Wodoroasparaginian magnezu, Magnesii hydroaspartas - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o wodoroasparaginianie magnezu

Działanie wodoroasparaginianu magnezu
uzupełnia niedobór magnezu
Postacie wodoroasparaginianu magnezu
tabletki
Układy narządowe
układ endokrynny (dokrewny), układ immunologiczny (odpornościowy), układ kostny, układ mięśniowy, układ nerwowy i narządy zmysłów, układ pokarmowy (trawienny), układ krwionośny (sercowo-naczyniowy)
Wzór sumaryczny wodoroasparaginianu magnezu

C8H20MgN2O12

Spis treści

Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające wodoroasparaginian magnezu

Wskazania do stosowania wodoroasparaginianu magnezu

Wodoroasparaginian magnezu jest wskazany do stosowania w niedoborach magnezu. Czynnikami prowadzącymi do wystąpienia niedoboru magnezu są m.in. spożywanie dużych ilości posiłków bogatotłuszczowych, bogatowapniowych, pokarmów z wysoką zawartością fosforanów i błonnika, picie dużych ilości kawy i herbaty, częste i długotrwałe odchudzanie, nadużywanie alkoholu. Zwiększone zapotrzebowanie na magnez dotyczy kobiet w okresie ciąży i laktacji, stosujących środki antykoncepcyjne, a także pacjentów przyjmujących leki psychotropowe, nasenne, uspokajające, antybiotyki, cytostatyki, osób w okresie intensywnego wzrostu, wzmożonego wysiłku fizycznego i w przypadku współistniejącej choroby nerek.

Dawkowanie wodoroasparaginianu magnezu

Stosowana dawka zależna jest od stopnia niedoboru magnezu w organizmie i wieku pacjenta.
Wodoroasparaginian magnezu przyjmuje się doustnie, po posiłku.
U osób dorosłych zaleca się przyjmowanie do 3600 mg wodoroasparaginianu magnezu (w tym 240 mg jonów magnezu).
U dzieci stosuje się zwykle do 900 mg wodoroasparaginianu magnezu (w tym 60 mg jonów magnezu).

Przeciwskazania do stosowania wodoroasparaginianu magnezu

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na wodoroasparaginian magnezu, biegunka, hipermagnezemia, nużliwość mięśni (myasthenia gravis), zwolnienie rytmu serca (bradykardia), blok przedsionkowo-komorowy, ciężka niewydolność nerek.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania wodoroasparaginianu magnezu

Przyjmowanie wodoroasparaginianu magnezu na czczo i/lub przez długi okres czasu może powodować biegunkę.
Długotrwałe stosowanie wodoroasparaginianu magnezu wymaga kontrolowania stężenia magnezu we krwi co pewien okres czasu.

Przeciwwskazania wodoroasparaginianu magnezu do łączenia z innymi substancjami czynnymi

Wodoroasparaginianu magnezu nie należy podawać z antybiotykami m.in. z grupy fluorochinolonów (cyprofloksacyna, lewofloksacyna) i tetracyklin (doksycyklina, oksytetracyklina) ze względu na hamowanie wchłaniania antybiotyków.

Interakcje wodoroasparaginianu magnezu z innymi substancjami czynnymi

Zmniejszenie wchłaniania wymienionych związków.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Acenokumarol (Acenocoumarol) leki przeciwzakrzepowe - antagoniści witaminy K
Chlorotetracyklina (Chlortetracycline) antybiotyki tetracyklinowe - tetracykliny
Ciprofloksacyna (Ciprofloxacin) fluorochinolony
Doksycyklina (Doxycycline) antybiotyki tetracyklinowe - tetracykliny
Fluorouracyl (Fluorouracil) antymetabolity pirymidyny
Glukonian żelaza (Ferrous gluconate) związki żelaza
Izomaltozyd 1000 żelaza (III) (Iron isomaltoside 1000) związki żelaza
Karboksymaltoza żelazowa (Ferric carboxymaltose) związki żelaza
Kompleks wodorotlenku żelaza (III) z dekstranem (Ferric hydroxide dextran complex) związki żelaza
Kompleks wodorotlenku żelaza (III) z sacharozą (Ferric hydroxide sucrose complex) związki żelaza
Kompleks wodorotlenku żelaza z polimaltozą (Iron polymaltose) związki żelaza
Lewofloksacyna (Levofloxacin) fluorochinolony
Moksyfloksacyna (Moxifloxacin) fluorochinolony
Norfloksacyna (Norfloxacin) fluorochinolony
Ofloksacyna (Ofloxacin) fluorochinolony
Oksytetracyklina (Oxytetracycline) antybiotyki tetracyklinowe - tetracykliny
Pefloksacyna (Pefloxacin) fluorochinolony
Proteinianobursztynian żelaza (Iron protein succinylate) związki żelaza
Prulifloksacyna (Prulifloxacin) fluorochinolony
Siarczan żelaza (Ferrous sulfate) środki stosowane w niedokrwistościach
Tetracyklina (Tetracyline) antybiotyki tetracyklinowe - tetracykliny
Warfaryna (Warfarin) leki przeciwzakrzepowe - antagoniści witaminy K
Maltol żelaza (Ferric maltol) związki żelaza
Zmniejszenie wchłaniania magnezu.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Akamprozat (Acetylohomotaurynian wapnia) (Acamprosate) substancje stosowane w leczeniu alkoholizmu
Chlorek wapnia (Calcium chloride) związki wapnia
Dobesylan wapnia (Calcium dobesilate) substancje stosowane w leczeniu żylaków o zróżnicowanym mechanizmie działania
Folinian wapnia (Calcium folinate) antidota - odtrutki i środki chelatujące
Fosfokreatyna (Phosphocreatine) inne substancje stosowane w chorobach układu krążenia
Fosfomycyna (Fosfomycin) antybiotyki - INNE
Fosforan glinu (Aluminium phosphate) substancje zobojętniające
Glicerofosforan sodu (Sodium glycerophosphate) dodatki do płynów infuzyjnych
Octan wapnia (Calcium acetate) związki wapnia
Pantotenian wapnia (Witamina B5) (Calcium pantothenate) witaminy z grupy B
Glukonian wapnia (Calcium gluconate) związki wapnia
Glukonolaktobionian wapnia (Calcium glubionate) związki wapnia
Laktobionian wapnia (Calcium lactobionate) związki wapnia
Laktoglukonian wapnia (Calcium lactate gluconate) związki wapnia
Mleczan wapnia (Calcium lactate) związki wapnia
Węglan wapnia (Calcium carbonate) związki wapnia
Ryzyko wystąpienia objawów zatrucia magnezem.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Bisakodyl (Bisacodyl) substancje przeczyszczające o działaniu kontaktowym
Chlorek glinu (Aluminium chloride) związki glinu
Kwas alginowy (Alginic acid) selektywne leki osłaniające stosowane w chorobie wrzodowej
Lauromakrogol 400 (Polidocanol) substancje stosowane w leczeniu żylaków o zróżnicowanym mechanizmie działania
Makrogol (Macrogol, poliethylene glycol) substancje przeczyszczające o działaniu osmotycznym
Mannitol (Mannitol) diuretyk osmotyczny
Siarczan magnezu (Sól gorzka) (Magnesium sulphate) związki magnezu
Sukralfat (Sucralfate) selektywne leki osłaniające stosowane w chorobie wrzodowej
Wodorotlenek glinu (Aluminium hydroxide) substancje zobojętniające
Cytrynian magnezu (Magnesium citrate) związki magnezu
Wodorotlenek magnezu (Magnesium hydroxide) substancje zobojętniające
Laktuloza (Lactulose) substancje przeczyszczające o działaniu osmotycznym
Parafina ciekła (Liquid paraffin) substancje przeczyszczające o działaniu zmiękczającym
Nasilenie wydalania magnezu.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Amfoterycyna B (Amphotericin b) antybiotyki przeciwgrzybicze
Amikacyna (Amikacin) aminoglikozydy
Cisplatyna (Cisplatin) inne leki przeciwnowotworowe
Gentamycyna (Gentamicin) aminoglikozydy
Streptomycyna (Streptomycin) aminoglikozydy

Interakcje wodoroasparaginianu magnezu z pożywieniem

Nadmiar fosforu, wapnia, sodu, żelaza, cynku, potasu w diecie, a także fityniany mogą zmniejszać wchłanianie magnezu.
Laktoza, alkohole cukrowe (sorbitol, ksylitol) i białka mogą nasilać wchłanianie magnezu.
Należy zwrócić uwagę na spożywanie produktów bogatych w kwas szczawiowy (szczaw, szpinak, rabarbar, kawa, herbata, kakao, orzechy), ponieważ mogą one tworzyć z jonami magnezu kompleksy i przyczyniać się do zwiększonego wydalania magnezu. Analogiczny wpływ wykazują prawdopodobnie polifenole zawarte m.in. w sokach owocowych, warzywach, herbacie.

Interakcje wodoroasparaginianu magnezu z alkoholem

Alkohol hamuje wchłanianie wodoroasparaginianu magnezu.

Wpływ wodoroasparaginianu magnezu na ciążę

Magnez przenika do łożyska w ilościach, które zapewniają prawidłowy rozwój płodu/noworodka. Wodoroasparaginian magnezu może być stosowany w ciąży po konsultacji z lekarzem, który określi bezpieczną dla pacjentki dawkę.

Wpływ wodoroasparaginianu magnezu na laktację

Wodoroasparaginian magnezu może być stosowany w okresie laktacji po konsultacji z lekarzem, który określi bezpieczną dla pacjentki dawkę.

Skutki uboczne

biegunka
nudności
wymioty
zaparcia
ból brzucha

Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)

Bardzo często
(≥1/10)
Często
(≥1/100 do <1/10)
Niezbyt często
(≥1/1000 do <1/100)
Rzadko
(≥1/10 000 do < 1/1000)
Bardzo rzadko
(<1/10 000)
Częstość nieznana
Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych

Objawy przedawkowania wodoroasparaginianu magnezu

Wśród objawów przedawkowania wodoroasparaginianu magnezu można wyróżnić biegunkę i nudności.

Mechanizm działania wodoroasparaginianu magnezu

Większa część magnezu magazynowana jest w kościach. Magnez uczestniczy w syntezie enzymów, kwasów nukleinowych i tłuszczy, odpowiada za aktywność mitochondriów i stabilizację związków wysokoenergetycznych (ATP). Magnez stabilizuje również błony komórkowe poprzez tworzenie kompleksów z fosfolipidami wchodzącymi w skład błon komórkowych, ochrania lizosomy, rybosomy, wykazuje działanie neuroprotekcyjne i stabilizuje płytki krwi (czynnik przeciwzakrzepowy). Magnez zmniejsza reakcję włókien mięśniowych poprzecznie prążkowanych na działające bodźce, zmniejsza ryzyko niedotlenienia mięśnia sercowego, wydłuża przewodzenie bodźców w układzie bodźco-przewodzącym serca, łagodzi stany zapalne poprzez nasilenie fagocytozy i wytwarzanie limfocytów, zapobiega odkładaniu wapnia i zmianom w tkance łącznej w ścianie naczyń. Ponadto, zapewnia prawidłowy stan tkanki kostnej (odpowiada za mineralizację), uczestniczy w syntezie hormonów m.in. insuliny, bierze udział w termoregulacji i powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych. Magnez zmniejsza uczucie zmęczenia, nadwrażliwość nerwowo-mięśniową i nadwrażliwość na czynniki stresowe, łagodzi uczulenia, stany zapalne, zawroty głowy, nerwice, niemiarowość serca.

Wchłanianie wodoroasparaginianu magnezu

Magnez podany doustnie wchłaniany jest w znacznej części w jelitach, głównie w jelicie cienkim, początkowo na zasadzie dyfuzji biernej (ze światła jelit do komórek nabłonkowych), a następnie na zasadzie transportu zależnego od dostarczanej energii metabolicznej (przejście do krwi). Stopień wchłaniania magnezu mieści się w zakresie 30-60% i jest zależny od zapotrzebowania pacjenta oraz podaży magnezu. 

Dystrybucja wodoroasparaginianu magnezu

Magnez wiąże się w 30% z białkami krwi, albuminami i globulinami. Większa część magnezu (60%) jest dystrybuowana do kości, w mniejszym stopniu do mięśni szkieletowych, układu nerwowego, wątroby, mięśnia sercowego, gruczołów wydzielania wewnętrznego i zewnętrznego. Zaledwie 1% magnezu pozostaje w surowicy krwi.

Wydalanie wodoroasparaginian magnezu

Główną drogą eliminacji magnezu są nerki. Wydalanie magnezu z kałem i z potem ma niewielkie znaczenie. Czynniki powodujące zwiększone wchłanianie zwrotne jonów magnezu w nerkach to: insulina, parathormon, hipokalcemia, hipomagnezemia, zasadowica metaboliczna, hipowolemia. Do nasilenia wydalania magnezu przyczyniają się alkohol, hipermagnezemia, diuretyki pętlowe i tiazydowe, kwasica ketonowa, nadczynność przytarczyc, nadmiar witaminy D, hiperkalcemia.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij