Treprostinil, Treprostinilum - Zastosowanie, działanie, opis

Treprostinil stosowany jest w leczeniu tętniczego nadciśnienia płucnego o charakterze dziedzicznym lub samoistnym. Nadciśnienie płucne pojawia się, kiedy ciśnienie krwi między sercem a płucami jest nadmiernie wysokie. Choroba objawia się dusznościami zwłaszcza przy wysiłku fizycznym i może prowadzić do niewydolności serca. Treprostinil ma na celu poprawę tolerancji wysiłkowej oraz złagodzenie objawów choroby u pacjentów, którzy są zakwalifikowani do III czynnościowej klasy wg NYHA (tak jest w Polsce, w innych krajach dotyczy również klasy II i IV). Klasy NYHA oznaczają klasyfikację ciężkości objawów niewydolności serca zaproponowaną przez Nowojorskie Towarzystwo Kardiologiczne. 

Dawka treprostinilu zależna jest od wieku, masy ciała oraz chorób współistniejących, w szczególności takich jak zaburzenia pracy nerek lub niewydolność wątroby.

Treprostinil stosuje się w ciągłej infuzji podskórnej lub dożylnej. Długotrwałej infuzji dożylnej mogą towarzyszyć ciężkie zakażenia krwi z uwagi na podłączenie centralnych cewników żylnych, dlatego częściej stosowana jest droga infuzji podskórnej.

Dawki zwykle stosowane mieszczą się w zakresie od 0,625 ng/kg mc./min do 1,25 ng/kg mc./min. Dawki modyfikowane są w trakcie leczenia i w zależności od uzyskanych wyników terapeutycznych. Pacjent cały czas pozostaje pod ścisłą kontrolą lekarską. 

Przeciwwskazaniem do stosowania treprostinilu są: nadwrażliwość na substancję czynną, nadciśnienie płucne, które wiąże się z chorobą zarostową żył, wrodzone lub nabyte wady zastawek serca z towarzyszącymi zaburzeniami serca niezwiązanymi z nadciśnieniem płucnym, zastoinowa niewydolność serca.

Wśród przeciwskazań należy wymienić też ciężką niewydolność wątroby, czynną chorobę wrzodową w obrębie przewodu pokarmowego, krwawienia śródczaszkowe, zranienia lub inne krwawienia.

Nie należy stosować treprostinilu w ciężkiej chorobie niedokrwiennej serca i niestabilnej dławicy piersiowej, po przebytym zawale mięśnia sercowego prze okres sześciu miesięcy, w ciężkiej niewydolności serca lub arytmii.

Leczenie treprostiniliem wyklucza się również u pacjentów, u których w ciągu ostatnich trzech miesięcy wystąpił udar lub niedokrwienie mózgu. 

Przy stosowaniu treprostinilu pacjent powinien pozostawać pod ścisłym nadzorem lekarza.

Przy rozpoczęciu leczenia należy uwzględnić możliwości pacjenta do założenia na stałe cewnika żylnego  i urządzenia infuzyjnego.

Ważnym czynnikiem do włączenia leczenia treprostinilem jest ustalenie czy pacjent ma prawidłowe ciśnienie krwi, ponieważ pacjenci z niskim ciśnieniem mogą zostać narażeni na wystąpienie groźnego niedociśnienia. Zaleca się wówczas stałą kontrolę ciśnienia podczas leczenia.

Modyfikacje dawek treprostinilu należy prowadzić bardzo ostrożnie i należy pamiętać, aby nie doprowadzić do nagłego odstawienia leku. Przerwanie leczenia może nastąpić tylko wtedy, gdy pojawi się obrzęk płuc u pacjenta.

Lekarz prowadzący powinien przeszkolić i odpowiednio przygotować pacjenta do korzystania z zestawu do ciągłej infuzji podskórnej lub dożylnej. Pacjent powinien być poinformowany o tym, jak dbać o taki zestaw, jak go zaprogramować i w jaki sposób  z niego korzystać.  Pacjent powinien mieć zapewniony dostęp do rezerwowych zestawów i pomp infuzyjnych. 

Treprostinil może powodować objawy wpływające na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, takie jak: niedociśnienie tętnicze krwi i zawroty głowy. 

Przy stosowaniu treprostinilu nie można zażywać produktów na bazie wyciągu z miłorzębu, gdyż może to nasilić ryzyko krwawień. 

Brak wystarczających badań odnośnie wpływu treprostinilu na płód w czasie ciąży. Lek należy zastosować jedynie w przypadku, jeśli korzyści dla matki płynące ze stosowania leku przewyższają nad potencjalnym zagrożeniem dla nienarodzonego dziecka.

Zaleca się przerwanie karmienia piersią u kobiet stosujących treprostinil, ponieważ brak wystarczających danych czy przenika on do mleka matki. 

Brak danych dotyczących wpływu treprostinilu na płodność u kobiet. Zaleca się stosowanie środków antykoncepcyjnych w czasie leczenia produktami z treprostinilem. 

Podanie podskórne lub dożylne: bóle głowy, zawroty głowy, rozszerzenie naczyń, niedociśnienie tętnicze, biegunka, nudności, wysypka , również o charakterze plam lub grudek, świąd, ból żuchwy, ból w miejscu podawania infuzji, krwawienie, krwiak, reakcje odczynowe w miejscu podawania infuzji, obrzęk, krwawienia z nosa, krwawienia z przewodu pokarmowego, krwawienia z dziąseł, z odbytu, krwiomocz, krwioplucie, zakrzepowe zapalenie żył, bóle kostne, zakażenie krwi po centralnym wkłuciu, bakteriemia, posocznica, ropnie lub infekcje w miejscu podania, małopłytkowość.

Wśród objawów przedawkowania treprostinilu należy wymienić: ból głowy, niedociśnienie tętnicze, zaczerwienienie, dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, takie jak: biegunka, mdłości, wymioty. 

Treprostinil należy do grupy analogów prostacykliny, co oznacza, że wiąże się z receptorem prostacykliny wywierając działanie na naczynia krwionośne. Mechanizm działania polega na bezpośrednim rozszerzeniu naczyń krwionośnych płuc i naczyń tętniczych w krążeniu ogólnym. Skutkiem tego jest zwiększenie pojemności wyrzutowej serca oraz uregulowanie częstości rytmu serca. Trepsrostinil hamuje również agregację płytek krwi, co zapobiega ich zlepianiu się w naczyniach krwionośnych. 

Po podaniu podskórnym lub dożylnym treprostinil wchłania się szybko i całkowicie, jego biodostępność wynosi 100%. U przypadku pacjentów z niewydolnością wątroby i nadciśnieniem płucnym dostępność biologiczna może wzrastać 3- krotnie lub 5-krotnie.

Treprostinil wiąże się z białkami osocza w 91%. Wielkość dystrybucji wynosi 14 l/70 kg. 

Metabolizm treprostinilu ma miejsce w wątrobie. Treprostinil w formie niezmienionej w moczu występuje w niewielkiej ilości (3,7% dawki). Metabolitami treprostinilu są następujące produkty: trzy metabolity będące efektem reakcji utleniania, czwarty jest pochodną wiązania treprostinilu z kwasem glukuronowym, a piąty nie został jeszcze poznany. Łącznie matabolity treprostinilu stanowią 64,4%. 

Średni okres półtrwania wynosi od 2 do 4 godzin. Okres półtrwania w osoczu krwi po podaniu dożylnym wynosi 34 minuty, a po podaniu podskórnym odpowiednio 85 minut. Metabolity treprostinilu wydalane są głównie z moczem i kałem.