Seleksypag, Selexipagum - Zastosowanie, działanie, opis

Seleksypag stosowany jest u dorosłych  w długotrwałym leczeniu tętniczego nadciśnienia płucnego (TNP). Może być stosowany w połączeniu z lekami zwanymi antagonistami endoteliny lub inhibitorami fosfodiesterazy typu 5 bądź w monoterapii, gdy pacjent nie może  przyjmować tych leków.

Seleksypag stosuje się u pacjentów  z klasą czynnościową II-III według klasyfikacji WHO.

Dawkowanie uzależnione jest od schematu terapeutycznego, stanu pacjenta, masy ciała, odpowiedzi na leczenie i jest ustalane indywidualnie przez doświadczonych lekarzy w leczeniu TNP.

Dawkowanie wynosi od 400 µg do 3200 µg na dobę.

Istnieje kilka przeciwwskazań do stosowania seleksypagu. Są to: uczulenie na lek, ciężka choroba wieńcowa lub niestabilna dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego w ciągu ostatnich 6 miesięcy, niewyrównana niewydolność krążenia, ciężkie arytmie, zdarzenia mózgowo-naczyniowe w ciągu ostatnich 3 miesięcy oraz wrodzone lub nabyte wady zastawkowe z klinicznie istotnymi zaburzeniami czynności serca niezwiązanymi z ciśnieniem płucnym.

Nie zaleca się stosowania u pacjentów dializowanych i z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Lek seleksypag rozszerza naczynia krwionośne. Należy stosować go ostrożnie u osób przyjmujących leki przeciw nadciśnieniu lub u osób z niedociśnieniem spoczynkowym, hipowolemią, ciężkim zwężenie odpływu lewej komory serca lub dysfunkcją autonomiczną.

Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów powyżej 75 roku życia. Nie ma wystarczających badań w tej grupie pacjentów.

Jeżeli podczas stosowania leku dojdzie do wystąpienia objawów obrzęku płucnego należy uwzględnić możliwość wystąpienia zarostowej choroby żył płucnych. Jeżeli zostanie to potwierdzone należy przerwać leczenie.

Seleksypag może powodować nadczynność tarczycy. Należy przeprowadzać badania czynnościowe tarczycy u pacjentów z  objawami podmiotowymi lub przedmiotowym.

Kobiety w wieku rozrodczym przyjmujące seleksypag muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji.

Seleksypag należy przyjmować podczas jedzenia popijając szklanką wody. Podawanie podczas posiłku minimalizuje działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego.

Seleksypag może powodować ból głowy i niskie ciśnienie krwi dlatego w trakcie leczenia należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.

Brak danych na temat bezpieczeństwa stosowania seleksypagu w okresie ciąży. Nie zaleca się stosowania.

Nie ma badań na temat przenikania seleksypagu do mleka kobiecego. Lek przenika do mleka samic szczurów. Z tego względu nie należy przyjmować leku podczas karmienia piersią.

Brak jest badań na temat wpływu seleksypagu na płodność u ludzi.

W zależności od przyjętej dawki mogą wystąpić łagodne i przemijające nudności.

Seleksypag oraz jego czynny metabolit (jest 37 razy silniejszy) są silnymi agonistami receptora IP (receptor prostacyklin). Pobudzenie tego receptora powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych oraz działanie przeciwproliferacyjne i przeciwzwłóknieniowe. Lek powoduje obniżenie ciśnienia płucnego.

Seleksypag wchłania się szybko z przelewu pokarmowego i jest przekształcany (hydrolizacja) w watrobie do czynnego metabolitu.

Biodostępność leku wynosi około 49% i większa jest u pacjentów rasy białej niż u Japończyków.

Maksymalne stężenie we krwi lek osiąga w czasie od 1 do 3 godzin, a czynny metabolit w czasie 3 - 4 godzin.

Seleksypag w ponad 99% wiąże się z białkami osocza (albuminą i kwaśną alfa-1 glikoproteiną w tym samym stopniu).

Seleksypag ulega hydrolizie przy udziale CES1 (karboksyloesteraza 1 wątrobowa) do aktywnego metabolitu. Kolejne etapy metabolizmu zachodzą na drodze utleniania przez enzym CYP3A4 i CYP2C8 (powstają hydroksylowane i alkilowane produkty) oraz glukuronidacji przez enzym UGT1A3 i UGT2B7.

Oprócz czynnego metabolitu powstają inne metabolity, ale w małych ilościach - poniżej 3%.

Wydalanie leku odbywa się głównie z kałem - 93% podanej dawki i w mniejszej ilości z moczem - 12%.