Enkorafenib, Encorafenib - Zastosowanie, działanie, opis

Enkorafenib stosowany jest w terapii skojarzonej z binimetynibem nieoperacyjnego lub przerzutowego czerniaka skóry w obecności mutacji BRAF V600. Enkorafenib może być również stosowany w leczeniu pacjentów z przerzutowym rakiem jelita grubego z mutacją BRAF V600, po uprzednio prowadzonej terapii systemowej, w skojarzeniu z cetuksymabem.

Enkorafenib stosowany jest doustnie wyłącznie w lecznictwie zamkniętym pod fachową opieką medyczną.

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od jednostki chorobowej, schorzeń towarzyszących, etapu terapii, nasilenia działań niepożądanych, wskazań lekarza itp. 

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: 300–450 mg.

Przeciwwskazaniem do stosowania substancji jest nadwrażliwość na enkorafenib, obecność dzikiej mutacji genu BRAF, umiarkowane lub ciężkie zaburzenia czynności wątroby. 

Enkorafenib należy stosować w terapii skojarzonej z binimetynibem lub cetuksymabem w zależności od jednostki chorobowej. 

Terapię enkorafenibem należy poprzedzić diagnostyką obecności mutacji genetycznej BRAF V600.

W przypadku terapii skojarzonej enkorafenibu z binimetynibem zalecane jest wykonanie oceny frakcji wyrzutowej lewej komory serca przed rozpoczęciem leczenia oraz w trakcie kuracji. 

U pacjentów z początkową wartością frakcji wyrzutowej lewej komory serca poniżej 50%, podczas stosowania enkorafenibu zalecane jest zachowanie szczególnej ostrożności.

Jednoczesne przyjmowanie enkorafenibu z lekami przeciwzakrzepowymi oraz przeciwpłytkowymi może zwiększać ryzyko krwotoku, a w przypadku silnego zdarzenia krwotocznego należy przerwać oraz zakończyć przyjmowanie enkorafenibu. 

U pacjentów stosujących enkorafenib należy wykonywać regularne badania czynności narządów wzroku, badania elektrokardiograficzne, badania pod kątem czynników wydłużających odstęp QT, badania dermatologiczne, badania czynności wątroby.

Podczas stosowania enkorafenibu możliwe jest wydłużenie odstępu QT, dlatego przed rozpoczęciem terapii oraz w trakcie jej trwania należy uregulować stężenie elektrolitów w surowicy (m.in magnezu oraz potasu)

Pacjenci przyjmujący enkorafenib przed, w trakcie oraz po terapii powinni wykonać badanie głowy oraz szyi, badania obrazowe klatki piersiowej oraz jamy brzusznej (TK), badanie odbytu oraz miednicy (w przypadku kobiet), kompletną morfologię krwi.

W przypadku pacjentów, u których rozwinęły się zmiany nowotworowe w lokalizacji innej niż skóra, przy obecności mutacji RAS, należy rozważyć zakończenie terapii z użyciem enkorafenibu.

Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania enkorafenibu u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby oraz zaburzeniami pracy nerek. 

Podczas przyjmowania enkorafenibu należy zadbać o właściwe nawodnienie organizmu. 

Nie należy przyjmować enkorafenibu jednocześnie z substancjami silnie hamującymi enzym CYP3A4 (m.in. rytonawir, itrakonazol, klarytromycyna, telitromycyna, pozakonazol) gdyż mogą one zwiększać toksyczność oraz występowanie działań niepożądanych. 

Podczas stosowania encorafenibu nie należy spożywać soku grejpfrutowego. 

W przypadku pacjentów z objawami niepożądanymi (takimi jak zawroty głowy, problemy z widzeniem), które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługę maszyn, wykonywanie ich nie jest zalecane po przyjmowaniu enkorafenibu. 

Ziele dziurawca (Hypericum perforatum) może osłabiać działanie enkorafenibu. 

Brak badań wykazujących wpływ enkorafenibu na ciążę. Dane pochodzące z badań na organizmach zwierzęcych wskazują toksyczny wpływ substancji na płód. Dla bezpieczeństwa stosowanie enkorafenibu w czasie ciąży nie jest wskazane. 

Brak danych dotyczących zdolności enkorafenibu do przenikania do mleka kobiecego, nie można wykluczyć szkodliwego zagrożenia dla dziecka. Dla bezpieczeństwa podczas przyjmowania enkorafenibu nie należy karmić piersią. 

Brak danych dotyczących wpływu enkorafenibu na zdolności reprodukcyjne. Badania na organizmach zwierzęcych wskazały wpływ substancji na proces spermatogenezy. Możliwe są zaburzenia płodności u mężczyzn spowodowane przyjmowaniem enkorafenibu. 

Do objawów przedawkowania enkorafenibu należą: zaburzenia pracy nerek, nudności, wymioty, niewyraźne widzenie, hiperkreatynemia 3 stopnia. 

Enkorafenib jest silnym inhibitorem (hamuje działanie) kinazy RAF, który działa selektywnie na zasadzie kompetycji z ATP. Enkorafenib hamuje szlak RAF/MEK/ERK w komórkach nowotworowych z mutacją kinazy BRAF (głównie V600E, V600D, V600K) w nowotworze jelita grubego oraz u pacjentów z czerniakiem. 

Enkorafenib wchłaniany jest z przewodu pokarmowego w około 86%. Stężenie maksymalne substancji we krwi osiągane jest po2 godzinach od podania. 

Enkorafenib wiąże się z białkami osocza w 86%.

Enkorafenib metabolizowany jest głównie w procesie N-dealikalacji przez enzymy wątrobowe CYP3A4, CYP2C19 oraz CYP2D6.

Czas półtrwania enkorafenibu wynosi 3,5 godziny. Wydalanie substancji odbywa się równym stopniu z moczem oraz z kałem.