Prymidon, Primidonum - Zastosowanie, działanie, opis

Prymidon jest lekiem przeciwpadaczkowym. Substancja jest stosowana w napadach padaczkowych uogólnionych toniczno–klonicznych, częściowych złożonych (psychosomatycznych) i częściowych prostych, a także nocnych mioklonicznych. Prymidon stosowany jest zarówno w monoterapii jak i w leczeniu skojarzonym.

Prymidon stosuje się doustnie. Substancję przyjmuje się zgodnie z ustalonym schematem. 

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od wieku, masy ciała, chorób towarzyszących (zaburzona praca nerek, niewydolność wątroby, choroby układu oddechowego).

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u dorosłych i dzieci powyżej 9 lat: 750 mg – 1500 mg.

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na prymidon, barbiturany oraz ostra przerywana porfiria. Metabolit prymidonu (fenobarbital) ma wpływ na enzym biorący udział w syntezie porfiryny.

W przypadku pacjentów z zaburzoną czynnością nerek i wątroby, substancję czynną należy stosować ostrożnie ze względu na możliwość kumulacji metabolitów barbituranów w organizmie.

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z chorobami układu oddechowego (astma, rozedma płuc). Może wystąpić depresja oddechowa.

Prymidon należy stosować ostrożnie u dzieci i osób w podeszłym wieku, ponieważ mogą wystąpić reakcje paradoksalne (na przykład paradoksalne pobudzenie).

Długotrwałe stosowanie prymidonu może prowadzić do rozwoju tolerancji, uzależnienia i mogą wystąpić objawy odstawienia po nagłym przerwaniu przyjmowania substancji.

Podczas leczenia prymidonem może wystąpić niedokrwistość megaloblastyczna.

Dawki leku należy zmniejszać stopniowo, jeśli zaistnieje potrzeba odstawienia lub zmiany substancji.

W wyniku zmiany pozycji ciała z siedzącej lub leżącej na stojącą mogą wystąpić zawroty głowy.

Podczas stosowania prymidonu może nastąpić zaburzenie metabolizmu witaminy D. Może to powodować demineralizację kości. Wskazane jest uzupełnianie niedoborów witaminy D.

Prymidonu nie należy łączyć z barbituranami.

Jednoczesne stosowanie substancji może spowodować znaczne osłabienie przeciwnowotworowego działania brygatynibu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Brygatynib (Brigatinib)	inhibitory kinazy białkowej

Jednoczesne stosowanie substancji prowadzi do znacznego osłabienia przeciwwirusowego działania daklataswiru.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Daklataswir (Daclatasvir)	substancje przeciwwirusowe stosowane w HCV

Stosowanie obu substancji jednocześnie może spowodować osłabienie działania ewerolimusu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Ewerolimus (Everolimus)	inhibitory kinazy białkowej

Jednoczesne stosowanie substancji może spowodować znaczne osłabienie przeciwnowotworowego działania iksazomibu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Iksazomib (Ixazomib)	inne leki przeciwnowotworowe

Stosowanie obu substancji jednocześnie może spowodować znaczne osłabienie działania cerytymidu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Cerytynib (Ceritinib)	inhibitory kinazy białkowej

Stosowanie obu substancji jednocześnie może spowodować osłabienie antykoncepcyjnego działania dienogestu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Dienogest (Dienogest)	progestageny

Stosowanie obu substancji jednocześnie prowadzi do osłabienia działania enkorafenibu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Enkorafenib (Encorafenib)	inhibitory kinazy białkowej

Stosowanie obu substancji jednocześnie może spowodować osłabienie antykoncepcyjnego działania lewonorgestrelu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Lewonorgestrel (Levonorgestrel)	progestageny

Jednoczesne stosowanie substancji może spowodować znaczne osłabienie działania palbocyklibu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Palbocyklib (Palbociclib)	inhibitory kinazy białkowej

Skutkiem jednoczesnego stosowania substancji może być znaczne osłabienie przeciwwymiotnego działania rolapitantu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Rolapitant (Rolapitant)	antagoniści receptorów neurokiniowych 1 - NK1

Stosowanie obu substancji równocześnie prowadzi do osłabienia działania roflumilastu, co prowadzi do nasilenia objawów przewlekłej obturacyjnej choroby płuc.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Roflumilast (Roflumilast)	inhibitory fosfodieasterazy IV - PDE4

Stosowanie obu substancji jednocześnie prowadzi do osłabienia działania rybocyklibu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Rybocyklib (Ribociclib)	inhibitory kinazy białkowej

Stosowanie obu substancji jednocześnie może spowodować znaczne osłabienie działania trabektedyny.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Trabektedyna (Trabectedin)	inne cytostatyki pochodzenia naturalnego

Jednoczesne stosowanie substancji prowadzi do znacznego osłabienia przeciwwirusowego działania welpataswiru.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Welpataswir (Velpatasvir)	substancje przeciwwirusowe stosowane w HCV

Stosowanie obu substancji równocześnie prowadzi do osłabienia działania bortezomibu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Bortezomib (Bortezomib)	inne leki przeciwnowotworowe

Jednoczesne stosowanie substancji prowadzi do osłabienia działania eliglustatu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Eliglustat (Eliglustat)	VARIA / INNE

Stosowanie obu substancji jednocześnie może znacznie osłabić przeciwnowotworowe działanie olaparybu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Olaparyb (Olaparib)	inne leki przeciwnowotworowe

Stosowanie obu substancji równocześnie prowadzi do osłabienia działania aksytynibu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Aksytynib (Axitinib)	inhibitory kinazy białkowej

Stosowanie obu substancji równocześnie prowadzi do osłabienia działania linestrenolu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Linestrenol (Lynestrenol)	progestageny

Stosowanie obu substancji równocześnie prowadzi do osłabienia działania nomegestrolu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Nomegestrol (Nomegestrol)	progestageny

Jednoczesne stosowanie substancji prowadzi do osłabienia działania beksarotenu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Beksaroten (Bexarotene)	inne leki przeciwnowotworowe

W czasie jednoczesnego stosowania substancji można odczuwać nadmierne uspokojenie, senność, zawroty głowy, trudności z koncentracją i wykonaniem zamierzonych ruchów.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Dimetynden (Dimetindene)	antagoniści receptorów histaminowych H1 z działaniem ośrodkowym

Stosowanie obu substancji jednocześnie może spowodować nasilenie działania prymidonu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Efedryna (Ephedrine)	agoniści receptorów alfa- i beta-adrenergicznych

Obie substancje działają przeciwpadaczkowo. Ich jednoczesne stosowanie prowadzi do nasilenia działania prymidonu, a osłabienia działania kwasu walproinowego.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Kwas walproinowy (Valproic acid)	inne leki przeciwpadaczkowe

Jednoczesne stosowanie substancji prowadzi do osłabienia przeciwbólowego działania oksykodonu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Oksykodon (Oxycodone)	agoniści receptora opioidowego

W czasie jednoczesnego stosowania substancji można odczuwać nadmierne uspokojenie, wzmożoną i nieopanowaną senność, zawroty głowy, trudności z koncentracją i wykonaniem zamierzonych ruchów.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Rotygotyna (Rotigotine)	agoniści receptorów dopaminowych

Skutkiem jednoczesnego stosowania substancji może być słabsze, a tym samym mniej skuteczne, działanie rupatadyny.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Rupatadyna (Rupatadine)	antagoniści receptorów histaminowych H1 bez działania ośrodkowego

Prymidon może zmniejszać skuteczność działania alfakalcydolu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Alfakalcydol (Alfacalcidol)	witamina D i jej pochodne

Stosowanie obu substancji jednocześnie zmniejsza skuteczność działania arypiprazolu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Arypiprazol (Aripiprazol) (Aripiprazole)	neuroleptyki atypowe

Doustne stosownie obu substancji równocześnie może osłabiać działanie atorwastatyny.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Atorwastatyna (Atorvastatin)	statyny - inhibitory reduktazy HMG-CoA

Stosowanie obu substancji jednocześnie może osłabiać działanie cyklosporyny.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Cyklosporyna (Cyclosporine)	inhibitory kalcyneuryny

W czasie jednoczesnego stosowania substancji można odczuwać senność, zawroty głowy, trudności z koncentracją, myśleniem, oceną sytuacji.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Estazolam (Estazolam)	BZD - benzodiazepiny

Karbamazepina nasila przemianę prymidonu do fenobarbitalu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Karbamazepina (Carbamazepine)	leki przeciwpadaczkowe - blokujące kanały sodowe

Stosowanie obu substancji jednocześnie może osłabiać działanie przeciwgrzybicze ketokonazolu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Ketokonazol (Ketoconazole)	przeciwgrzybicze pochodne imidazolu

Prymidon może zmniejszać skuteczność przeciwbólowego, przeciwgorączkowego i przeciwzapalnego działania metamizolu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Metamizol (Metamizole)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol

Stosowanie obu substancji jednocześnie może osłabiać działanie przeciwpadaczkowe prymidonu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Mianseryna (Mianserin)	substancje przeciwdepresyjne o innym mechanizmie działania

Stosowanie obu substancji jednocześnie może osłabiać działanie przeciwdepresyjne trazodonu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Trazodon (Trazodone)	SARI - selektyne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, dodatkowo blokujące receptor dla serotoniny

Podczas stosowania prymidonu nie wolno spożywać napojów alkoholowych.

Prymidon może powodować objawy wpływające na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn tj. senność, wydłużenie czasu reakcji. Nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn w czasie terapii substancją. 

Substancja wpływa na wyniki badań laboratoryjnych. Zmniejsza wchłanianie znakowanej cyjanokobalaminy (57Co). Ponadto reakcja na metyrapon (związek chemiczny stosowany w diagnostyce różnicowej zespołu Cushinga) może się zmniejszyć w wyniku zwiększonego metabolizmu metyraponu. Może także wystąpić fałszywie dodatnia reakcja na fentolaminę. Z kolei stężenie bilirubiny w surowicy może się zmniejszyć na skutek indukcji enzymu sprzęgającego bilirubinę (glukuronylotransferazy). W związku z powyższym zaleca się odstawienie substancji na 24 do 72 godzin przed badaniem. 

W czasie długotrwałej terapii należy także monitorować: wskaźniki morfologii krwi, skład biochemiczny krwi, a także stężenie kwasu foliowego, fenobarbitalu i prymidonu.

Ziele dziurawca (Hypericum perforatum) może zmniejszać działanie prymidonu, ze względu na zmniejszenie stężenia substancji w osoczu.

Prymidon przenika do łożyska. Stosowanie prymidonu w ciąży jest przeciwwskazane. Substancja może zaburzać rozwój płodu, zwiększając ryzyko wad rozwojowych (opóźniony wzrost, wady serca, wady twarzoczaszki, upośledzenie umysłowe, wady kończyn). Ponadto prymidon stosowany w późnym okresie ciąży może wywołać uzależnienie i objawy odstawienia u noworodka, a w czasie porodu zaburzać jego oddychanie. 

Prymidon jest obecny w mleku kobiecym. Nie zaleca się jego stosowania w okresie laktacji. Substancja może powodować nasiloną senność u dziecka karmionego piersią.

W zależności od przyjętej dawki prymidonu mogą wystąpić objawy takie jak: dezorientacja, podwójne widzenie, trudności w oddychaniu, oczopląs, stan jak w upojeniu alkoholowym, a w najcięższych przypadkach śpiączka i porażenie ośrodka oddechowego. Charakterystyczne dla zatrucia substancją jest wytrącanie się z moczu kryształów prymidonu i amidu kwasu fenyloetylomalonowego (PEMA).

Prymidon jest lekiem przeciwdrgawkowym. Mechanizm działania substancji nie jest znany. Przypuszcza się, że podobnie jak inne leki przeciwdrgawkowe, prymidon ma wpływ na transport jonów przez błonę komórkową komórek nerwowych i oddziałuje na receptory kwasu gamma–aminomasłowego (GABA).

Prymidon jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego (90-100%). Stężenie maksymalne substancji osiągane jest po 3 godzinach po podaniu doustnym.

 Prymidon wiąże się w 20–25% z białkami osocza.

Prymidon jest metabolizowany w wątrobie do wykazujących działanie farmakologiczne pochodnych: fenobarbitalu oraz amidu kwasu fenyloetylomalonowego (PEMA). Okres półtrwania prymidonu wynosi od 3 do 23 godzin, zaś metabolitów od 75 do 126 godzin (fenobarbital) i od 10 do 25 godzin (PEMA).

W ciągu doby z moczem wydalane jest około 70% dawki leku. W przybliżeniu 40% wydalane jest w formie niezmienionej, a pozostała część w formie metabolitów.