Reslizumab, Reslizumab - Zastosowanie, działanie, opis

Reslizumab jest humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym, które wykazuje działanie antagonistyczne wobec interleukiny–5. IL–5 jest prozapalną cytokiną, przy współudziale której następuje różnicowanie, wzrost, aktywację, rekrutację oraz przeżywanie eozynofili. Zwiększone stężenie tych granulocytów we krwi odpowiedzialne jest za występowanie zaostrzeń epizodów astmy zarówno tej alergicznej, jak i niealergicznej. Reslizumab, podczas terapii celowanej w interleukinę–5, powoduje zahamowanie aktywności eozynofilii, a z drugiej strony powoduje promowanie śmierci komórek.

Reslizumab stosowany jest jako dodatkowe leczenie podtrzymujące u osób w wieku od 18 roku życia i starszych ze stwierdzonym ciężkim przebiegiem astmy z fenotypem eozynofilowym, u który dotychczasowe leczenie kortykosteroidami wziewnymi oraz innymi lekami do leczenia podtrzymującego nie jest dość efektywne w opanowywaniu ataków duszności. 

Preparat z reslizumabem ordynowany jest przez lekarzy specjalistów, doświadczonych w diagnozowaniu i leczeniu astmy i podawany jest przez wykwalifikowany personel. Dawka zalecana wyliczana jest na podstawie masy ciała pacjenta, tj. 3 mg / kilogram masy ciała, podawana raz na cztery tygodnie. Reslizumab jest preparatem do długotrwałego stosowania, a decyzja o kontynuowaniu leczenia podejmowana jest raz na rok w oparciu o obraz kliniczny pacjenta i ciężkość choroby.      

Przeciwwskazaniem do stosowania reslizumabu jest nadwrażliwość na substancję czynną. 

Reslizumab nie powinien być stosowany w terapii nagłych zaostrzeń ataków astmy, ponieważ w trakcie trwania terapii mogą pojawić się ostre objawy związane z astmą. Ważnym jest poinformowanie personelu medycznego o pojawieniu się incydentów zaostrzeń choroby podczas leczenia reslizumabem.

W trakcie infuzji reslizumabu odnotowywano pojawienie się reakcji anafilaktycznych, szczególnie po około 20 minutach po zakończeniu wlewu. W przypadku pojawienia się takowych, należy przerwać wlew i podjąć natychmiast leczenie. Pojawienie się reakcji nadwrażliwości dyskwalifikują pacjenta do dalszego leczenia reslizumabem.

Pacjenci, którzy wcześniej przebyli zakażenie pasożytami jelitowymi, a którzy kwalifikują się do leczenia reslizumabem, muszą najpierw przejść leczenie w kierunku eradykacji pasożytów, a dopiero później może zostać włączony lek z omawianym przeciwciałem monoklonalnym. Jeśli  zakażenie pasożytami jelitowymi nastąpiłoby w trakcie trwania kuracji reslizumabem, należy przerwać kurację. Podczas zakażeń tego typu, w odpowiedzi immunologicznej mogą pojawić się eozynofile, które zmniejszają skuteczność reslizumabu.   

Nie przeprowadzono badań klinicznych, które obejmowałyby interakcje reslizumabu z innymi lekami, ze względu na dokładne poznanie farmakokinetyki substancji czynnej i znajomości jej charakterystyki. Z obserwacji in vitro wywnioskowano, że mało prawdopodobnym jest zmiana aktywności CYP1A2, 3A4 lub 2B6 przez reslizumab. 

Reslizumab nie wpływa, na umiejętność prowadzenia pojazdów oraz obslugę maszyn. 

Badania na zwierzętach nie wykazały negatywnego wpływu reslizumabu na ciążę, tj. jej przebieg oraz na dziecko. Brak danych klinicznych lub przeprowadzono takie obejmujące małą grupę ciężarnych (mniej niż 300 osób), które nie są rzetelnym źródłem i zaleca się nie podejmowanie terapii w trakcie trwania ciąży. Ze względu na długi okres półtrwania reslizumabu, zaleca się zachowanie środków ostrożności.  

Badania kliniczne na zwierzętach potwierdziły przenikanie reslizumabu do mleka matki.  Jednakże brak takich danych dotyczących mleka ludzkiego. Istnieje domniemanie, że przeciwciała przenikają do mleka kobiecego w pierwszych dniach po porodzie i mogą mieć wpływ na dziecko. 

Brak jest danych klinicznych dotyczących wpływu reslizumabu na płodność u ludzi. Dane ze źródeł nieklinicznych wskazują, że nie lek nie ma wpływu na płodność. 

Mało prawdopodobnym jest przedawkowanie reslizumabu, ponieważ lek ten jest podawany pod ścisłą kontrolą fachowego personelu medycznego. Odnotowano przypadek podania reslizumabu, w pojedynczej dawnce dożylnej, w dawce 12,1 mg/kg, jednakże nie miało to znaczenia klinicznego dla chorego pacjenta. W przypadku przedawkowania, należy monitorować pacjenta pod kątem pojawienia się nasilonych objawów działań niepożądanych i zastosowanie leczenia objawowego.  

Reslizumab jest humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym, którego aktywność jest skierowana przeciwko ludzkiej interleukinie 5 (IL–5). IL–5 jest cytokiną prozapalną, która wpływa na etapy rozwoju eozynofilii, wzmacniając je. Reslizumab wiążąc się z interluekiną–5, hamuje jej aktywność i zdolność do wiązania się z receptorem na komórce, co skutkuje zmniejszeniem dojrzewania, różnicowania, aktywacji oraz przeżywalności eozynofili.  

Maksymalne stężenie reslizumabu obserwuje się pod koniec  wlewu, a stężenie stopniowo zmniejsza się w stosunku do wartości szczytowych w sposób dwufazowy. Po podaniu wielu dawek, stężenie reslizumabu w surowicy krwi kumuluje się około 1,5 – 1,9 –krotnie.   

Objętość dystrybucji reslizumabu wynosi 5l, co oznacza, że lek w bardzo małym stopniu jest dystrybuowany do tkanek pozanaczyniowych. 

Reslizumab jest przeciwciałem monoklonalnym, stąd też domniema się, że tak jak inne przeciwciała ulega proteolizie enzymatycznej na mniejsze peptydy i aminokwasy.

Klirens reslizumabu wynosi około 7 ml / godzinę. Okres półtrwania reslizumabu wynosi około 24 dni.