. 

Badania wykazały, że brygatynib jest metabolizowany w szczególności przez cytochromy CYP2C8, CYP3A4, ale również przez cytochrom CYP3A5 w wątrobie. Dwa główne metabolity to postać N-demetylowana i sprzężona z cysteiną.

Brygatynib w znacznej części wydalany jest razem z kałem (65%), z czego 41% stanowi lek niezmetabolizowany. Mniejszy ułamek wydalany jest wraz z moczem (25%), z czego postać niezmieniona stanowi 86%.