Temoporfin, Temoporfinum - Zastosowanie, działanie, opis

Temopofin stosuje się w paliatywnym leczeniu zaawansowanego płaskonabłonkowego raka głowy i szyi u pacjentów, u których nie można zastosować radioterapii, ogólnoustrojowej chemioterapii lub leczenia chirurgicznego i u których inne metody leczenia okazały się nieskuteczne.

Temoporfin stosuje się w dawce 0,15 mg na kilogram masy ciała.

Temoporfinu nie należy stosować w przypadku nadwrażliwości na tą substancję czynną lub inne porfiryny, a także w przypadku porfirii oraz innych chorób nasilających się pod wpływem światła, guzów naciekających na duże naczynia krwionośne lub ułożonych w taki sposób, że obszar naświetlany sąsiaduje z dużymi naczyniami krwionośnymi, zabiegów chirurgicznych planowanych w ciągu najbliższych trzydziestu dni, chorób oczu mogących wymagać badania lampą szczelinową w ciągu najbliższych trzydziestu dni, aktualnie prowadzonej terapii lekiem powodującym wrażliwość  na światło.

Przez 15 dni od zastosowania temoporfinu należy unikać ekspozycji na światło słoneczne. Jako że reakcje fotouczuleniowe powstają w wyniku działnia światła słonecznego kremy chroniące przed promieniowaniem UV nie stanowią ochrony przed tymi reakcjami. Do pełnej ekspozycji na światło należy powracać stopniowo. Do sześciu miesięcy od zastosowania leku należy unikać wystawiania na działanie promieni słonecznych ramienia, w które został on podany lub chronić je długim barwnym rękawem. Zastosowanie naświetlania może prowadzić do uszkodzenia naczyń krwionośnych - powstania przetok, perforacji lub pęknięć. W przypadku wynaczynienia roztworu należy chronić przed słońcem miejsce podania temoporfinu przez co najmniej trzy miesiące. Aby uniknąć oparzenia skóry należy zmieniać położenie pulsoksymetrów co ok 10-15 min.

Ze względu na postać leku zawierającą etanol nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn po podaniu temoporfinu. Aby uniknąć problemów związanych z nadwrażliwością na światło do piętnastu dni po podaniu nie zaleca się prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn o ile ta obsługa nie może odbywać się w warunkach ograniczonego oświetlenia.

Temoporfinu nie należy stosować w czasie ciąży, chyba że wymaga tego stan kliniczny pacjentki. Kobiety w wieku rozrodczym leczone temoporfinem powinny stosować skuteczne metody zapobiegania ciąży w czasie terapii i co najmniej trzy miesiące po jej zakończeniu.

W czasie leczenia i co najmniej miesiąc po jego zakończeniu pacjentka nie powinna karmić noworodka/dziecka.

W przypadku podania większej niż zalecana dawki temoporfinu naświetlanie laserem może spowodować większą martwicę guza niż to było planowane. Naświetlanie można zastosować jedynie wtedy gdy korzyść dla pacjenta uzasadnia ryzyko rozległej martwicy. Między kolejnym podaniem leku i naświetlaniem powinno minąć co najmniej 28 dni. Ze względu na mechanizm działania leku należy unikać ekspozycji na światło.

Temoporfin jest substancją fotouczulającą. Jego aktywność jest inicjowana przez naświetlanie światłem o długości fali 652 nm. W wyniku tego powstają wysoce reaktywne formy tlenu uszkadzające komórki nowotworowe.

Temoporfin jest podawany w postaci iniekcji dożylnej, stężenie maksymalnie osiąga po casie 2 - 4 godzin.

Temoporfin nie gromadzi się w tkankach, w około 85 - 87%  wiąże się z białkami osocza.

Brak danych o metabolizmie temoporfinu u ludzi, w badaniach przeprowadzonych na zwierzętach wykazano, że metabolity temoporfinu były usuwane przez wątrobę do żółci i następnie wydalane wraz z kałem. Nie stwierdzono obecności metabolitów leku w krążeniu ogólnym, nie podlega on krążeniu wątrobowemu.