Symeprewir, Simeprevirum - Zastosowanie, działanie, opis
Podstawowe informacje o symeprewirze
- Rok wprowadzenia na rynek
-
2013
- Substancje aktywne
-
symeprewir
- Działanie symeprewiru
-
przeciwwirusowe
- Postacie symeprewiru
-
kapsułki, kapsułki twarde
- Układy narządowe
-
układ pokarmowy (trawienny)
- Specjalności medyczne
-
Choroby wewnętrzne, Choroby zakaźne i pasożytnicze, Gastroenterologia
- Rys historyczny symeprewiru
-
Symeprewir został wprowadzony na rynek farmaceutyczny w 2013 roku w Japonii przez podmiot odpowiedzialny JOHNSON & JOHNSON. Substancja jest inhibitorem proteazy serynowej, kluczowej dla replikacji HCV. Symeprewir, ze względu na wspomnianą aktywność przeciwwirusową, stosowany jest w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C.
- Wzór sumaryczny symeprewiru
-
C38H47N5O7S2
Spis treści
- Wskazania do stosowania symeprewiru
- Dawkowanie symeprewiru
- Przeciwskazania do stosowania symeprewiru
- Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania symeprewiru
- Interakcje symeprewiru z innymi substancjami czynnymi
- Interakcje symeprewiru z pożywieniem
- Interakcje symeprewiru z alkoholem
- Wpływ symeprewiru na prowadzenie pojazdów
- Inne rodzaje interakcji
- Wpływ symeprewiru na ciążę
- Wpływ symeprewiru na laktację
- Wpływ symeprewiru na płodność
- Skutki uboczne
- Objawy przedawkowania symeprewiru
- Mechanizm działania symeprewiru
- Wchłanianie symeprewiru
- Dystrybucja symeprewiru
- Metabolizm symeprewiru
- Wydalanie symeprewiru
Wskazania do stosowania symeprewiru
Symeprewir jest wskazany w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C, u pacjentów z genotypem 1 lub 4 HCV, w skojarzeniu z rybawiryną oraz peginterferonem alfa lub z sofosbuwirem i rybawiryną.
Dawkowanie symeprewiru
Symeprewir przyjmuje się doustnie razem z posiłkiem, raz na dobę. Leczenie zwykle trwa 12 tygodni. Symeprewiru nie wolno podawać w monoterapii, stosuje się leczenie skojarzone z innymi lekami.
Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od wieku, masy ciała, chorób towarzyszących (zaburzona praca nerek, niewydolność wątroby) oraz odpowiedzi na leczenie.
Dawka zwykle stosowana (dobowa) u osób dorosłych: 150 mg.
Przeciwskazania do stosowania symeprewiru
Przeciwskazaniem do stosowania symeprewiru jest nadwrażliwość na substancję czynną. Substancji nie wolno podawać w monoterapii i musi być ona stosowana w skojarzeniu z innymi lekami wskazanymi w terapii przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C, takimi jak rybawiryna, sofosbuwir lub peginterferon alfa.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania symeprewiru
Symeprewir jest podawany jedynie w leczeniu skojarzonym z innymi lekami, substancji nie należy stosować w monoterapii. Nie zaleca się podawania leku pacjentom z genotypami 2,3,5 lub 6 HCV , ze względu na brak badań na temat skuteczności i bezpieczeństwa leczenia w tej grupie.
Symepewiru nie powinno się stosować w skojarzeniu z innymi lekami z grupy inhibiotorów proteazy HCV, takimi jak telaprewir czy boceprewir. Możliwe jest pojawienie się oporności krzyżowej na wyżej wymienione substancje.
Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności podczas terapii symeprewirem u pacjentów z umiarkowaną i ciężką niewydolnością wątroby, ze względu na brak badań na temat bezpieczeństwa stosowania substancji w tej grupie. U osób z ciężką niewydolnością wątroby może dojść do zwiększenia stężenia w osoczu i wolniejszego metabolizm leku.
Nie powinno się stosować symeprewiru z substancjami, które w sposób istotny oddziałują na cytochrom P450 (CYP3A4), gdyż może to prowadzić do znaczącego zmniejszenia lub zwiększenia ekspozycji na symeprewir.
Pacjent powinien być poinformowany o potencjalnych działaniach niepożądanych, które mogą wystąpić podczas terapii przeciwwirusowej. W szczególności zaleca się unikanie ekspozycji na promieniowanie UV i zrezygnowanie z usług solarium, ze względu na możliwą nadwrażliwość na światło.
Interakcje symeprewiru z innymi substancjami czynnymi
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Atazanawir (Atazanavir) | inne substancje przeciwwirusowe działające bezpośrednio na wirusy |
Darunawir (Darunavir) | inhibitory proteazy HIV |
Erytromycyna (Erythromycin) | antybiotyki makrolidowe - makrolidy |
Flukonazol (Fluconazole) | przeciwgrzybicze pochodne triazolu |
Fosamprenawir (Fosamprenavir) | inhibitory proteazy HIV |
Indynawir (Indinavir) | inhibitory proteazy HIV |
Itrakonazol (Itraconazole) | przeciwgrzybicze pochodne triazolu |
Ketokonazol (Ketoconazole) | przeciwgrzybicze pochodne imidazolu |
Klarytromycyna (Clarithromycin) | antybiotyki makrolidowe - makrolidy |
Kobicystat (Cobicistat) | inhibitory proteazy HIV |
Pozakonazol (Posaconazole) | przeciwgrzybicze pochodne triazolu |
Rytonawir (Ritonavir) | inhibitory proteazy HIV |
Sakwinawir (Saquinavir) | przeciwwirusowe nukleozydy i nukleotydy |
Telitromycyna (Telithromycin) | antybiotyki makrolidowe - makrolidy |
Worykonazol (Voriconazole) | przeciwgrzybicze pochodne triazolu |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Deksametazon (Dexamethasone) | glikokortykosteroidy |
Efawirenz (Efavirenz) | nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy |
Escitalopram (Escitalopram) | SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny |
Etrawiryna (Etravirine) | nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy |
Fenobarbital (Luminal) (Phenobarbital) | inne leki przeciwpadaczkowe |
Fenytoina (Phenytoin) | leki przeciwpadaczkowe - blokujące kanały sodowe i stabilizujące błony neuronów |
Karbamazepina (Carbamazepine) | leki przeciwpadaczkowe - blokujące kanały sodowe |
Newirapina (Nevirapine) | nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy |
Okskarbazepina (Oxcarbazepine) | leki przeciwpadaczkowe - blokujące kanały sodowe i stabilizujące błony neuronów |
Ryfampicyna (Rifampicin (rifampin)) | antybiotyki - INNE |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Agomelatyna (Agomelatine) | substancje przeciwdepresyjne o innym mechanizmie działania |
Cerytynib (Ceritinib) | inhibitory kinazy białkowej |
Digoksyna (Digoxin) | glikozydy nasercowe |
Nintedanib (Nintedanib) | inhibitory kinazy białkowej |
Propafenon (Propafenone) | leki przeciwarytmiczne - klasa I |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Cyklosporyna (Cyclosporine) | inhibitory kalcyneuryny |
Diltiazem (Diltiazem) | leki blokujące kanały wapniowe - działające na mięsień sercowy |
Sildenafil (Sildenafil) | inhibitory fosfodieasterazy V - PDE5 |
Tadalafil (Tadalafil) | inhibitory fosfodieasterazy V - PDE5 |
Takrolimus (Tacrolimus) | inhibitory kalcyneuryny |
Wardenafil (Vardenafil) | inhibitory fosfodieasterazy V - PDE5 |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Atorwastatyna (Atorvastatin) | statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA |
Lowastatyna (Lovastatin (monacolin k, mevinolin)) | statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA |
Pitawastatyna (Pitavastatin) | statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA |
Rosuwastatyna (Rosuvastatin) | statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA |
Simwastatyna (Simvastatin) | statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Warfaryna (Warfarin) | leki przeciwzakrzepowe - antagoniści witaminy K |
Interakcje symeprewiru z pożywieniem
Brak informacji na temat interakcji symeprewiru z żywnością.
Interakcje symeprewiru z alkoholem
Brak informacji na temat interakcji symeprewiru z alkoholem.
Wpływ symeprewiru na prowadzenie pojazdów
Symeprewir nie wywiera istotnego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Przy terapii skojarzonej z peginterferonem alfa i rybawiryną zaleca się zachowanie ostrożności u kierowców i osób obsługujących maszyny.
Inne rodzaje interakcji
Symeprewir wchodzi w interakcje z surowcami roślinnymi. Stosowanie substancji czynnej razem z zielem ostropestu plamistego, ze względu na zawartość sylimaryny, skutkuje osłabieniem działania przeciwwirusowego symeprewiru. Podczas terapii przeciwwirusowej należy też mieć na uwadze interakcję z zielem dziurawca zwyczajnego. Dziurawiec z kolei osłabia działanie symeprewiru,
Substancja czynna stosowana w terapii skojarzonej może powodować reakcje nadwrażliwości na światło.
Symepewir wpływa na wyniki badań diagnostycznych. W terapii skojarzonej z peginterferonem alfa oraz rybawiryną odnotowano u leczonych wzrost stężenia bilirubiny oraz fosfatazy alkalicznej.
Wpływ symeprewiru na ciążę
Brak szczegółowych badań dotyczących stosowania symeprewiru u kobiet w ciąży. U zwierząt wykazano negatywny wpływ na reprodukcję. Symeprewir może być stosowany w czasie ciąży jedynie w sytuacji, kiedy korzyści ze stosowania leku u matki przewyższają ryzyko dla płodu. Należy wspomnieć, że symeprewir stosowany jest wyłącznie w leczeniu skojarzonym. W przypadku terapii łączonej z rybawiryną, leczenie jest przeciwskazane u kobiet ciężarnych ze względu na jej udokumentowane działanie teratogenne i embriotoksyczne.
Wpływ symeprewiru na laktację
Brak wystarczających danych na temat przenikania symeprewiru i jego metabolitów do mleka kobiecego. W badaniach na zwierzętach wykazano, że symepewir, podawany samicom szczurów w czasie laktacji, przenikał do mleka matki. Substancję u kobiet karmiących stosować wyłącznie w przypadku, kiedy korzyść stosowania leku u kobiety karmiącej przewyższa ryzyko dla dziecka.
Wpływ symeprewiru na płodność
Brak danych na temat wpływu symeprewiru na płodność u ludzi. W badaniach na zwierzętach nie stwierdzono wpływu na płodność.
Skutki uboczne
- duszność
- nudności
- świąd
- wysypka
- zaparcia
- nadwrażliwość na światło
- Zwiększenie stężenia bilirubiny
Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)
- Bardzo często
- (≥1/10)
- Często
- (≥1/100 do <1/10)
- Niezbyt często
- (≥1/1000 do <1/100)
- Rzadko
- (≥1/10 000 do < 1/1000)
- Bardzo rzadko
- (<1/10 000)
- Częstość nieznana
- Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych
Objawy przedawkowania symeprewiru
Brak szczegółowych danych na temat przedawkowania symeprewiru u ludzi. U pacjentów otrzymujących substancję powyżej zalecanej dawki dobowej, obserwowano jedynie objawy nawiązujące do działań niepożądanych.
Mechanizm działania symeprewiru
Symeprewir jest inhibitorem proteazy serynowej HCV NS3/4A, enzymu niezbędnego dla replikacji wirusa zapalenia wątroby typu C. Substancja hamuje replikację HCV, należy do grupy leków o bezpośrednim działaniu przeciwwirusowym. Symeprewir stosuje się u pacjentów zarażonych genotypem 1 i 4 HCV.
Wchłanianie symeprewiru
Średnia biodostępność symeprewiru po przyjęciu doustnym pojedynczej dawki łącznie z pokarmem wynosi 62%. Stężenie maksymalne w osoczu jest zwykle osiągane w ciągu 4 do 6 godzin od podania substancji.
Dystrybucja symeprewiru
Symeprewir wiąże się prawie całkowicie z białkami osocza, przeważnie z albuminami. Proces ten nie ulega znacząco zmianie u osób z zaburzeniami czynności nerek i wątroby. Brak danych dotyczących objętości dystrybucji symeprewiru u ludzi. Badania na zwierzętach wykazały, że substancja jest dystrybuowana do wątroby oraz jelit.
Jednoczesne podawanie inhibitorów enzymów wątrobowych CYP3A powoduje zwiększenie stężenia symeprewiru w osoczu z powodu interakcji lekowych, natomiast w przypadku zastosowania induktorów CYP3A oczekuje się odwrotnego efektu.
Metabolizm symeprewiru
Symeprewir jest głównie metabolizowany w wątrobie. Badania in vitro wykazały, że substancja czynna ulega metabolizmowi na drodze utleniania z udziałem enzymów mikrosomalnych cytochromu P450, w szczególności izoenzymu CYP3A4.
Wydalanie symeprewiru
Symeprewir jest wydalany z żółcią, wydalanie nerkowe substancji nie odgrywa znaczącej roli. Badania radiowęglowe wykazały, że około 91% podanej dawki leku wydalane jest z kałem, w tym około 30 % w postaci niezmienionej, mniej niż 1% dawki wykryto w moczu.