Wardenafil, Vardenafilum - Zastosowanie, działanie, opis

Wardenafil jest stosowany do leczenia zaburzeń erekcji u mężczyzn po 18 roku życia oraz do utrzymania wzwodu koniecznego do odbycia satysfakcjonującego stosunku płciowego.

Aby uzyskać efekt działania związku konieczne jest pobudzenie seksualne.

Wardenafil powinno przyjmować się na 25 minut do godziny przed planowanym stosunkiem seksualnym. Nie zaleca się przekraczać jednej dawki leku dziennie. Substancję można stosować z posiłkiem lub bez, natomiast należy pamiętać, że pokarm bogatotłuszczowy opóźnia początek działania leku.

Zwykle stosowane dawki przez osoby dorosłe w zależności od tolerancji: od 5 mg do 20 mg na dobę.

Pacjenci z zaburzeniami wątroby powinni rozpoczynać terapię od 5 mg na dobę. Maksymalna ilość leku, którą zaleca się przyjmować osobom z umiarkowaną niewydolnością wątroby wynosi 10 mg.

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami nerek należy zaczynać leczenie od dawki początkowej 5 mg na dobę.

Seniorom zaleca się dostosowanie zażywanych dawek leku w zależności od ich indywidualnej tolerancji na wardenafil.

Wardenafil jest przeciwwskazany u pacjentów, którzy są nadwrażliwi na związek oraz utracili wzrok w jednej gałce ocznej i utrata wzroku wynikała z przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego niezwiązanej z zapaleniem tętnic.

Związku nie należy stosować u osób, u których aktywność seksualna jest przeciwwskazana, ze względu na ryzyko dekompensacji stanu chorobowego (ciężka niewydolność serca, niestabilna dławica piersiowa czy inne groźne choroby krążeniowe).

Wardenafilu nie należy stosować również w przypadku występowania:

• barwnikowego zwyrodnienia siatkówki oraz wrodzonej choroby zwyrodnieniowej siatkówki;
• niedociśnienia;
• udaru mózgu oraz zawału serca w ciągu ostatnich 6 miesięcy;
• niestabilnej dławicy piersiowej;
• schyłkowej niewydolności nerek wymagającej postępowania dializowego;
• ciężkiej niewydolności wątroby.

Terapia wardenafilem powinna być rozpoczęta po konsultacji lekarskiej i badaniach diagnostycznych pacjenta, w celu ustalenia przyczyn zaburzeń erekcji.

Należy pamiętać, że aktywność seksualna wpływa na pracę mięśnia sercowego i może powodować zaburzenia rytmu. Sam wardenafil rozszerza łożysko naczyniowe prowadząc do przemijającego obniżenia ciśnienia krwi. Działania te mogą wpływać na pogorszenie stanu klinicznego pacjentów kardiologicznych, szczególnie cierpiących na zwężenie aorty czy niewydolność lewokomorową. Przed zastosowaniem leku, mężczyźni powinni być zbadani pod kątem chorób kardiologicznych oraz mieć oszacowane korzyści do ryzyka zdrowotnego terapii wardenafilem, jeśli są pacjentami cierpiącymi na choroby układu sercowo-naczyniowego.

Lek zaleca się stosować ostrożnie u mężczyzn z anatomicznymi zniekształceniami prącia (zwłóknienie ciał jamistych, choroba Peyroniego czy skrzywienie prącia) oraz u pacjentów z chorobami układu krwiotwórczego (szpiczak mnogi, białaczka, niedokrwistość sierpowatokrwinkowa) gdyż te grupy osób predysponowane są do pojawienia się priapizmu po zastosowaniu wardenafilu.

Pacjenci powyżej 65 roku życia mogą być bardziej wrażliwi na działanie związku, u seniorów zaleca się terapię mniejszymi dawkami związku (5 mg na dobę).

Wardenafil w dawkach terapeutycznych nie wywiera wpływu na układ krzepnięcia, ale nadużywany może nasilać właściwości przeciwagregacyjne nitroprusydku sodowego. Natomiast nie wpływa na czas krzepnięcia stosowany w monoterapii bądź w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym. Nie badano wpływu wardenafilu na krzepliwość krwi u pacjentów narażonych na krwawienia np. z chorobą wrzodową żołądka czy z zaburzeniami krzepliwości krwi. Należy zachować ostrożność w trakcie stosowania związku w tej grupie osób.

Wardenafil, tak jak inne inhibitory fosofodiesterazy, może prowadzić do wystąpienia do nietętniczej przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego oraz innych zaburzeń widzenia. Jeśli podczas używania wardenafilu pojawi się nieprawidłowe widzenie trzeba natychmiast przerwać przyjmowanie substancji i jak najszybciej skontaktować się z lekarzem.

Stosowanie substancji łącznie z blokerami receptorów alfa może powodować nadmierne spadki ciśnienia. U pacjentów, którzy zażywają obie grupy leków jednocześnie, zaleca się rozpoczęcie terapii wardenafilem od dawki początkowej wynoszącej 5 mg.

Nie należy stosować wardenafilu łącznie z silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4, gdyż dochodzi do znacznego zmniejszenia szybkości metabolizmu związku, kumulacji wardenafilu w organizmie i nasilenia się jego działań niepożądanych.

Cząsteczka może wydłużać odcinek QT, dlatego zaleca się zachowanie ostrożności podczas terapii tym związkiem u osób cierpiących na zaburzenia rytmu, stosujących leki przeciwarytmiczne, a także będących w stanie hipokaliemii.

Wardenafilu nie należy podawać z nitratami oraz innymi donorami tlenku azotu – to połączenie farmakologiczne prowadzi do gwałtownego obniżenia krwi, które stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia.

Związku nie należy stosować łącznie z substancjami będącymi aktywatorami cyklazy guanylowej (riocyguat), gdyż może dojść do nadmiernego spadku ciśnienia.

Wardenafil nie powinien być zażywany razem z silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4  (rytonawir, indynawir, ketokonazol, itrakonazol), związki te hamują metabolizm leku i doprowadzają do nasilenia się działań niepożądanych wardenafilu.

Posiłki bogate w tłuszcze mogą opóźniać początek działania wardenafilu.

Związku nie należy popijać sokiem grejpfrutowym, ponieważ może dojść do osłabienia metabolizmu związku i nasilenia działań niepożądanych wardenafilu.

Spożywanie alkoholu może nasilać problemy z osiągnięciem erekcji.

Zaobserwowano brak istotnej interakcji przy piciu małych ilości alkoholu i stosowaniu wardenafilu.

Zawroty głowy oraz zaburzenia widzenia, które mogą pojawić się w trakcie terapii wardenafilem wywierają negatywny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania maszyn.

Substancja nie jest przeznaczona do wykorzystywania w terapii u kobiet, w związku z czym nie badano bezpieczeństwa stosowania wardenafilu w okresie ciąży.

Substancja nie jest przeznaczona do wykorzystywania w terapii u kobiet, w związku z czym nie badano bezpieczeństwa stosowania wardenafilu w okresie laktacji.

Nie stwierdzono istotnego wpływu na rozród podczas przedklinicznych badań wardenafilu.

Objawy przedawkowania wardenafilu obejmują zaburzenia widzenia oraz silny ból mięśni i pleców.

Wardenafil jest przedstawicielem leków stosowanych w zaburzeniach erekcji. 

Erekcja w warunkach fizjologicznych wynika z podniecenia seksualnego, co powoduje kaskadę procesów hemodynamicznych w ciałach jamistych prącia. W wyniku stymulacji seksualnej dochodzi do uwolnienia tlenku azotu, co prowadzi do aktywacji enzymu cyklazy guanylowej i wzrostu stężenia cyklicznego monofosforanu guanozyny (cGMP) w tkankach penisa. Działanie to skutkuje rozkurczem mięśni gładkich i napływ krwi do prącia.

Wardenafil jest selektywnym inhibitorem fosfodiesterazy 5 (PDE5), enzymu który w warunkach fizjologicznych reguluje ilość cykliczniego monofosforanu guanozyny, prowadząc do jego rozpadu. Kiedy w wyniku podniecenia seksualnego uwalniany jest tlenek azotu, wardenafil blokuje aktywność PDE5, w wyniku czego dochodzi do wzrostu cGMP i napływu krwi do ciał wewnątrzjamistych prącia.

Pobudzenie seksualne jest warunkiem koniecznym, aby mogło dojść do działania farmakologicznego związku.

Wardenafil szybko się wchłania z przewodu pokarmowego. Jego biodostępność wynosi 15%. Zażywanie leku z posiłkiem bogatotłuszczowym opóźnia absorpcję leku. Stężenie maksymalne w osoczu uzyskiwane jest zwykle po 60 minut od zastosowania wardenafilu.

Związek wiąże się z białkami osoczowymi w ponad 90%. Lek z łatwością przenika do tkanek.

Substancja ulega przemianom w wątrobie. Jej głównym metabolitem jest związek M1, wykazujący 28% aktywności biologicznej związku macierzystego. W metabolizm leku zaangażowane są enzymy cytochromu p-450, w szczególności izoforma CYP3A4, w mniejszym stopniu  CYP3A5 oraz CYP2C. 

Stosowanie silnych induktorów bądź inhibitorów izoformy CYP3A4 zmienia metabolizm leku, powodując brak skuteczności leczenia lub nasilenie się działań niepożądanych wardenafilu.

U osób starszych, a także pacjentów z zaburzeniami funkcji wątroby metabolizm leku jest osłabiony, obserwowano wyższe stężenia w osoczu związku w tej grupie osób, w stosunku do reszty populacji. Pacjenci ci powinni mieć ustalone odpowiednie dawki wardenafilu, aby nie doszło do kumulacji związku w organizmie.

Związek usuwany jest z organizmu w postaci metabolitów głównie z kałem, tylko około 5% dawki wydalane jest na drodze nerkowej. Okres półtrwania wardenafilu wynosi od 4 do 5 godzin.

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30ml/min) obserwowano wyższe stężenia substancji we krwi. W tej grupie osób zaleca się stosowanie niższych dawek początkowych leku.