Cilostazol, Cilostazolum - Zastosowanie, działanie, opis

Cilostazol jest stosowany w zmniejszeniu objawów chromania przestankowego (silny ból i drętwienie kończyn dolnych podczas chodzenia wynikający z niedrożności/zwężenia tętnic najczęściej na skutek zaawansowanej miażdżycy). Celem leczenia jest poprawa jakości życia pacjenta poprzez wydłużenie maksymalnego dystansu chromania przestankowego, czyli czasu pomiędzy przerwami na odpoczynek, gdy ból zmusza pacjenta do zatrzymania się. Cilostazol jest wskazany w leczeniu pacjentów, u których nie występuje ból w czasie spoczynku i objawy martwicy tkanek obwodowych. Jest to lek drugiego rzutu u osób, u których zmiana trybu życia i inne metody leczenia okazały się niewystarczająco skuteczne.

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od wieku, chorób towarzyszących (zaburzona praca nerek, niewydolność wątroby), jednocześnie stosowanych leków (silnie hamujące aktywność enzymu CYP3A4 i CYP2C19) itp.
Dawka zwykle stosowana (dobowa) u osób dorosłych to 200 mg.
Brak danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności stosowania leku u dzieci i młodzieży.
Cilostazol przyjmuje się doustnie, 30 minut przed śniadaniem i przed wieczornym posiłkiem.
Lekarz powinien ocenić skuteczność stosowania cilostazolu po 3 miesiącach terapii.
 

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na cilostazol, ciąża, objawowa niewydolność serca, predyspozycja do krwawień, ciężkie zaburzenia czynności nerek, umiarkowane i ciężkie zaburzenia czynności wątroby, równoczesne stosowanie dwóch lub więcej leków o działaniu przeciwpłytkowym lub przeciwzakrzepowym, ciężkie zaburzenia rytmu serca, niestabilna dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego i zabiegi w obrębie naczyń wieńcowych w ciągu ostatnich 6 miesięcy.

Przyjmowanie cilostazolu prowadzi do przyspieszenia akcji serca, co u osób z grup ryzyka ciężkich sercowych działań niepożądanych może spowodować rozwój dławicy piersiowej.
Należy poinformować lekarza o przypadkach krwawienia i zwiększonej skłonności do powstawania siniaków w trakcie przyjmowania leku. Krwawienie do siatkówki wskazuje na konieczność przerwania leczenia. Ze względu na zwiększone ryzyko krwawień cilostazol należy odstawić na 5 dni przed planowanym zabiegiem chirurgicznym.
Odnotowano przypadki zmian hematologicznych podczas stosowania cilostazolu, w tym przypadki śmiertelne na skutek pancytopenii i niedokrwistości aplastycznej. Jednym z pierwszych objawów nieprawidłowości w obrazie krwi może być gorączka i ból gardła.
Należy zachować szczególną ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu innych leków hamujących agregację płytek krwi, a także leków obniżających ciśnienie krwi (ryzyko nadmiernego spadku ciśnienia z odruchowym częstoskurczem).

Przyjmowanie leku z posiłkiem zwiększa częstość działań niepożądanych na skutek wzrostu stężenia leku w osoczu.
Spożycie dużych ilości soku grejpfrutowego może wpłynąć na zwiększenie aktywności farmakologicznej i działań niepożądanych cilostazolu.
 

Cilostazol może powodować zawroty głowy wpływające na zdolność prowadzenia pojazdów.

Palenie tytoniu może powodować obniżenie stężenia cilostazolu w osoczu krwi (o 18%).
Nie można wykluczyć wpływu ziela dziurawca na zmianę farmakokinetyki cilostazolu i osłabienie skuteczności działania przeciwpłytkowego.

Brak badań przeprowadzonych wśród kobiet. Cilostazol jest przeciwwskazany do stosowania w ciąży, ponieważ u zwierząt potwierdzono szkodliwy wpływ leku na przebieg ciąży (zmniejszenie masy płodu, opóźnienie kostnienia, wady wrodzone, zwiększona częstość obumarcia płodu).

Na podstawie badań wśród zwierząt stwierdzono przenikanie cilostazolu do mleka, dlatego należy unikać stosowania leku w okresie laktacji ze względu na potencjalne ryzyko szkodliwego wpływu na karmione dziecko.

Wśród objawów przedawkowania cilostazolu można wyróżnić bóle głowy o dużym stopniu nasilenia, biegunkę, tachykardię i zaburzenia rytmu serca.

Cilostazol to odwracalny, selektywny inhibitor fosfodiesterazy typu III, który prowadzi do zahamowania degradacji cyklicznego adenozyno-3′,5′-monofosforanu (cAMP). Efektem wzrostu stężenia cAMP w ścianie naczyń krwionośnych jest poszerzenie światła naczyń, obniżenie ciśnienia i osłabienie zdolności płytek krwi do tworzenia skrzeplin. Efekt antyagregacyjny jest wzmacniany przez korzystny wpływ na gospodarkę lipidową (obniżenie stężenia trójglicerydów i lipoprotein o bardzo małej gęstości - VLDL).

Stężenia w stanie stacjonarnym zostają osiągnięte w ciągu 4 dni od rozpoczęcia stosowania leku. Przyjęcie leku z posiłkiem bogatotłuszczowym może zwiększyć stężenie maksymalne leku o 90%.

Cilostazol wiąże się w 95-98% z białkami osocza.

Cilostazol jest metabolizowany przy udziale enzymów wątrobowych CYP3A4, CYP2C19 i w najmniejszym stopniu przez CYP1A2. Dwa główne metabolity to dehydrocylostazol i 4’-trans-hydroksycylostazol, które wykazują aktywność farmakologiczną wynoszącą odpowiednio 4-7-krotność i 1/5 wartości aktywności cilostazolu.

Okres półtrwania cilostazolu w fazie eliminacji wynosi 10,5 h. Lek wydalany jest głównie z moczem (74% dawki), a w znacznie mniejszej części z kałem (20% dawki). W postaci metabolitów dehydrocylostazolu i 4’-trans-hydroksymetabolitu jest wydalane przez nerki odpowiednio 2% i 30% dawki.