Ranelinian strontu, Strontium ranelate - Zastosowanie, działanie, opis

Ranelinian strontu stosowany jest w leczeniu ciężkiej postaci osteoporozy u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem występowania złamań. W szczególności stosowany jest w przypadku pacjentek w wieku pomenopauzalnym, w celu ograniczenia ryzyka powstawania złamań kręgów odcinka szyjnego kręgosłupa oraz szyjki kości udowej. 

Ranelinian strontu stosowany jest doustnie co najmniej dwie godziny po posiłku, pod ścisłą kontrolą specjalisty doświadczonego w terapii osteoporozy. Substancja przeznaczona jest do leczenia długotrwałego. 

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od schorzeń towarzyszących, wydolności nerek oraz wątroby, wieku itp.

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: 2 g.

Przeciwwskazaniem do stosowania substancji jest nadwrażliwość na ranelinian strontu, czynna bądź przebyta żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (w szczególności zakrzepica żył głębokich oraz zatorowość płucna), niekontrolowane nadciśnienie tętnicze. Ranelinian strontu nie powinien być również stosowany w przypadku pacjentów unieruchomionych na stałe oraz tymczasowo (rekonwalescencja po zabiegu chirurgicznym, długotrwałe przebywanie w pozycji leżącej), a także w przypadku czynnych lub zdiagnozowanych schorzeń naczyniowych takich jak: choroba niedokrwienna serca, choroba tętnic obwodowych, choroba naczyń mózgowych.

Terapia z użyciem ranelinianu strontu powinna być prowadzona przez lekarza doświadczonego w leczeniu osteoporozy. 

W przypadku pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, podczas terapii ranelinianem strontu, należy regularnie monitorować funkcjonowanie nerek. W sytuacji ciężkiego zaburzenia czynności nerek należy przerwać podawanie substancji.

Leczenie ranelinianem strontu zwiększa ryzyko występowania żylnej choroby zatorowo-zakrzepowej. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku pacjentów obarczonych ryzykiem wystąpienia tego schorzenia. 

Terapię ranelinianem strontu należy przerwać w sytuacji nagłego unieruchomienia pacjenta, do czasu ustąpienia tego stanu. 

Leczenie ranelinianem strontu należy poprzedzić oceną ryzyka powstania choroby sercowo-naczyniowej, a następnie należy je monitorować co 6-12 mies.

Należy poinformować pacjentów o możliwych objawach zespołu DRESS podczas leczenia ranelinianem strontu oraz konieczności obserwowania ewentualnych reakcji skórnych. 

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania ranelinianu strontu z doustnymi tetracyklinami (np. doksycykliną) oraz antybiotykami z  grupy chinolonów (np. cyprofloksacyną). 

Pożywienie, mleko oraz produkty mleczne zmniejszają biodostępność oraz wchłanianie ranelinianu strontu. Lek należy przyjmować w odstępie co najmniej 2 godzin od posiłku. 

Ranelinian strontu wywiera nieistotny wpływ na obsługę maszyn oraz prowadzenie pojazdów. 

Przyjmowanie ranelinianu strontu zaburza kolorymetryczne sposoby pomiaru stężenia wapnia w moczu oraz we krwi.

Badania na organizmach zwierzęcych wykazały odwracalny wpływ ranelinianu strontu na tkankę kostną płodu, brak danych dotyczących stosowania substancji przez pacjentki ciężarne. Należy przerwać stosowanie leku w czasie ciąży. 

Ranelinian strontu przenika do mleka kobiecego, substancji nie należy przyjmować w czasie laktacji. 

Badania na organizmach zwierzęcych nie wykazały wpływu stosowania ranelinianu strontu na zdolności reprodukcyjne pacjentów. 

Odnotowane przypadki przedawkowania ranelinianu strontu nie prezentowały istotnych objawów klinicznych. 

Ranelinian strontu działa jako "dual action bone agent" (DABA) - ang. substancja o podwójnym działaniu na tkankę kostną. Ranelinian strontu wykazuje atypowy mechanizm działania zwiększając odbudowę kości stymulując osteoblasty, jednocześnie redukując proces resorpcji kości osłabiając działanie osteoklastów. 

Po podaniu doustnym biodostępność ranelinianu strontu wynosi około 25%. Wyższe stężenie substancja osiąga przyjmowana co najmniej 2 godziny po posiłku. Stężenie maksymalne osiągane jest po 3-5 godzinach. 

Ranelinian strontu wiąże się z białkami osocza w nieznacznym stopniu (25%). 

Stront jako kation dwuwartościowy nie ulega metabolizmowi. 

Czas półtrwania ranelinianu strontu wynosi  około 60 godzin. Substancja usuwana jest przez nerki oraz z kałem.